اَللّٰهُمَّ اِنَّكَ قَدْ نَدَبْتَ إِلیٰ فَضْلِكَ، وَاَمَرْتَ بِدُعَائِكَ، وَضَمِنْتَ الْاِجَابَةَ لِدُعَاتِكَ، وَلَمْ یَخِبْ مَنْ فَزِعَ اِلَیْكَ بِرَغْبَتِهِ، اَوْ قَصَدَكَ بِحَاجَتِهِ وَلَمْ یَرْجِعْ مِنْكَ الطّٰالِبُ صِفْراً مِنْ عَطَائِكَ، وَلاٰ خَائِباً مِنْ مَوٰاهِبِكَ، وَاَیُّ رٰاجٍ اَمَّكَ فَلَمْ یَجِدْكَ قَرِیباً، وَاَیُّ وٰافِدٍ وَفَدَ اِلَیْكَ فَاقْتَطَعَتْهُ عَوٰائِقُ الرَّدِّ دُونَكَ، بَلْ اَیُّ مُسْتَنْبِطٍ لِمَزِیدِكَ اَکْدىٰ دُونَ اسْتِمَاحَةِ سِجَالِ نِعْمَتِكَ؟!
خداوندا، تو مردم را به سوی فضل خویش دعوت نـمودی، و دستور دادی که تو را بخوانند، و ضمانت کردی اجابت را برای دعا کنندگانت و ناامید نگشت هر کس که به رغبت سوی تو پناهنده شد یا قصد تو نـمود برای حاجتش و بازنگشت از درگاه تو درخواست کننده در حالی که، دست خالی از عطایت و یا ناامید از بخشش‌هایت باشد و کدام امیدوار قصد تو کرد، و تو را نزدیک نیافت و کدام وارد بر تو را می‌توان یافت که بازداشته باشد او را، موانع ردّ در برابر تو، بلکه کدام جستجو کننده فضلت را می‌توان دید، که خواسته‌اش را نیافته باشد، بدون درخواست بهرۀ نعمتت؟
اَللّٰهُمَّ وَقَدْ قَصَدْتُ اِلَیْكَ بِطَلِبَتِی، وَقَرَعَتْ بٰابَ فَضْلِكَ یَدُ مَسْأَلَتِی، وَنَادٰاكَ بِالْخُشُوعِ وَالْاِسْتِکَانَةِ قَلْبِی، وَوَجَدْتُكَ خَیْرَ شَفِیعٍ، وَقَدْ عَلِمْتَ تَبَارَکْتَ وَتَعَالَیْتَ مٰا یَحْدُثُ مِنْ طَلِبَتِی قَبْلَ اَنْ یَخْطُرَ بِفِکْرِی اَوْ یَقَعَ فیٖ خَلَدِی فَصِلِ اللّٰهُمَّ دُعَائِی بِالْاِجَابَةِ، وَاشْفَعْ مَسْأَلَتِی اِیّٰاكَ بِنُجْحِ طَلِبَتِی.
خداوندا، با خواسته‌ام به سوی تو روی آورده، و کوبیده است در فضل تو را دست گدایی من و قلب من با خشوع و بیچارگی تو را ندا داده است و تو را بهتـرین شفیع یافته‌ام، و تو دانسته‌ای ای آن که والا و بلند مرتبه‌ای، آنچه را از خواسته‌ام پیش می‌آید، پیش از آنکه به اندیشه‌ام رسد و یا واقع شود خاطرم، پس خداوندا، دعایم را به اجابت پیوند ده، و خواسته‌ام از تو را با برآورده شدن نیازم همراه کن.
اَللّٰهُمَّ وَقَدْ شَمَلَنَا زَیْغُ الْفِتَـنِ، وَاسْتَوْلَتْ عَلَیْنٰا عَشْوَةُ الْحَیْرَةِ، وَقَارَعَنَا الذُّلُّ وَالصَّغَارُ وَحَکَمَ فیٖ عِبَادِكَ غَیْرُ الْمَأْمُونِینَ عَلیٰ دِینِكَ، فَابْتَزَّ اُمُورَ آلِ مُحَمَّدٍ مَنْ نَقَضَ حُکْمَكَ، وَسَعىٰ فیٖ تَلَفِ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِینَ، فَجَعَلَ فَیْئَنٰا مَغْنَماً، وَاَمَانَتَنٰا وَعَهْدَنَا مِیرٰاثاً، وَاشْتُـرِیَتِ الْمَلاٰهِی وَالْمَعَازِفُ وَالْکِبَارٰاتُ بِسَهْمِ الْاَرْمَلَةِ وَالْیَتِیمِ وَالْمِسْکِینِ، فَرَتَعَ فیٖ مَالِكَ مَنْ لاٰیَرْعىٰ لَكَ حُرْمَةً، وَحَکَمَ فیٖ اَبْشَارِ الْمُسْلِمِینَ اَهْلُ الذِّمَّةِ، فَلاٰ ذٰائِدٌ یَذُودُهُمْ عَنْ هَلَکَةٍ، وَلاٰ رٰاحِمٌ یَنْظُرُ اِلَیْهِمْ بِعَیْنِ الرَّحْمَةِ، وَلاٰ ذُو شَفَاعَةٍ یَشْفَعُ لِذٰاتِ الْکَبَدِ الْحَرّىٰ مِنَ الْمَسْغَبَةِ فَهُمْ اَهْلُ ضَـرَعٍ وَضِیَاعٍ، وَاُسَـرٰاءُ مَسْکَنَةٍ، وَخُلَفَاءُ کَآبَةٍ وَذِلَّةٍ.
