دعای صد و بیست‌ و هشت – در روز بیستم ماه رمضان

دعای صد و بیست‌ و هشت - در روز بیستم ماه رمضان

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا خَالِقَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورِ، یَا ذَا الْقُدْرَهِ وَالسُّلْطَانِ، وَالْعَظَمَهِ وَالْجَبَـرُوتِ، وَالْکِبْـرِیَاءِ وَالْمَلَکُوتِ،‏ ﴿یَا مَنْ جَعَلَ اللَّیْلَ سَکَناً وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ حُسْباناً﴾ ﴿وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِﮦِ‏﴾، لَکَ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَکْتَ وَتَعَالَیْتَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ.

خدایا! از تو می‌خواهم، ای آفرینندۀ تاریکی‌ها و نور، ای صاحب قدرت و تسلّط و بزرگى و شکوه، و بزرگواری و فرمانروایی! ای آنکه شب را مایۀ آرامش و خورشید و ماه را وسیله ‏اى براى محاسبه و اندازه‏ گیرى(زمان) قرار دادی، و ستارگان را به فرمان خودت مسخر نمودی. همۀ آفرینش و فرمان‌روایی از آنِ توست، مبارک و برتر هستی، ای پروردگار جهانیان!

یَا اَللّٰهُ یَا عَظِیمُ یَا کَرِیمُ یَا کَبِیرُ، یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ، یَا وَاحِدُ، یَا أَحَدُ یَا فَرْدُ یَا وَتْرُ یَا صَمَدُ، صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاسْتَجِبْ فِیمَا دَعَوْتُکَ وَأَعْطِنِی مَا سَأَلْتُکَ، فَإِنَّکَ‏ تَرْزُقُ مَا [1] تَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ.

اى خدا، اى شکوهمند، اى بزرگوار، اى بزرگ، ای زنده و پاینده، ای یگانه، ای بی‌همتا، ای فرد، ای یکتا و ای بی‌نیاز! بر محمد و آل محمد درود فرست و دعایم را مستجاب کن و آنچه از تو خواسته‌ام، به من عطا فرما که تو هرچه را بخواهى بدون حساب روزى مى‌دهى.

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ إِنَّکَ‏ أَهْلُ التَّقْوَى‏ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَهِ، وَاجْعَلْنِی مِمَّنْ تَنْتَصِـرُ بِهِ لِدِینِکَ، وَتَقْتُلُ بِهِ عَدُوَّکَ فِی الصَّفِّ الَّذِی وَصَفْتَ بِهِ أَهْلَهُ [2] فِی کِتَابِکَ: ‏﴿کَأَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ﴾، فِی أَحَبِّ خَلْقِکَ إِلَیْکَ فِی أَحَبِّ الْمَوَاطِنِ إِلَیْکَ،

خداوندا! بر محمد و آل محمد درود فرست و با من آن‌گونه رفتار کن که شایستۀ توست، زیرا تو اهل تقوا و آمرزشی. مرا از کسانی قرار بده که به وسیلۀ او دینت را یاری می‌کنی و دشمنانت را نابود می‌سازی، در همان صفی که اهل آن را در کتابت این‌گونه وصف کردی: «گویی بنایی مستحکم و یکپارچه‌اند»، و این در کنار محبوب‌ترین بندگانت و در محبوب‌ترین مکان‌ها نزد تو باشد.

وَارْزُقْنِی سَفْکَ دِمَاءِ الْمُشْـرِکِینَ وَالنَّاکِثِینَ، وَالْقَاسِطِینَ وَالْمَارِقِینَ وَالْفَاسِقِینَ، وَالنَّابِذِینَ‏ وَالْمُبَدِّلِینَ، وَثَبِّتْ رَجَاءَکَ فِی قَلْبِی، وَثَبِّتْ قَدَمِی، وَأَفْرِغِ الصَّبْـرَ عَلَیَّ، وَعَلَی ذَلِکَ فَقَوِّنِی،

خداوندا! ریختن خون مشرکان، پیمان‌شکنان، ستمگران، خوارج ، فاسقان، پشت‌کنندگان به حق و تغییر‌دهندگان راه حق را روزی‌ام کن و امید به رحمتت را در دلم استوار کن، گام‌هایم را ثابت گردان، شکیبایی را بر من فرو ریز، و در این راه مرا توانمند ساز.

