دعای چهارم – تسبیح خداوند عزوجلّ

سعید بن مُسَیِّب روایت کرده است: رسم مردم این بود که از مکه بیرون نمی‌رفتند تا اینکه حضرت علی بن الحسین، سید العابدین(علیه‌السلام)، خارج شود. پس آن حضرت بیرون رفت و من هم همراه ایشان رفتم. در یکی از منزلگاه‌ها فرود آمدند و دو رکعت نماز خواندند و در سجده‌شان این تسبیح را گفتند. پس هیچ درخت و سنگی نماند مگر اینکه با ایشان تسبیح گفت، و ما ترسیدیم. آن حضرت سر از سجده برداشتند و فرمودند: ای سعید، ترسیدی؟ گفتم: بله، ای فرزند رسول خدا. فرمودند: این تسبیح اعظم است. پدرم از جدم، از رسول خدا (صلی الله علیه و آله)، برایم حدیث گفت که فرمودند: با این تسبیح، هیچ گناهی باقی نمی‌ماند و خداوند جل جلاله هنگامی که جبرئیل را آفرید، این تسبیح را به او الهام فرمود و این، اسم اعظم خداوند است.

سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَحَنَانَیْکَ،

تو پاک و منزهی، خداوندا! و رحمت تو پی در پی  جاریست

سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَتعَالَیْتَ،

تو پاک و منزهی، خداوندا! و والا و بلند مرتبه‌ای

سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَالْعِزُّ إِزَارُکَ،

تو پاک و منزهی، خداوندا! عزت و بزرگی، پوشش و زیور توست

سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَالْعَظَمَهُ رِدَاؤُکَ،

تو پاک و منزهی، خداوندا! و بزرگی و عظمت، برازندۀ توست

 سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَالْکِبْـرِیَاءُ سُلطَانُکَ،

تو پاک و منزهی، خداوندا! و کبریایی و عظمت، قدرت و فرمانروایی توست

 سُبْحَانَکَ مِنْ عَظِیمٍ مَا أَعْظَمَکَ،

پاک و منزهی تو، چه عظیمی! چه بزرگوار و والایی!

 سُبْحَانَکَ سُبِّحْتَ فِی الْمَلَـأِ الْأَعْلَی

پاک و منزهی تو! که در عالم بالا، در میان برترین‌ها، تسبیح شده‌ای.

سُبْحَانَکَ تَسْمَعُ وَتَرَى مَا تَحْتَ الثَّـرَی،

پاک و منزهی تو! می‌شنوی و می‌بینی آنچه را که در زیر زمین پنهان است.

سُبْحَانَکَ أَنْتَ شَاهِدُ کُلِّ نَجْوَى،

پاک و منزهی تو! تو خود گواه هر راز و نجوایی هستی

سُبْحَانَکَ مَوْضِعُ کُلِّ شَکْوَى،

پاک و منزهی تو که پناهگاه هر شکایتی هستی

سُبْحَانَکَ حَاضِـرُ کُلِّ مَلَأٍ، سُبْحَانَکَ عَظِیمُ الرَّجَاءِ،

پاک و منزهی تو که حاضر در هر جمعی! پاک و منزهی تو که بزرگ‌ترین امیدواری هستی!

 سُبْحَانَکَ تَرَی مَا فِـی قَعْرِ الْمَاءِ،

پاک و منزهی تو، که آنچه در اعماق آب است می‌بینی!

سُبْحَانَکَ تَسْمَعُ أَنْفَاسَ الْحِیتَانِ فِـی قُعُورِ الْبِحَارِ،

پاک و منزهی تو، که صدای نفس‌های ماهیان را در قعر دریاها می‌شنوی!

سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ السَّمَاوَاتِ، سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الْأَرَضِینَ،

پاک و منزهی تو، که وزن آسمان‌ها را می‌دانی! پاک و منزهی تو، که وزن زمین‌ها را می‌دانی!

 سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الشَّمْسِ وَالْقَمَرِ،

پاک و منزهی تو، که وزن خورشید و ماه را می‌دانی!

سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الظُّلْمَهِ وَالنُّورِ،

پاک و منزهی تو، که وزن تاریکی و نور را می‌دانی!

 سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الْفَیْءِ وَالْهَوَاءِ،

پاک و منزهی تو، که وزن سایه و هوا را می‌دانی!

سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الرِّیحِ کَمْ هِیَ مِنْ مِثْقَالِ ذَرَّهٍ،

پاک و منزهی تو، که وزن باد را می‌دانی، که هر ذره‌اش چه اندازه سنگینی دارد!

سُبْحَانَکَ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ،

پاک و منزهی تو، بسیار مقدس و پاکی، بسیار مقدس و پاکی، بسیار مقدس و پاکی.

سُبْحَانَکَ عَجَباً مَنْ عَرَفَکَ کَیْفَ لَا یَخَافُکَ!

پاک و منزهی تو، شگفتا! که چگونه  کسی که تو را شناخت، از تو نمی‌ترسد؟!

سُبْحَانَکَ اللّٰهُمَّ وَبِحَمْدِکَ،

پاک و منزهی تو، خداوندا، و من به سپاس و ستایش تومشغولم

سُبْحَانَ اللّٰهِ الْعَلـِیّ الْعَظِیمِ.

 پاک و منزه است خداوند بلندمرتبه و بزرگ!