دعای بیست‌ و شش – پناه جستن از ناخواسته‌ها و اخلاق ناپسند

دعا در پناه بردن به خدا از اخلاق بد و کارهای ناپسند:

این دعا هشتمین دعای صحیفه سجادیه و بیست و ششمین دعا در کتاب صحیفه جامعه می باشد.

امام سجاد (علیه السلام) در این تعویذ به ۴۴ خلق ناپسند اشاره فرموده که هر کدام به تنهایی می تواند سبب هلاکت و نابودی انسان باشد. دعا در پناه بردن به خدا از اخلاق بد و کارهای ناپسند بدی ها و فحشای پنهان را سبب چیرگی شیطان بر انسان می داند. حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) از طغیان رذائل اخلاقی قبل از آنکه صاحب خودش را به زمین بزند، به یگانه خالق هستی پناه برده اند.

امام با فراست و کیاست تمام، فرازهای دعا در پناه بردن به خدا از اخلاق بد و کارهای ناپسند را به بذل محبت پرودگار پیوند زده و در پایان از کیفر و عذاب خداوند به رحمت او پناه برده است.

  نکته طلایی دعا در پناه بردن به خدا از اخلاق بد و کارهای ناپسند، طلب خیر و مرحمت برای زنان و مردان باایمان می باشد.

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَیَجَانِ الْحِرْصِ وَسَوْرَهِ الْغَضَبِ، وَغَلَبَهِ الْحَسَدِ، وَضَعْفِ الصَّبْـرِ، وَقِلَّهِ الْقَنَاعَهِ، وَشَکَاسَهِ الْخُلُقِ، وَإِلْحَاحِ الشَّهْوَهِ، وَمَلَکَهِ الْحَمِیَّهِ، وَمُتَابَعَهِ الْهَوَى، وَمُخَالَفَهِ الْهُدَى، وَسِنَهِ الْغَفْلَهِ، وَتَعَاطِی الْکُلْفَهِ،

خدایا! به تو پناه می‌آورم از طغیان حرص، از شدت خشم، از غلبۀ حسادت، از کم طاقتی، از ناخرسندی از روزی مقدّر، از اخلاق ناپسند، از زیاده‌روی در لذت جویی، از خوی تعصب، از پیروی هوای نفس، و از سـرپیچیِ از راه راست، از فرو رفتـن در خواب غفلت، و از سختی‌هایی که خود را بی‌جهت گرفتار آن‌ها می‌کنیم.

وَإِیثَارِ الْبَاطِلِ عَلَی الْحَقِّ، وَالْإِصْـرَارِ عَلَی الْمَأْثَمِ، وَاسْتِصْغَارِ الْمَعْصِیَهِ، وَاسْتِکْبَارِ الطَّاعَهِ، وَمُبَاهَاهِ الْمُکْثِـرِینَ، وَالْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّینَ، وَسُوءِ الْوِلَایهِ لِمَنْ تَحْتَ أَیدِینَا، وَتَرْکِ الشُّکْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَهَ عِنْدَنَا، أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً، أَوْ نَرُومَ مَا لَیسَ لَنَا بِحَقٍّ، أَوْ نَقُولَ فِی الْعِلْمِ بِغَیرِ عِلْمٍ.

و برگزیدن باطل به جای حق، و پافشاری بر گناه، و کوچک شمردن معصیت، و بزرگ پنداشتن طاعت، و همانند توانگران فخرفروشی کردن و تحقیر و خوار شمردن فقرا و بدرفتاری با زیردستان و ناسپاسی در حقّ آن کس که به ما نیکی کرده است و یا اینکه از فردی ستمگر  حمایت کنیم، و یا اینکه ستمدیده‌ای را خوار سازیم، و یا به دنبال چیزی باشیم که حق ما نیست، یا دربارۀ چیزی که نمی‌دانیم اظهار نظر کنیم.

وَنَعُوذُ بِکَ أَنْ نَنْطَوِیَ عَلَی غِشِّ أَحَدٍ، وَأَنْ نُعْجَبَ بِأَعْمَالِنَا، وَنَـمُدَّ فِی آمَالِنَا، وَنَعُوذُ بِکَ مِنْ سُوءِ السَّـرِیرَهِ، وَاحْتِقَارِ الصَّغِیرَهِ، وَأَنْ یسْتَحْوِذَ عَلَینَا الشَّیطَانُ، أَوْ یَنْکُبَنَا الزَّمَانُ، أَوْ یَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ.

و به تو پناه می‌بریم از این که در دل خیال فریب کسی را بپرورانیم و شیفتۀ کردار خود شویم و آرزوهایمان را بیش از حد طولانی کنیم. به تو پناه می‌بریم از بدسـرشتی و ناچیز شمردنِ گناهانِ کوچک و این که شیطان بر ما چیره شود، یا روزگار ما را بیچاره و تیره روز گرداند و یا حاکمی بر ما ستم کند.

وَنَعُوذُ بِکَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسـرَافِ، وَمِنْ فِقْدَانِ الْکَفَافِ، وَنَعُوذُ بِکَ مِنْ شَمَاتَهِ الْأَعْدَاءِ، وَمِنَ الْفَقْرِ إِلَی الْأَکْفَاءِ، وَمِنْ مَعِیشَهٍ فِی شِدَّهٍ وَمِیتَهٍ عَلَی غَیرِ عُدَّهٍ، وَنَعُوذُ بِکَ مِنَ الْحَسْـرَهِ الْعُظْمَى، وَالْمُصِیبَهِ الْکُبـْرَى، وَأَشْقَى الشَّقَاءِ، وَسُوءِ الْمَاٰبِ، وَحِرْمَانِ الثَّوَابِ، وَحُلُولِ الْعِقَابِ. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَأَعِذْنِی مِنْ کُلِّ ذَلِکَ بِرَحْمَتِکَ وَجَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، یٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

و به تو پناه می‌بریم از گرفتار شدن در اسـراف و از نداشتـن روزیِ کافی. به تو پناه می‌بریم از سـرزنش دشمنان، و نیازمندی به همانندان خود، و زندگی در سختی، و مردن بدون آمادگی، به تو پناه می‌بریم از بزرگ‌ترین حسـرت، و سنگین‌ترین مصیبت و بدترین تیره‌بختی و بد سـرانجامی، و محرومیت از پاداش نیک، و فرود آمدن عذاب. خداوندا! بر محمد و آلش درود فرست و به رحمتِ خود، مرا و همۀ مردان و زنان با ایمان را از همۀ این بلاها در امان بدار، ای مهربان‌ترین مهربانان.