خداوندا، انحراف فتنه‌ها ما را در بر گرفته، و تاریکی سـرگردانی بر ما چیره گشته، و خواری و ذلت سـرکوب کرد ما را، و در میان بندگانت افراد غیر امین بر دینت حاکم شده‌اند، پس به ستم غصب نـمود امور آل محمد را، آنکه حکم تو را شکسته است، و تلاش کرد در نابودی بندگان مؤمنت، پس حق ما را غنیمتی قرار داد، و امانت و عهد ما را میراث خود شمرد، و خریده شد وسایل لهو و نوازندگی و بیهودگی، با سهم بیوه و یتیم و مسکین، پس به چرا مشغول شد در مال تو، آنکه حرمتی برای تو رعایت نکند، و حکومت کرد در پوست مسلمین، اهل ذمه، که نه کسی آنها را دور می‌کند از هلاک شدن، و نه رحم کننده‌ای با چشم رحمت به آنان می نگرد، و نه صاحب شفاعتی شفیع می‌شود برای جگر سوختگان، از گرسنگی و آنان اهل سستی و ناتوانی و تباه شدن باشند، و اسیران بیچارگی و جانشینان اندوه و خواری.
اَللّٰهُمَّ وَقَدِ اسْتُحْصِدَ زَرْعُ الْبٰاطِلِ، وَبَلَغَ نُهْیَتَهُ وَاسْتَحْکَمَ عَمُودُەُ، وَخَرِفَ وَلِیدُەُ، وَوَسَقَ طَرِیدُەُ، وَضَـرَبَ بِجَرٰانِهِ. اَللّٰهُمَّ فَاَتِحْ لَهُ مِنَ الْحَقِّ یَداً حٰاصِدَةً، تَصْـرَعُ بِهٰا قَائِـمَهُ وَسُوقَهُ، وَتَجْتَثُّ سَنَامَهُ، وَتَجْدَعُ مَرٰاغِمَهُ لِیُنْظَرَ اِلَیْهِ بِقَبِیحِ حِلْیَتِهِ، وَیَظْهَرَ الْحَقُّ بِحُسْنِ صُورَتِهِ. اَللّٰهُمَّ وَلاٰ تَدَعْ لِلْجَوْرِ دِعَامِةً اِلّٰا قَصَمْتَهَا وَلاٰ جُنَّةً اِلّٰا هَتَکْتَهَا، وَلاٰ کَلِمَةً مُجْتَمِعَةً اِلّٰا فَرَّقْتَهٰا، وَلاٰ قَائِـمَةً اِلّٰا خَفَضْتَهَا، وَلاٰ رٰایَةً اِلّٰا نَکَّسْتَهَا وَحَطَطْتَهَا، وَلاٰ عُلُوّاً اِلّٰا اَسْفَلْتَهُ، وَلاٰ خَضْـرٰاءَ اِلّٰا اَبَدْتَهَا.
خداوندا، اینک کشتزار باطل به درو نشسته، و به سـرانجام خویش رسیده، و استوار گشته است پایه آن، و نوزادش درشت و با ثـمر شده، و آواره‌اش باز آمده، و ثابت و مستقر گردیده است. خداوندا، برای آن از حق، دستی درو کننده مقدر فرما، که بر زمین افکند قامت او و ساق‌هایش را، و کوهانش را قطع کند. و بینی‌اش را ببـرد، تا به آن نگریسته شود با زشتی زیورش، و حق ظاهر شود با زیبایی صورتش. خداوندا، برای ستم، ستونی باقی مگذار مگر اینکه آن را بشکنی، و نه پوشش محافظی، مگر اینکه آن را بدری، و نه وحدت کلمه‌ای، مگر اینکه پراکنده سازی، و نه قامت افراشته‌ای مگر اینکه آن را فرود آوری، و نه پرچمی مگر اینکه آن را سـرنگون نـمایی و پایین بیندازی، و نه بلندی رتبه‌ای، مگر اینکه آن را پست گردانی، و نه سبزه‌ای مگر اینکه آن را نابود سازی.
