از حضـرت صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) جداً سوگند می‌خورد که هر کس آن را (یعنی آیة الکرسی) را پیش از زوال آفتاب، هفتاد بار بخواند و تـمام شدن هفتاد بار همزمان با زوال آن شود، گناهان پیشین و پسینش بخشوده می‌گردد و اگر در آن سال بـمیرد، مغفرت یافته می‌میرد، و حساب بر او نباشد.
اَللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاٰ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلاٰ نَوْمٌ لَهُ مٰا فِی السَّمٰاوٰاتِ وَمٰا فِی الْأَرْضِ ﴿وَمٰا بَيْنَهُمٰا وَمٰا تَحْتَ الثَّـرَىٰ﴾[1] ﴿عٰالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهٰادَةِ﴾[2] ﴿فَلاٰ يُظْهِرُ عَلیٰ غَيْبِهِ أَحَدًا اِلّٰا…﴾[3]
خدای یکتاست که جز او خدایی نیست، زنده و پاینده است، هرگز او را کسالت خواب فرا نگیرد تا چه رسد که به خواب رود، برای اوست آنچه در آسمان‌ها و زمین است، «و آنچه میان آنهاست و آنچه در زیر خاک باشد» «دانای پنهان و آشکار» «که هیچ کس را بر غیب خود آگاه نکند جز…».
مَنْ ذَاالَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاّٰ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مٰا بَیْنَ أَيْدِيهِمْ وَمٰا خَلْفَهُمْ وَلاٰ يُحِيطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاّٰ بِـمٰا شٰاءَ وَسِعَ کُرْسِيُّهُ السَّمٰاوٰاتِ وَالْأَرْضَ وَلاٰ يَؤُدُهُ حِفْظُهُمٰا وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِيمُ* لاٰإِکْرٰاهَ فِی الدِّينِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَکْفُرْ بِالطَّٰاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللّٰهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقیٰ لاَانْفِصٰامَ لَهٰا وَاللّٰهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ*
که را این جرأت است که در پیشگاه او به شفاعت برخیزد مگر به فرمان او؟ علم او محیط است به آنچه پیش نظر خلق آمده و آنچه سپس خواهد آمد و خلق به هیچ مرتبه از علم او احاطه نتوانند کرد مگر به آنچه او خواهد، قلمرو علمش از آسمان‌ها و زمین فراتر، و نگهبانی زمین و آسمان بر او آسان و بی‌زحمت است، و او والا مرتبه و با عظمت است * کار دین به اجبار نیست، تحقیقاً راه هدایت و ضلالت بر همه کس روشن گردیده، پس هر کس به طاغوت کافر شود و به خداوند ایمان آورد، بی‌گمان به رشته محکم و استواری چنگ زده که هرگز نخواهد گسست، و خداوند شنوای داناست*
اَللّٰهُ وَلِیُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمٰاتِ إِلَی النُّورِ وَالَّذِينَ کَفَرُوا أَوْلِيٰاؤُهُمُ الطَّٰاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمٰاتِ أُولٰئِكَ أَصْحٰابُ النَّارِ هُمْ فِيهٰا خٰالِدُونَ.
خدا یار اهل ایمان است که آنان را از تاریکی‌های جهل بیرون آرد و به عالـم نور برد، و آنان که راه کفر گزیدند سـرپرست ایشان طاغوت هستند که آنها را از عالـم نور به تاریکی‌های گمراهی در افکنند، این گروه اهل آتشند و در آن همیشه خواهند بود.
پی‌نوشت:
[1] . طه: 6.
[2] . السجده: 6.
[3] . الجن: 26