دعای شانزده – دعا هنگام فرا رسیدن صبح

اَللّٰهُمَّ اِنّی أَصْبَحْتُ مُتَمَسِّکاً بِحَبْلِ طَاعَتِکَ، مُعْتَصِماً بِوَثَائِقِ مَغْفِرَتِکَ،

خداوندا! صبح را آغاز کرده‌ام در حالی که به ریسمان طاعت تو چنگ زده‌ام، و به پناهگاه‌های آمرزش تو پناه آورده‌ام،

 رَاجِیاً طَوْلَکَ مُؤَمِّلاً فَضْلَکَ،

به گشایش و کرم تو امید بسته‌ام و بخشش افزون تو را آرزو می‌کنم.

مُلْقِیاً اِلَیْکَ أَقَالِیدَ آمَالِی،

تمام آرزوهایم را به پیشگاه تو آورده‌ام

حٰآطّاً بِفِنَائِکَ رَکَائِبَ رَجَائِی،

و مرکب‌های امیدم را در آستان تو فرود آورده‌ام

مُقِرّاً بِذُنُوبٍ رَکِبْتُهَا، وَأَوْزارٍ اسْتَحْقَبْتُهَا بِمَا کَسَبَتْ یَدَایَ،

اقرار می‌کنم به گناهانی که مرتکب شده‌ام و بارهای سنگین گناهانی که با دستان خود کسب کرده‌ام

وَجَنَتَاهُ عَلَیَّ بِخِذْلَانٍ صَحِبَنِی

و با جنایتى که علیه خود مرتکب شده‌ام خواری و رسوایی را قرین خویش ساخته‌ام.

 مُعْتَـرِفاً بِخَطَایَا جَنَیْتُهَا، وَعَظَائِمَ اجْتَـرَمْتُهَا.

به خطاهایی که انجام داده‌ام و جرائم بزرگی که مرتکب گشته‌ام، اعتراف می‌کنم.

اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الرَّبُّ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ الْوَدُودُ،

خداوندا! تو پروردگاربسیار آمرزنده، مهربان و بسیار دوستدار(بندگان) هستی.

تَقْبَلُ التَّوْبَهَ وَتَغْفِرُ الْحُوبَ،

توبه را می‌پذیری و گناهان را می‌آمرزی.

 وَأَنَا عَبْدٌ ذَلِیلٌ، مُقِرٌّ بِالْخَطِیئَهِ، نَادِمٌ عَلَیْهَا،

و من بنده‌ای خوارم، که به خطایم اقرار می‌کنم و از کرده‌ام پشیمانم.

هَارِبٌ مِنْ فَوْرَهِ غَضَبِکَ إِلَی بُحْبُوحَهِ فَضْلِکَ،

از فوران خشمت به سوی پهنه بیکران فضلت گریخته‌ام.

رَاغِبٌ اِلَیْکَ فِی تَغْطِیَتِی بِالْإِقَالَهِ وَالصَّفْحِ،

مشتاقانه از تو می‌خواهم که با عفو و گذشتت، گناهانم را بپوشانی.

سَائِلاً فَسِیحَهَ رَحْمَتِکَ وَسَعَهَ طَوْلِکَ،

رحمت بی‌کران و بخشش فراوانت را طلب می‌کنم.

أَغْدِفِ اللّٰهُمَّ عَلَیَّ سِـرْبَالَ غُفْرَانِکَ بِعَظَمَتِکَ وَجَلَالِکَ،

خداوندا! به حق بزرگی و شکوهت، لباس آمرزشت را بر من بپوشان،

 وَأَسْجِفْ عَلَی نَفْسِی سُتُورَ رِضْوَانِکَ

و پرده‌های خشنودی و رضایتت را بر من بیاویز

 بِجَبَـرُوتِکَ وَقُدْرَتِکَ وَأَسْمَائِکَ الَّتِی تَعْزُبُ قُلُوبُ الْخَلَائِقِ عَنِ الْإِحَاطَهِ بِهَا

به حق جبروت و قدرتت، و به حرمت نام‌هایت که دل‌های آفریدگان از درک آن‌ها ناتوانند،

اِذْ هِیَ مُسْتَتِـرَهٌ دُونَهُمْ، وَمُنْکَتِمَهٌ عَنْهُمْ، وَمَحْجُوبَهٌ لَدَیْهِمْ.

