الف- در رکعت اول
حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) پیش از نـماز شب، دو رکعت نـماز سبک به جای می‌آورد، که در آنها در رکعت اول سورۀ توحید، و در رکعت دوم سورۀ کافرون را می‌خواند، و دست‌های خود را در تکبیر بالا می‌برد، پس از رکوع و می‌گفت:
اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِینُ، ذُوالْعِزِّ الشّٰامِخِ، وَالسُّلْطَانِ الْبَاذِخِ، وَالْمَجْدِ الْفَاضِلِ، أَنْتَ الْمَلِكُ الْقَاهِرُ، الْکَبِیرُ الْقَادِرُ، الْغَنِیُّ الْفَاخِرُ، یَنَامُ الْعِبَادُ وَلاٰ تَنَامُ، وَلاٰ تَغْفَلُ وَلاٰ تَسْأَمُ.
خداوندا، تو پادشاه حق آشکار هستی، دارای عزت بلند، و قدرت والا و شکوه برتر، تو پادشاه غالب بزرگ توانای بی نیاز بلند مرتبه هستی، بندگان می‌خوابند و تو نـمی‌خوابی، و غافل نـمی‌شوی و به ستوه نـمی‌آیی.
اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الْمُحْسِنِ الْمُجْمِلِ، الْمُنْعِمِ الْمُفْضِلِ، ذِی الْجَلاٰلِ وَالْاِکْرَامِ، وَذِی الْفَوَاضِلِ الْعِظَامِ وَالنِّعَمِ الْجِسَامِ، وَصَاحِبِ کُلِّ حَسَنَةٍ، وَوَلِیِّ کُلِّ نِعْمَةٍ، لَمْ یَخْذُلْ عِنْدَ کُلِّ شَدَّةٍ، وَلَمْ یَفْضَحْ بِسَـرِیرَةٍ، وَلَمْ یُسْلِمْ بِجَریِرَةٍ، وَلَمْ یُخْزِ فیٖ مَوْطِنٍ، وَمَنْ هُوَ لَنٰا أَهْلَ الْبَیْتِ عُدَّةٌ وَرِدْءٌ عِنْدَ کُلِّ عَسِیرٍ وَیَسِیرٍ، حَسَنُ الْبَلاٰءِ، کَرِیمُ الثَّنَاءِ، عَظِیمُ الْعَفْوِ عَنّٰا، أَمْسَیْنَا لاٰیُغْنِینَا أَحَدٌ إِنْ حَرَمْتَنَا، وَلاٰ یَمْنَعُنَا مِنْكَ أَحَدٌ إِنْ أَرَدْتَنَا، فَلاٰ تَحْرِمْنَا فَضْلَكَ لِقِلَّةِ شُکْرِنَا، وَلاٰ تُعَذِّبْنَا لِکَثْـرَةِ ذُنُوبِنَا وَمٰا قَدَّمَتْ أَیْدِینَا، سُبْحَانَ ذِی الْمُلْكِ وَالْمَلَکُوتِ، سُبْحَانَ ذِی الْعِزَّةِ وَالْجَبَـرُوتِ، سُبْحَانَ الْحَیِّ الَّذِی لاٰیَمُوتُ.
سپاس خدای را، که احسان کننده و نیکی بخش، و نعمت دهنده و بخشنده است، دارای جلال و بزرگواری، و دارای بخشش‌های عظیم، و نعمت‌های بزرگ، و دارندۀ هر نیکی، و سـرپرست هر نعمت، که در هر سختی وا نـمی‌گذارد، و رسوا نـمی‌سازد به کار پنهان، و به گناه رها نـمی‌کند و در جایی رسوا نـمی‌نـماید، و آنکه برای ماست اهل بیت، سـرمایه و یاوری در هر سختی و آسانی، دارای نعمت نیکو و مدح و ثنای ارزشمند است و از ما به بزرگی عفو می‌کند، شام کردیم در حالی که کسی ما را بی‌نیاز نـمی‌کند اگر تو ما را محروم سازی، و کسی ما را از تو باز نـمی‌دارد اگر قصد ما کنی، پس ما را به خاطر کمی سپاس مان، از فضلت محروم مساز، و عذاب مده ما را به خاطر زیادی گناهان‌مان و آنچه پیش فرستاده است دست‌‌های‌مان، پاک است دارندۀ ملک و ملکوت، پاک است دارندۀ عزت و جبـروت، پاک است زنده‌ای که نـمی‌میرد.
