از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که فرمودند: «حضرت زین العابدین (علیه السلام) خانواده خود را با این تعویذ [دعا یا حرز] حفظ می‌کردند و آن را به یاران خاص خود نیز آموزش می‌دادند.» سپس فرمودند: “دستت را بر دهانت بگذار و بگو:”
بِسْمِ اللّٰهِ، بِسْمِ اللّٰهِ، بِسْمِ اللّٰهِ وَبِصُنْعِ اللّٰهِ الَّذِی أَتْقَنَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ، إنَّهُ خَبِیرٌ بِـمَا یَفْعَلُونَ.
به نام الله، به نام الله، به نام الله و به آفرینش الله که هر چیزی را به بهترین وجه آفریده است که او به آنچه انجام می‌دهند آگاه است.
سپس هفت مرتبه می‌گویی:
أُسْکُنْ أَیُّهَا الْوَجَعُ سَأَلْتُکَ بِاللّٰهِ رَبِّی وَرَبِّکَ، وَرَبِّ کُلِّ شَیْ‌ءٍ، الَّذِی سَکَنَ لَهُ مَا فِی اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ، وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ.
ای درد! آرام بگیر! از تو می‌خواهم به حق الله که پروردگار من و تو و پروردگار هر چیزی است و آرامش‌بخش همۀ موجودات شب و روز و شنوا و داناست.
