سعید بن مُسَیِّب روایت کرده است: رسم مردم این بود که از مکه بیرون نمی‌رفتند تا اینکه حضرت علی بن الحسین، سید العابدین(علیه‌السلام)، خارج شود. پس آن حضرت بیرون رفت و من هم همراه ایشان رفتم. در یکی از منزلگاه‌ها فرود آمدند و دو رکعت نماز خواندند و در سجده‌شان این تسبیح را گفتند. پس هیچ درخت و سنگی نماند مگر اینکه با ایشان تسبیح گفت، و ما ترسیدیم. آن حضرت سر از سجده برداشتند و فرمودند: ای سعید، ترسیدی؟ گفتم: بله، ای فرزند رسول خدا. فرمودند: این تسبیح اعظم است. پدرم از جدم، از رسول خدا (صلی الله علیه و آله)، برایم حدیث گفت که فرمودند: با این تسبیح، هیچ گناهی باقی نمی‌ماند و خداوند جل جلاله هنگامی که جبرئیل را آفرید، این تسبیح را به او الهام فرمود و این، اسم اعظم خداوند است.
سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَحَنَانَیْکَ،
تو پاک و منزهی، خداوندا! و رحمت تو پی در پی جاریست
سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَتعَالَیْتَ،
تو پاک و منزهی، خداوندا! و والا و بلند مرتبه‌ای
سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَالْعِزُّ إِزَارُکَ،
تو پاک و منزهی، خداوندا! عزت و بزرگی، پوشش و زیور توست
سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَالْعَظَمَهُ رِدَاؤُکَ،
تو پاک و منزهی، خداوندا! و بزرگی و عظمت، برازندۀ توست
سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَالْکِبْـرِیَاءُ سُلطَانُکَ،
تو پاک و منزهی، خداوندا! و کبریایی و عظمت، قدرت و فرمانروایی توست
سُبْحَانَکَ مِنْ عَظِیمٍ مَا أَعْظَمَکَ،
پاک و منزهی تو، چه عظیمی! چه بزرگوار و والایی!
سُبْحَانَکَ سُبِّحْتَ فِی الْمَلَـأِ الْأَعْلَی
پاک و منزهی تو! که در عالم بالا، در میان برترین‌ها، تسبیح شده‌ای.
سُبْحَانَکَ تَسْمَعُ وَتَرَى مَا تَحْتَ الثَّـرَی،
پاک و منزهی تو! می‌شنوی و می‌بینی آنچه را که در زیر زمین پنهان است.
سُبْحَانَکَ أَنْتَ شَاهِدُ کُلِّ نَجْوَى،
پاک و منزهی تو! تو خود گواه هر راز و نجوایی هستی
سُبْحَانَکَ مَوْضِعُ کُلِّ شَکْوَى،
پاک و منزهی تو که پناهگاه هر شکایتی هستی
سُبْحَانَکَ حَاضِـرُ کُلِّ مَلَأٍ، سُبْحَانَکَ عَظِیمُ الرَّجَاءِ،
پاک و منزهی تو که حاضر در هر جمعی! پاک و منزهی تو که بزرگ‌ترین امیدواری هستی!
سُبْحَانَکَ تَرَی مَا فِـی قَعْرِ الْمَاءِ،
پاک و منزهی تو، که آنچه در اعماق آب است می‌بینی!
سُبْحَانَکَ تَسْمَعُ أَنْفَاسَ الْحِیتَانِ فِـی قُعُورِ الْبِحَارِ،
پاک و منزهی تو، که صدای نفس‌های ماهیان را در قعر دریاها می‌شنوی!
سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ السَّمَاوَاتِ، سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الْأَرَضِینَ،
پاک و منزهی تو، که وزن آسمان‌ها را می‌دانی! پاک و منزهی تو، که وزن زمین‌ها را می‌دانی!
سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الشَّمْسِ وَالْقَمَرِ،
پاک و منزهی تو، که وزن خورشید و ماه را می‌دانی!
سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الظُّلْمَهِ وَالنُّورِ،
پاک و منزهی تو، که وزن تاریکی و نور را می‌دانی!
سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الْفَیْءِ وَالْهَوَاءِ،
پاک و منزهی تو، که وزن سایه و هوا را می‌دانی!
سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الرِّیحِ کَمْ هِیَ مِنْ مِثْقَالِ ذَرَّهٍ،
پاک و منزهی تو، که وزن باد را می‌دانی، که هر ذره‌اش چه اندازه سنگینی دارد!
سُبْحَانَکَ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ،
پاک و منزهی تو، بسیار مقدس و پاکی، بسیار مقدس و پاکی، بسیار مقدس و پاکی.
سُبْحَانَکَ عَجَباً مَنْ عَرَفَکَ کَیْفَ لَا یَخَافُکَ!
پاک و منزهی تو، شگفتا! که چگونه کسی که تو را شناخت، از تو نمی‌ترسد؟!
سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَبِحَمْدِکَ،
پاک و منزهی تو، خداوندا، و من به سپاس و ستایش تومشغولم
سُبْحَانَ اللّٰهِ الْعَلـِیّ الْعَظِیمِ.
پاک و منزه است خداوند بلندمرتبه و بزرگ!