ب- در رکعت دوم
سپس به رکعت دوم می‌ایستاد و فاتحة الکتاب و سوره را می‌خواند و هرگاه از قرائت فراغت می‌یافت، دو دست خود را می‌گشود و می‌گفت:
اَللّٰهُمَّ إِلَیْكَ رُفِعَتْ أَیْدِی السّٰائِلِینَ، وَمُدَّتْ أَعْنَاقُ الْمُجْتَهِدِینَ، وَنُقِلَتْ أَقْدَامُ الْخَائِفِینَ، وَشَخُصَتْ أَبْصَارُ الْعَابِدِینَ، وَأَفْضَتْ قُلُوبُ الْمُتَّقِینَ، وَطُلِبَتِ الْحَوَائِجُ، یٰامُجِیبَ الْمُضْطَرِّینَ، وَمُعِینَ الْمَغْلُوبِینَ، وَمُنَفِّسَ کُرُبَاتِ الْمَکْرُوبِینَ، وَإِلٰهَ الْمُرْسَلِینَ، وَرَبَّ النَّبِیِّینَ وَالْمَلاٰئِکَةِ الْمُقَرَّبِینَ، وَمَفْزِعَهُمْ عِنْدَ الْاَهْوَالِ وَالشَّدَائِدِ الْعِظَامِ.
خداوندا به سوی تو بلند شده است دست‌های درخواست کنندگان، و کشیده شده، گردن‌های کوشش کنندگان و برداشته شده قدم‌های بیمناکان، و دوخته شده چشمان پرستش کنندگان، و خالی گشته دل‌های پرهیزکاران و درخواست شده است حاجت‌ها، ای اجابت کنندۀ بیچارگان، و یاری دهندۀ شکست خوردگان، و برطرف کنندۀ اندوه غمزدگان، و خدای فرستادگان، و پروردگار پیامبـران، و فرشتگان مقرب، و پناهگاه آنان در امور هولناک و در سختی‌های عظیم.
أَسْأَلُكَ اَللّٰهُمَّ بِـمَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ مَنْ قَامَ بِأَمْرِكَ، وَعَانَدَ عَدُوَّكَ، وَاعْتَصَمَ بِحَبْلِكَ، وَصَبَـرَ عَلَی الْاَخْذِ بِکِتَابِكَ، مُحِبّاً لِاَهْلِ طَاعَتِكَ، مُبْغِضاً لِاَهْلِ مَعْصِیَتِكَ، مُجَاهِداً فِیكَ حَقَّ جِهَادِكَ، لَمْ تَأْخُذْەُ فِیكَ لَوْمَةُ لاٰئِمٍ، ثُمَّ ثَبَّتَّهُ بِـمٰا مَنَنْتَ بِهِ عَلَیْهِ، فَإِنَّـمَا الْخَیْرُ بِیَدِكَ، وَأَنْتَ تَجْزِی بِهِ مَنْ رَضِیتَ عَنْهُ، وَفَسَحْتَ لَهُ فیٖ قَبْـرِەِ، ثُمَّ بَعَثْتَهُ مُبْیَضّاً وَجْهُهُ، قَدْ آمَنْتَهُ ِمنَ الْفَزَعِ الْاَکْبَـرِ، وَهَوْلِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ.
از تو می‌خواهم خداوندا، به آنچه به کار گرفتی به آن، هر کس را که به امر تو قیام کرد، و با دشمنت مخالفت کرد، و چنگ زد به ریسمانت، و شکیبا بود در عمل به کتابت، دوستدار اهل طاعتت، دشمن اهل معصیت، مجاهد در راه تو به حقیقت جهادت، که نه می‌گیرد او را در راه تو سـرزنشِ سـرزنش کننده‌ای، آنگاه او را ثابت نـمودی به آنچه بر او منت نهادی، همانا که خیر و خوبی در دست توست و تو، به آن پاداش می‌دهی هر کس را که از او خشنود گشته‌ای، و در قبـرش برایش گشایش داده‌ای، و سپس او را برانگیخته‌ای با روی سفید، که او را از پریشانی بزرگ و وحشت قیامت، ایمن کرده باشی.
