روایت شده است که حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) هرگاه از امری اندوهگین می‌شد پاکیزه‌ترین جامه‌هایش را می‌پوشید، و وضو می‌ساخت و به پشت بام می‌رفت، و چهار رکعت نـماز می‌خواند: در رکعت اول «حمد» و «اذا زلزلت» و در دوم «حمد» و «اذا جاء نصـراللّٰه» و در سوم «حمد» و «قل یا ایها الکافرون» و در چهارم «حمد» و «قل هو اللّٰه احد» را می‌خواند، سپس دو دستش را به سوی آسمان بالا می‌برد و می‌گفت:
اَللّٰهُمَّ اِنّیٖ اَسْاَلُكَ بِاَسْمَائِكَ الَّتیٖ اِذٰا دُعِیتَ بِهٰا عَلیٰ مَغَالِقِ اَبْوٰابِ السَّمَاءِ لِلْفَتْحِ انْفَتَحَتْ، وَاِذٰا دُعِیتَ بِهٰا عَلیٰ مَضَائِقِ الْاَرَضِینَ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ.
خداوندا از تو می‌خواهم به نام‌هایت، که اگر به آنها خوانده شوی بر بسته بودن درهای آسمان برای گشودن، گشوده می‌گردد، و اگر خوانده شوی، به آنها، بر تنگی‌های زمین‌ها برای گشایش یافتـن، گشایش می‌یابند.
وَاَسْاَلُكَ بِاَسْمَائِكَ الَّتیٖ اِذٰا دُعِیتَ بِهٰا عَلیٰ اَبْوٰابِ الْعُسْـرِ لِلْیُسـْرِ تَیَسَّـرَتْ، وَاَسْاَلُكَ بِاَسْمَائِكَ الَّتیٖ اِذٰا دُعِیتَ بِهٰا عَلیَ الْقُبُورِ لِلنُّشُورِ انْتَشَـرَتْ، صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاقْلُبْنِی بِقَضَاءِ حَاجَتیٖ.
و درخواست می‌کنم از تو به نام‌هایت، که اگر به آنها خوانده شوی بر درهای سختی، برای آسان شدن، آسان می‌گردند، و از تو درخواست می‌کنم به نام‌هایت که اگر به آنها خوانده شوی بر قبـرها برای نشـر یافتـن، نشـر می‌یابند، بر محمد و آل محمد درود فرست، و مرا با انجام حاجتم باز گردان.
حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) فرمود: در آن صورت به خدا که از جای خود حرکت نکند مگر اینکه حاجتش برآورده شود، ان شاءاللّٰه تعالی.