از امام باقر (علیه‌السلام) است که فرمود: حضـرت علی بن الحسین (علیهما‌السلام) هرگاه تصمیم به حج یا عمره یا آزاد کردن یا خرید غلام یا فروش آن می‌گرفت، وضو می‌ساخت و دو رکعت نـماز استخاره به جای می‌آورد، و در آنها سوره رحمان و سوره حشـر را می‌خواند و پس از فراغت از نماز، صدبار از خداوند طلب خیر می‌کرد، و سپس سورۀ توحید و معوذتین را می‌خواند، و سپس می‌گفت:
اَللّٰهُمَّ إِنِّی قَدْ هَمَمْتُ بِأَمْرٍ قَدْ عَلِمْتَهُ، فَإِنْ کُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّهُ خَیْرٌ لیٖ فیٖ دِینِی وَدُنْیَایَ وَآخِرَتِی فَاقْدِرْہُ لیٖ، وَإِنْ کُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّهُ شَـرٌّ لیٖ فیٖ دِینِی وَدُنْیَایَ وَآخِرَتِی، فَاصْـرِفْهُ عَنِّی. رَبِّ اعْزِمْ لیٖ عَلیٰ رُشْدِی وَإِنْ کَرِهَتْ نَفْسِی ذٰلِكَ أَوْ أَحَبَّتْ، بِبِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ، مٰا شَاءَ اللّٰهُ، لاٰحَوْلَ وَلاٰ قُوَّةَ إِلّٰا بِاللّٰهِ، حَسْبِیَ اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ.
خداوندا، بر امری تصمیم دارم که تو آن را می‌دانی، پس اگر می‌دانی که آن برای من خیر است در دینم و دنیایم و آخرتم، آن را برایم مقدر ساز، و اگر می‌دانی که آن شـر است، برای من در دینم و دنیا و آخرتم، آن را از من دور کن، پروردگارا مرا بر آنچه رشد و کمال من است عازم گردان، گرچه ناپسند شمارد نفس من آن را، و یا بپسندد آن را، به حق بسم الله الرحمن الرحیم هر چه خدا خواهد، نیست نیرو و قوتی جز به خدا، کافی است مرا خداوند و او بهتـرین وکیل است.
سپس تصمیم خود را عملی می‌ساخت.