ج – بعد از سلام نماز
سپس به رکوع می‌رفت و هرگاه سلام نـماز را می‌گفت، سه بار تکبیر می‌گفت و سپس عرض می‌کرد:
اَللّٰهُمَّ اهْدِنِی فِیمَنْ هَدَیْتَ وَعَافِنِی فِیمَنْ عَافَیْتَ وَتَوَلَّنِی فِیمَنْ تَوَلَّیْتَ وَبَارِكْ لیٖ فِیمٰا أَعْطَیْتَ، وَقِنیٖ شَـرَّ مٰا قَضَیْتَ، إِنَّكَ تَقْضِی وَلاٰ یُقْضیٰ عَلَیْكَ، إِنَّهُ لاٰیَذِلُّ مَنْ وَالَیْتَ وَلاٰ یِعِزُّ مَنْ عَادَیْتَ، تَبَارَکْتَ وَتَعَالَیْتَ، سُبْحَانَكَ یٰارَبَّ الْبَیْتِ.
خداوندا مرا هدایت کن در زمرۀ آنانکه هدایت کردی و مرا عافیت ده در آنها که عافیت دادی، و سـرپرستی کن مرا در آنها که سـرپرستی کردی و برکت ده مرا در آنچه عطا نـمودی، و حفظ کن مرا از شـر آنچه حکم کردی، که تو حکم می‌کنی و بر تو حکم نـمی‌شود، همانا ذلیل نـمی‌شود هر که با وی دوستی نـمودی، و عزیز نـمی‌گردد آنکه با وی دشمنی کردی، مبارک هستی و بلند مرتبه‌ای، پاکی تو، ای پروردگار کعبه.
اَللّٰهُمَّ إِنَّكَ تَرىٰ وَلاٰ تُرىٰ، وَأَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْاَعْلیٰ، وَإِنَّ بِیَدِكَ الْمَمَاتَ وَالْمَحْیَا، وَإِنَّ إِلَیْكَ الْمُنْتَهىٰ وَالرُّجْعىٰ، وَإِنّٰا نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزىٰ. اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ ذِی الْمُلْكِ وَالْمَلَکُوتِ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ ذِی الْعِزَّةِ وَالْجَبَـرُوتِ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الْحَیِّ الَّذِی لاٰیَمُوتُ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الْعَزِیزِ الْجَبَّارِ، الْحَلِیمِ الْغَفَّارِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ، الْکَبِیرِ الْمُتَعَالِ.
خداوندا تو می‌بینی و دیده نـمی‌شوی، و تو در دیدگاه بلند مرتبه‌ای، و در دست تو است مرگ و زندگی، و به سوی تو است سـرانجام و بازگشت، و ما به تو پناه می‌بریم از اینکه خوار گردیم، و رسوا شویم. سپاس خدای را، دارندۀ ملک و ملکوت، سپاس خدای را دارندۀ عزت و جبـروت، سپاس خدای را، زنده‌ای که نـمی‌میرد، سپاس خدای را، که با عزت و قدرت و بردبار و بسیار آمرزنده و یکتای غالب شوندۀ بزرگ بلند مرتبه است.
سُبْحَانَ اللّٰهِ الْعَظِیمِ، سُبْحَانَ اللّٰهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَلاٰ وَلَداً، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَـرِیكٌ فِی الْمُلْكِ، وَلاٰ مِثْلٌ وَلاٰ شَبِیهٌ، وَلاٰ عِدْلٌ، یٰا اَللّٰهُ یٰا رَحْمٰنُ. ﴿رَبَّنٰا لاٰ تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنٰا وَلاٰ تَحْمِلْ عَلَینَا إِصْـرًا كَمٰا حَمَلْتَهُ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنٰا وَلاٰ تُحَمِّلْنَا مٰا لاٰطَاقَةَ لَنٰا بِهِ وَاعْفُ عَنّٰا وَاغْفِرْ لَنٰا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُـرْنَا عَلَی الْقَوْمِ الْكَافِرِینَ﴾،
پاک است خداوند عظیم، پاک است خداوندی که همسـر و فرزند نگرفته و نـمی‌باشد برای او شـریک و انبازی در پادشاهی، و نه مانند و شبیه و نه نظیری دارد، ای خداوند ای رحمان. «پروردگارا، اگر فراموش كردیم یا به خطا رفتیم بر ما مگیر، پروردگارا، هیچ بار گرانی بر (دوش) ما مگذار، همچنانكه بر (دوش) كسانی كه پیش از ما بودند نهادى. پروردگارا، و آنچه تاب آن نداریم بر ما تحمیل مكن، و از ما درگذر، و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور، سـرور ما تویى، پس ما را بر گروه كافران پیروز كن.»