اَللّٰهُمَّ وَکَوِّرْ شَمْسَهُ، وَاَطْفِئْ نُورَەُ، وَاُمَّ بِالْحَقِّ رَأْسَهُ، وَفُضَّ جُیُوشَهُ، وَاَرْعِبْ قُلُوبَ اَهْلِهِ، وَاَرِنٰا اَنْصَارَ الْجَوْرِ عَبَادِیدَ بَعْدَ الْاُلْفَةِ، وَشَتّىٰ بَعْدَ اِجْتِمٰاعِ الْکَلِمَةِ، وَمَقْمُوعِى الرُّؤُوسِ بَعْدَ الظُّهُورِ عَلَی الْاُمَّةِ. اَللّٰهُمَّ وَاَسْفِرْ لَنٰا عَنْ نَهَارِ الْحَقِّ وَالْعَدْلِ، وَاَرِنٰاهُ سَـرْمَداً، وَاَهْطِلْ عَلَیْنٰا بَرِکَتَهُ، وَاَدِلْهُ مِمَّنْ نَاوٰاهُ وَعَادٰاهُ، وَاَوْضِحْ بِهِ فیٖ غَسَقِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ وَبَهِیمِ الْحَیْرَةِ الْمُدْلَهِمِّ، اَللّٰهُمَّ وَاَحْیِ بِهِ الْاَرْضَ الْمَیْتَةَ، وَاَجْمَعْ بِهِ الْاَهْوٰاءَ الْمُتَفَرِّقَةَ، وَاَقِمْ بِهِ الْحُدُودَ الْمُعَطَّلَةَ، وَاَسْـرِبْ بِهِ الْاَحْکَامَ الْمُهْمَلَةَ.
خداوندا، خورشیدش را تیره و تار کن، و نورش را خاموش گردان، و با حق، سـرش را بشکاف، و پراکنده کن سپاهیانش را، و دل‌های اهلش را هراسان ساز، و یاران ستم را به ما پراکنده نشان بده، پس از اینکه متحد بوده باشند، و متفرق پس از اجتماع کلمه، و سـرکوب گشته، پس از چیرگی بر امت. خداوندا، روز حق و عدالت را برای ما آشکار کن، و آن را به ما جاویدان بنمای، و بر ما ببار برکتش را، و یاری‌اش ده بر هر که با وی مخالفت و دشمنی کند، و آن را آشکار ساز در تیرگی شب تار و ظلمت سـرگردانی بس تاریک، خداوندا و زمین مرده را به او زنده ساز، و اندیشه‌های پراکنده را به وی متمرکز گردان، و بپای دار به او حدود تعطیل شده را و جاری ساز به وی احکام فروگذاشته شده را.
اَللّٰهُمَّ وَاَشْبِعْ بِهِ الْخِمَاصِ السَّغِبَةَ، وَارْحَمْ بِهِ الْاَبْدٰانَ اللَّغِبَةَ. اَللّٰهُمَّ وَقَدْ عَرَّفْتَنٰا مِنْ حُسْنِ اِجَابَتِكَ مٰا قَدْ یَحُضُّنٰا عَلیٰ مَسْأَلَتِكَ، وَاَنْتَ الْمُتَفَضِّلُ، فَافْتَحْ لَنٰا حَسَبَ کَرَمِكَ بٰابَ فَرَجٍ مِنْ عِنْدِكَ، وَرِزْقٍ طَیِّبٍ، وَقَضَاءِ حَوٰائِجٍ بِفَضْلِكَ اِنَّكَ اَنْتَ الْمُتَفَضِّلُ الْمَنّٰانُ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ اَجْمَعِینَ.
خداوندا، به وسیلۀ وی شکم‌های گرسنه را سیر کن، و رحم کن به وسیلۀ او بدن‌های رنجیده و خسته را. خداوندا، تو ما را آشنا ساخته‌ای با اجابت نیکویت، آنچه ما را وا می‌دارد به درخواست از تو، و تو تفضل می‌نـمایی، پس در خور کرمت برای ما بگشای در فرجی از نزد خودت، و روزی پاکی، و برآورده شدن حاجت‌ها را به فضلت، که تو تفضل کنندۀ بسیار نعمت دهنده هستی و درود خداوند بر محمد و همه آلش باد.