اَللّٰهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلیٰ حُسْنِ قَضَائِكَ، وَبِمٰا صَرَفْتَ عَنِّی مِنْ بَلَائِكَ، فَلاٰ تَجْعَلْ حَظِّی مِنْ رَحْمَتِكَ مٰا عَجَّلْتَ لیٖ مِنْ عَافِيَتِكَ، فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِـمٰا أَحْبَبْتُ، وَسَعِدَ غَيْـرِی بِـمٰا كَرِهْتُ، وَإِنْ يَكُنْ مٰا ظَلِلْتُ فِيهِ، أَوْ بِتُّ فِيهِ مِنْ هَذِەِ الْعَافِيَةِ بَیْنَ يَدَيْ بَلاٰءٍ لاٰيَنْقَطِعُ، وَ وِزْرٍ لاٰيَرْتَفِعُ، فَقَدِّمْ لیٖ مٰا أَخَّرْتَ، وَ أَخِّرْ عَنّیٖ مٰا قَدَّمْتَ.
خداوندا تو را سپاس بر سـرنوشت خوبی که مقرر می‌کنی و بر بلا و مصیبتت که از من می‌گردانی، پس بهره‌ام را از رحمتت در این تندرستی و سلامتی که در زندگی دنیا به من عنایت کرده‌ای منحصـر مکن، که در نتیجه به سبب آنچه که دوست دارم، بدبخت شوم، و دیگری به خاطر آنچه که خوش ندارم، خوشبخت شود، و اگر تندرستی و سلامتی که روز را در آن به شب می‌رسانم یا شب را در آن به روز می‌رسانم، مقدّمه بلایی است که قطع نـمی‌شود و پیشاپیش بار سنگینی است که برطرف نـمی‌گردد، پس آنچه را برایم به تأخیر انداخته‌ای، پیش انداز، و آنچه را پیش انداخته‌ای به تأخیر افکن.
فَغَيْـرُ كَثِيـرٍ مٰا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ، وَغَيْـرُ قَلِيلٍ مٰا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ، وَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ.
زیرا چیزی که پایانش فنا و نابودی است، بسیار فراوان به حساب نـمی‌آید، و آنچه عاقبتش همیشگی است، اندک و کم نـمی‌باشد، و بر محمّد و آلش درود فرست.