| دعای یازدهم صحیفه سجادیه کامله | دعای سی و سوم صحیفه سجادیه جامعه |
دعا برای عاقبت بخیری در کارها:
این دعا یازدهمین مناجات از مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه و سی و سومین دعا در کتاب صحیفه جامعه می باشد.
بیانات ارزشمند حضرت سیدالساجدین (علیه السلام) در دعا برای عاقبت بخیری در کارها ذکر و یاد خداوند را زمینه ساز سربلندی، شکرگزاری را زمینه ساز سعادت و اطاعت حق تعالی را سبب نجات انسان می داند.
آموزه های این نیایش حکیمانه، از تاًثیر اعمال انسان بر احوال فرشتگان پرده برداشته است و هنگام دعا برای عاقبت بخیری در کارها، آسودگی و فراغتی سالم و بدون خستگی را از خداوند طلب کرده است.
حضرت سیدالمتقین در خلال این دعا با درود بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) تقاضای توبه و بازگشت پذیرفته شده از خداوند را دارد و از آشکار شدن عیوب در روز قیامت به معبود خود پناه برده است.
نکته طلایی دعا برای عاقبت بخیری در کارها، اشاره به مهربانی بی نهایت پروردگار و مستجیب بودن او دارد.
یَا مَنْ ذِکْرُەُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ، وَیَا مَنْ شُکْرُەُ فَوْزٌ لِلشَّاکِرِینَ،
ای که یاد تو مایۀ سربلندی ذاکران است، و سپاس تو سبب رستگاری شاکران،
وَیَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاهٌ لِلْمُطِیعِینَ، صَلِّ عَلیَ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ،
و اى که اطاعت از تو نجات‌بخش مطیعان است؛ بر محمد و خاندانش درود فرست
وَاشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِکْرِکَ عَنْ کُلِّ ذِکْرٍ،
و دل‌هایمان را چنان به یاد خود مشغول کن که جز به تو نیندیشند
وَأَلْسِنَتَنَا بِشُکْرِکَ عَنْ کُلِّ شُکْرٍ،
و زبان‌هایمان را چنان به سپاس خود گویا ساز که جز تو را نستایند
وَجَوَارِحَنَا بِطَاعَتِکَ عَنْ کُلِّ طَاعَهٍ،
و اعضاى ما را چنان به بندگی خود مأمور کن که جز تو را اطاعت نکنند.
فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ، فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَهٍ لَاتُدْرِکُنَا فِیهِ تَبِعَهٌ، وَلَا تَلْحَقُنَا فِیهِ سَأْمَهٌ،
پس اگر برای ما فراغتی از کارها مقدر کردی، آن را فراغتی ایمن قرار ده که در آن گناهی به ما نرسد، و خستگی و کسالتى به ما راه نیابد
حَتَّى یَنْصَرِفَ عَنَّا کُتَّابُ السَّیِّئَاتِ بِصَحِیفَهٍ خَالِیَهٍ مِنْ ذِکْرِ سَیِّئَاتِنَا،
تا فرشتگانِ نویسندۀ گناهان، با صفحه‌ای خالی از ثبت بدی‌های ما بازگردند
وَیَتَوَلَّی کُتَّابُ الْحَسَنَاتِ عَنَّا مَسْـرُوریِنَ بِـمَا کَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا.
و فرشتگان نویسندۀ نیکی‌ها، با شادی از ثبت حسنات از ما دور شوند
وَإِذَا انْقَضَتْ أَیَّامُ حَیَاتِنَا، وَتَصَـرَّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا،
و آنگاه که روزهای زندگانی‌مان سپری شد و مدت عمرمان به سر آمد،
وَاسْتَحْضَـرَتْنَا دَعْوَتُکَ الَّتِی لَابُدَّ مِنْهَا وَمِنْ إِجَابَتِهَا، فَصَلِّ عَلیَ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ،
و دعوت اجتناب‌ناپذیر تو ما را فرا خواند، بر محمد و آلش درود فرست
وَاجْعَلْ خِتَامَ مَا تُحْصِی عَلَیْنَا کَتَبَهُ أَعْمَالِنَا تَوْبَهً مَقْبُولَهً
و پایان کارهایی که نویسندگان اعمال برایمان می‌نویسند را توبه‌ای پذیرفته شده قرار ده،
لَا تُوقِفْنَا بَعْدَهَا عَلیَ ذَنْبٍ اجْتَرَحْنَاهُ وَلَا مَعْصِیَهٍ اقْتَـرَفْنَاهَا،
به گونه‌ای که پس از آن، ما را نه بر هیچ گناهی که مرتکب شدیم، و نه بر هیچ نافرمانی‌ای که از ما سر زد، بازخواست نکنی.
وَلَا تَکْشِفْ عَنَّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلیَ رُؤُوسِ الْأَشْهَادِ، یَوْمَ تَبْلُو أَخْبَارَ عِبَادِکَ،
و در آن روز که پرده‌ها از روى کارهای بندگان برداشته می‌شود، ما را در برابر نگاه گواهان رسوا مگردان
إِنَّکَ رَحِیمٌ بِمَنْ دَعَاکَ، وَمُسْتَجِیبٌ لِمَنْ نَادَاکَ.
که یقینا تو نسبت به آنکه تو را بخواند مهربان هستی، و دعای هر که تو را ندا کند اجابت مى‌کنى.
