چشمانی برای دیدن، زبانی برای قربان صدقه رفتن

شب، محل تمرکز است؛
برای شنیدن صدای او،
برای دیدن جلوه‌های او،
برای بوسیدن و بوئیدن هر آنچه رنگ او را دارد،
برای آرام گرفتن در آغوشی که کثرت روز نگذاشته بود، ببینی‌اش!

اصلاً خدا شب را قُرُق کرده،
تاریک کرده،
خلوت کرده،
تا ببینی‌اش …. و از همه وجه‌های دلبرانه‌اش لذّت ببری!

و چشمانی که ببینند، حتماً به تسبیح می‌افتند!
تسبیح را به زبان خودمانی “قربان صدقه” ترجمه کرده‌اند.

روی سفرۀ سحرهای رمضان، تسبیح کوتاهی گذاشته‌اند برای آنان که می‌دانستند به قربان صدقه می‌افتند و باید به دادشان رسید.

سُبْحَانَ مَنْ يَعْلَمُ جَوَارِحَ الْقُلُوبِ سُبْحَانَ مَنْ يُحْصِي عَدَدَ الذُّنُوبِ سُبْحَانَ مَنْ لا يَخْفَى عَلَيْهِ خَافِيَةٌ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ سُبْحَانَ الرَّبِّ الْوَدُودِ سُبْحَانَ الْفَرْدِ الْوِتْرِ سُبْحَانَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ سُبْحَانَ مَنْ لا يَعْتَدِي عَلَى أَهْلِ مَمْلَكَتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا يُؤَاخِذُ أَهْلَ الْأَرْضِ بِأَلْوَانِ الْعَذَابِ سُبْحَانَ الْحَنَّانِ الْمَنَّانِ سُبْحَانَ الرَّءُوفِ الرَّحِيمِ سُبْحَانَ الْجَبَّارِ الْجَوَادِ سُبْحَانَ الْكَرِيمِ الْحَلِيمِ سُبْحَانَ الْبَصِيرِ الْعَلِيمِ سُبْحَانَ الْبَصِيرِ الْوَاسِعِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِدْبَارِ النَّهَارِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِدْبَارِ اللَّيْلِ وَ إِقْبَالِ النَّهَارِ [سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ وَ إِدْبَارِ اللَّيْلِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَلَى إِقْبَالِ النَّهَارِ وَ إِقْبَالِ اللَّيْلِ‏] وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ الْمَجْدُ وَ الْعَظَمَةُ وَ الْكِبْرِيَاءُ مَعَ كُلِّ نَفَسٍ وَ كُلِّ طَرْفَةِ عَيْنٍ وَ كُلِّ لَمْحَةٍ سَبَقَ فِي عِلْمِهِ سُبْحَانَكَ مِلْأَ مَا أَحْصَى كِتَابُكَ سُبْحَانَكَ زِنَةَ عَرْشِكَ سُبْحَانَكَ سُبْحَانَكَ سُبْحَانَكَ .
منزّه است آن‏كه قواى پنهانى دل‌ها را مى ‏داند، منزّه است آن‏كه عدد گناهان را بر مى‏‌شمارد، منزّه است آن‏كه پوشيده‌‏اى‏ در آسمان‌ها و زمين‌ها براى او پوشيده نمى‏‌ماند، منزّه است پروردگار پرمهر و محبّت، منزّه است آن يگانه و فرد منزّه است بزرگ بزرگ‏تر، منزّه است آن‏كه بر اهل فرمانروايى‌اش ستم نمى ‏ورزد، منزّه است آن‏كه اهل زمين‏ را به عذاب‌هاى گوناگون كيفر نمى‌‏كند،منزّه است آن مهربان نعمت‏‌بخش، منزّه است آن رئوف مهربان،منزّه است‏ آن جبّار سخاوتمند، منزّه است آن كريم بردبار، منزّه است آن بيناى دانا، منزّه است آن بيناى وسعت‏‌بخش، منزّه است‏ خدا بر روى‏ آوردن روز، منزّه است خدا بر روی گرداندن روز، منزّه است خدا بر روى گرداندن شب و روى ‏آوردن روز، براى اوست‏ سپاس و بزرگوارى و بزرگى و كبريايى، همراه هر نفس و هر چشم برهم زدن و هر برق نگاه كه در علم او گذشته، منزّهى تو به انباشتگى آنچه كتابت بر شمرده، منزّهى تو به سنگينى عرشت، منزّهى تو، منزّهى تو، منزّهى تو.
آگاه باش: علما فرموده‏‌اند:اگر پس از خوردن سحر نيّت روزه كند بهتر است، هرچند از آغاز شب تا پايان شب‏ مى‏‌توان نيّت روزه كرد و بلكه همين كه مى‌‏داند، و قصدش اين است كه فردا براى خدا روزه مى‏‌گيرد، و از مفطرات‏ خوددارى مى‏‌كند كافى است، و شايسته‌‏تر است كه نماز شب را در سحرها ترک نكند،و شب‏ زنده‏ دارى را بجا آورد.