زیرا آن‌ نامها از چشمشان پنهان، از فهمشان پوشیده و از درکشان در پرده است

اَللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَی جَمِیعِ خَلْقِکَ،

خداوندا! تنها تو را سپاس به شمارِ هر نعمتی که بر تمامی آفریدگانت ارزانی داشتی.

 وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ حَسَنَاتِ خَلْقِکَ وَسَیِّئَاتِهِمْ مِنْ أَوَّلِ الدَّهْرِ إِلَی آخِرِەِ،

و تنها تو را سپاس به تعدادِ نیکی‌ها و بدی‌های آفریدگانت، از آغازِ روزگار تا پایانش.

وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ کُلِّ شَیْءٍ فِی دُنْیَاکَ وَآخِرَتِکَ،

و تنها تو را سپاس به شمارِ هر چه در دنیا و آخرتِ توست

 اَللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ کَمَا أَنْتَ أَهْلُهُ.

خداوندا! همۀ سپاس و ستایش تنها از آن توست، آن‌گونه که سزاوار آنی.

اَللّٰهُمَّ تُبْ عَلَی عَبْدِکَ الْخَائِفِ سَطْوَتَکَ الَّتِی اسْتَحَقَّهَا بِسَیِّئِ فِعْلِهِ،

خداوندا! توبۀ بندۀ بیمناک از قهر و قدرتت را بپذیر؛ همان قهری که به خاطر کردار بدش سزاوار آن شده است.

 الْوَاقِفِ بَیْنَ یَدَیْکَ وَقَدْ بَهَظَتْهُ ذُنُوبُهُ،

او اینک در برابر تو ایستاده، در حالی که گناهانش او را سنگین کرده و به زانو درآورده است.

 اَلْمُعْتَـرِفِ بِـمَا سَلَفَ مِنْ أَوْزَارِەِ،

به گناهان گذشته‌اش اعتراف می‌کند،

 اَلْمُسْتَجِیرِ بِکَ مِنْ أَلِیمِ عُقُوبَتِکَ،

و از عذاب دردناکت به تو پناه می‌جوید.

اَلْمُسْتَخْذِی لَکَ، اَللَّائِذِ بِعُرَى غُفْرَانِکَ،

او که در برابر تو فروتن و خاضع است، و به ریسمان‌های محکم آمرزش تو چنگ زده است.

اَلْمُسْتَذْرِی بِظِلِّکَ الظَّلِیلِ،

و به سایۀ گسترده‌ات پناه می‌جوید.

بِجَمِیعِ مَا تُبْتَ عَلَی جَمِیعِ خَلْقِکَ مُنْذُ بَرَأْتَهُمْ

توبه‌اش را بپذیر، به همان گستردگی که از آغاز آفرینش، توبۀ همه مخلوقاتت را پذیرفته‌ای؛

وَبِـمَا تَتُوبُ عَلَی نَسَمَتِکَ وَجِبِلَّتِکَ وَسُکَّانِ سَمَائِکَ وَقُطَّانِ أَرْضِکَ إِلَی وَقْتِ طَیِّکَ الْحِسَابَ،

و همان‌گونه که توبۀ آفریدگان، سرشت‌ها(جن و انس)، ساکنان آسمان و اهالی زمین را تا زمان پایان حسابرسی‌ات می‌پذیری

وَتُهَیِّئُ مِنْ أَنَاتِهِمْ وَاغْتِفَارِ ذُنُوبِهِمْ لَهُمْ، وَتَغَمُّدِ زَلَّاتِهِمْ،

و به آنان مهلت می‌دهی و گناهانشان را می‌آمرزی و لغزش‌هایشان را می‌پوشانی

وَالْاِفْضَالِ عَلَیْهِمْ بِغُفْرَانِکَ الَّذِی لَا کَفَاءَ لَهُ،

و بر آنان زیاده می‌بخشی با آمرزشت که هیچ همتایی ندارد،

وَرَحْمَتِکَ الَّتِی لَا یُشَاکِلُهَا نَوَالٌ، وَلَا یُحِیطُ بِهَا وَصْفٌ، وَلَا یَبْلُغُهَا مَدَى شَـرْحٍ،

و رحمتت که هیچ بخششی همتای آن نیست، و هیچ وصفی آن را در بر نمی‌گیرد، و هیچ توضیحی به عمق آن نمی‌رسد،

اِنَّکَ اَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ الرَّؤُوفُ الْکَرِیمُ.

بی‌گمان تویی که بسیار توبه‌پذیر، و مهربان، و رئوف و بزرگواری.