﴿رَبَّنٰا لاٰتُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیتَنَا وَهَبْ لَنٰا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ﴾، ﴿رَبَّنَا اصْـرِفْ عَنّٰا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا﴾ ﴿رَبَّنٰا هَبْ لَنٰا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیاتِنَا قُرَّةَ أَعْینٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا﴾.
«پروردگارا! دل‌های‌مان را، بعد از آنكه ما را هدایت كردی، (از راه حق) منحرف مگردان! و از سوی خود، رحمتی بر ما ببخش، زیرا تو بخشنده ای!» «پروردگارا عذاب جهنم را از ما بر طرف گردان كه عذابش سخت و پر دوام است! آن بد جایگاه و بد محل اقامتی است.» «پروردگارا! به ما از ناحیۀ همسـران و فرزندان‌مان مایۀ روشنی چشم عطا كن و مارا پیشوای پرهیزگاران قرار ده.»
اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَصَلِّ عَلیٰ مَلاٰئِکَتِكَ الْمُقَرَّبِینَ، وَأَنْبِیَائِكَ وَالصِّدِّیقِینَ، وَأُولِی الْعَزْمِ مِنَ الْمُرْسَلِینَ، الَّذِینَ أُوذُوا فیٖ جَنْبِكَ، وَجَاهَدُوا فِیكَ حَقَّ جِهَادِكَ، وَقَامُوا بَأَمْرِكَ، وَوَحَّدُوكَ وَعَبَدُوكَ حَتّٰى أَتَاهُمُ الْیَقِینُ، اَللّٰهُمَّ عَذِّبِ الْکَفَرَةَ الَّذِینَ یَصُدُّونَ عَنْ کِتَابِكَ، وَیُکَذِّبُونَ رُسُلَكَ، وَاجْعَلْ عَلَیْهِمْ رِجْزَكَ وَعَذَابَكَ، وَاغْفِرْ لَنٰا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، وَأَوْزِعْهُمْ أَنْ یَشْکُرُوا نِعْمَتَكَ الَّتیٖ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ، إِلٰهَ الْحَقِّ آمِینَ.
خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و درود فرست بر فرشتگانت، که مقرب هستند، و پیامبـرانت و صدیقان، و اولوالعزم از رسولان آنانکه در راه تو اذیت و آزار شدند، و در راه تو جهاد کردند به حقیقت جهاد، و به امر تو قیام کردند، و تو را یگانه دانستند، و تو را پرستیدند تا فرا رسید اجل‌شان، خداوندا، عذاب ده کافران را، که باز می‌دارند از کتابت، و تکذیب می‌کنند فرستادگانت را، و عذابت را بر آنان قرار ده، و بیامرز ما را و مردان و زنان با ایمان را، و الهام ده آنان را که بجا آوردند شکر نعمتت را، که بر آنها نعمت داده‌ای، ای پروردگار حق اجابت فرما.
اَللّٰهُمَّ ارْحَمْ عِبَادَكَ الصّٰالِحِینَ مِنْ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَالْاَرَضِینَ، یٰارَبَّ الْعَالَمِینَ سُبْحَانَ اللّٰهِ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ، وَلاٰ إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ وَاللّٰهُ أَکْبَـرُ.
خداوندا رحمت کن بندگان نیکوکارت را، از اهل آسمان‌ها و زمین‌ها، ای پروردگار جهانیان، پاک است خداوند و سپاس خدای را، و نیست معبودی جز خداوند و خداوند بزرگ‌تر است. (ده بار) و سجده می‌کرد.