از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت زین العابدین (علیه‌السلام) خانواده‌اش را تعویذ می‌نـمود به این تعویذ، و آن را به افراد خصوصی خویش تعلیم می‌فرمود: (و فرمود) دستت را بر دهانت می‌گذاری و می‌گویی:
بِسْمِ اللّٰهِ، بِسْمِ اللّٰهِ، بِسْمِ اللّٰهِ وَبِصُنْعِ اللّٰهِ الَّذِی اَتْقَنَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ اِنَّهُ خَبِیرٌ بِـمٰا یَفْعَلُونَ.
به نام خدا، به نام خدا، به نام خدا و به آفرینش خدا که هر چیزی را از هر جهت نیکو انجام داد که او آگاه است به آنچه انجام می‌دهند.
سپس هفت مرتبه می‌گویی:
اُسْکُنْ اَیُّهَا الْوَجَعُ سَاَلْتُكَ بِاللّٰهِ رَبّیٖ وَرَبِّكَ، وَرَبِّ کُلِّ شَیْ‌ءٍ، الَّذِی سَکَنَ لَهُ مٰا فِی اللَّیْلِ وَالنَّهٰارِ، وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ.
آرام شو، ای درد، از تو می‌خواهم به خداوند، پروردگارم و پروردگارت هر چیزی که برای او آرام گشت آنچه در شب و روز است و او شنوای داناست.