امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: آنچه دعا نـمود به آن، علی بن الحسین (علیمها‌السلام) هنگام محاکمه‌اش با محمد بن حنفیه نزد حجرالاسود این بود که گفت:
اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ الْمَجْدِ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ الْبَهَاءِ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ الْعَظَمَهِ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ الْجَلَالِ،
خداوندا از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ شکوه و شـرافت، و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ نیکویی و جمال، و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ عظمت، و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ بزرگی،
وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ الْعِزَّهِ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ الْقُدْرَهِ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ السَّـرَائِرِ، السّٰابِقِ الْفَائِقِ، الْحَسَنِ النَّضِیـرِ، رَبِّ الْمَلَائِکَهِ الثَّمَانِیَهِ وَرَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ،
و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ عزت، و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ قدرت، و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ رازها، که پیشی گیرنده برتر، زیبا و شاداب است، پروردگار فرشتگان هشتگانه و پروردگار عرش عظیم،
وَبِالْعَیْنِ الَّتِی لاٰ تَنَامُ، وَبِالاِسْمِ الْأَکْبـَرِ الْأَکْبـَرِ الْأَکْبـَرِ، وَبِالاِسْمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ، الْمُحِیطِ الْمُحِیطِ الْمُحِیطِ بِـمَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ،
و به چشمی که به خواب نرود، و به نام بزرگتـر، بزرگتـر، بزرگتـر و به نام عظیم‌تر، عظیم‌تر، عظیم‌تر، احاطه کنندۀ، احاطه کنندۀ، احاطه کنندۀ به ملکوت آسمان‌ها و زمین،
وَبِالاِسْمِ الَّذِی أَشْـرَقَتْ بِهِ الشَّمْسُ، وَأَضَاءَ بِهِ الْقَمَرُ، وَسُجِّرَتْ بِهِ الْبِحَارُ، وَنُصِبَتْ بِهِ الْجِبَالُ، وَبِالاِسْمِ الَّذِی قَامَ بِهِ الْعَرْشُ وَالْکُرْسِیُّ،
و به نامی که درخشید به آن خورشید، و نور افشانی کرد به آن ماه، و پر گردید به آن دریاها، و به پا داشته شد به آن کوه‌ها، و به نامی که به پا گردید به آن عرش و کرسی،
وَبِأَسْمَائِکَ الْمُکَرَّمَاتِ الْمُقَدَّسَاتِ الْمَکْنُونَاتِ الْمَخْزُونَاتِ فیٖ عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ، أَسْأَلُکَ بِذَلِکَ کُلِّهِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَفْعَلَ بیٖ کَذَا وَکَذَا[1].
و به نام‌های گرامی مقدس، پنهان شدۀ خزانه گردیده‌ات در علم غیب در نزد تو، از تو می‌خواهم به همۀ آنها که درود فرستی بر محمد و آل محمد (و اینکه با من کنی چنین و چنان).
ابان بن تغلب گوید: امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: ای ابان، مبادا که دعا کنید به این دعا مگر برای امر مهمی از امور دنیا و آخرت، بندگان نـمی‌دانند که آن چیست، آن از ذخایر علم آل محمد است که بر او و بر آنان سلام باد.
پی‌نوشت:
[1] . لفظ دعا در کشف الغمّه از امام باقر (علیه‌السلام) چنین است:
اَللّٰهُمَّ وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ الْبَهَاءِ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ الْعَظَمَهِ، أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ الْقُوَّهِ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ الْجَلَالِ،
خداوندا و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ نیکویی و جمال، و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ عظمت، و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ قوت، و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ بزرگی،
وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ السُّلْطَانِ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ السَّـرَائِرِ، وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ فیٖ سُـرَادِقِ الْمَجْدِ،
و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ قدرت، و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ رازها، و از تو می‌خواهم به نامت، که نوشته شده است در سـراپردۀ شـرف و عزت،
وَأَسْأَلُکَ بِاِسْمِکَ الْفَائِقِ الْخَبِیرِ الْبَصِیرِ، رَبِّ الْمَلٰائِکَهِ الثَّمٰانِیَهِ، وَرَبِّ جِبْـرَئِیلَ وَمِیکَائِیلَ وَإِسْـرَافِیلَ، وَرَبِّ مُحَمَّدٍ خٰاتَمِ النَّبِیِّینَ، لَمّٰا أَنْطَقْتَ هٰذَا الْحَجَرَ بِلِسٰانٍ عَرَبیٍّ فَصِیحٍ، یُخْبِـرُ لِمَنِ الْاِمٰامَهُ وَالْوَصیَّهُ بَعْدَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلیّ.
و از تو می‌خواهم به نامت، که برتر است و آگاه و بینا، پروردگار هشت فرشته، و پروردگار جبـرئیل و میکائیل و اسـرافیل، و پروردگار محمد خاتم پیامبـران که این سنگ را به سخن آوری به زبان عربی فصیح که خبـر دهد به اینکه امامت و وصایت، بعد از حسین بن علی برای کیست؟