وَفِی صُدُورِ الْکَافِرِینَ فَعَظِّمْنِی، وَلِلْمُؤْمِنِینَ فَذَلِّلْنِی، وَحَبِّبْ إِلَیَّ مَنْ أَحْبَبْتَ، وَبَغِّضْ إِلَیَّ مَنْ‏ أَبْغَضْتَ، وَوَفِّقْنِی لِأَحَبِّ الْاُمُورِ إِلَیْکَ، وَأَرْضَاهَا لَدَیْکَ، وَأَفْضَلِهَا عِنْدَکَ،‏ إِنَّکَ عَلَی‏ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.

و مرا در دل‌های کافران بزرگ جلوه بده، و در میان مؤمنان فروتن ساز. دوستان خود را محبوب من بگردان و دشمنان خود را مبغوض من ساز. مرا به انجام کارهایی موفق کن که نزد تو محبوب‌ترین، رضایت‌بخش‌ترین و برترین کارها باشند، که تو بر هر چیزی توانایی!

اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَعْتِقْنِی مِنَ النَّارِ، فَإِنِّی مِنْکَ إِلَیْکَ أَفِرُّ، فَلَسْتُ أَخَافُ بِغَیْرِ عَدْلِکَ، فَإِیَّاکَ أَسْأَلُ بِکَ، لِأَنَّکَ لَیْسَ أَحَدٌ إِلَّا دُونَکَ، وَأَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِنِعْمَتِکَ، وَأَدُلُّ [3] عَلَیْکَ بِإِحْسَانِکَ، فَاغْفِرْ لِی مَا سَتَـرْتُ مِنْ غَیْرِکَ مِنْ ذَنْبٍ،

خداوندا! بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از آتش دوزخ رهایی بخش، که من از تو به سوی خودت پناه می‌برم و از هیچ چیزی جز عدالت تو نمی‌ترسم. خواسته‌ام را تنها از تو و به وسیلۀ خودت می‌طلبم زیرا همه پاییـن‌تر از تو اند. به تو نزدیکی می‌جویم با نعمت‌هایت، و با مهربانی‌هایت بر تو دلالت می‌کنم. پس گناهانی که آنها را از غیر تو پنهان کردم، ببخش و بیامرز.

وَبَارَزْتُکَ بِخَطِیئَتِی مِنْ جَهْلِی لِلَّذِی خِفْتُ مِنْ خَلْقِکَ، وَرَجَوْتُ مِنْ عَفْوِکَ، فَأَمِنْتُ تَعْجِیلَ نِقْمَتِکَ، فَأَوْجِبْ لِی مَا طَمِعْتُ فِیهِ مِنْ رَحْمَتِکَ، إِذْ عَلِمْتَ ذَلِکَ مِنِّی أَنَّهُ کَذَلِکَ مَعَ عِلْمِی بِأَنَّکَ تَرَانِی فِی جَمِیعِ حَالَاتِی.

و من از روی نادانی، با گناهم در برابر تو ایستادم، آن هم به این سبب که از برخی از بندگانت می‌ترسیدم، اما به عفوت امید داشتم و از شتاب در عقوبتت احساس امنیت کردم. پس حال که از درون من آگاه هستی و می‌دانی که چگونه به رحمت تو امید بسته‌ام، رحمتت را بر من واجب کن، چرا که می‌دانم در هر حالی مرا می‌بینی و از حال و روز من باخبری.

لَا أَقْدِرُ أَسْتَتِـرُ مِنْکَ فِی لَیْلٍ وَلَا نَهَارٍ، فِی بَرٍّ وَلَا بَحْرٍ، وَلَا بِخَرْقٍ مِنَ الْأَرْضِ وَلَا سَمَاءٍ، وَلَا سَهْلٍ وَلَا جَبَلٍ، وَلِأَنَّهُ لَا یُوَارِی مِنْکَ لَیْلٌ دَاجٍ، وَلَا سَمَاءٌ ذَاتُ أَبْرَاجٍ، وَلَا اَبْحُرٌ ذَاتُ أَمْوَاجٍ، وَلَا أَرْضٌ ذَاتُ فِجَاجٍ، وَلاٰ جِبَالٌ ذَاتُ أَنْبَاجٍ،

من نمی‌توانم در برابر تو پنهان شوم، نه در شب و نه در روز، نه در خشکی و نه در دریا، نه در اعماق زمین و نه در آسمان، نه در دشت و نه در کوه. زیرا هیچ شبی تاریک، هیچ آسمان پر از برج، هیچ دریای پرموج، هیچ زمین پر از راه و هیچ کوه استواری(که اصوات را منعکس می‌کند) نمی‌تواند مرا از دید تو پنهان کند.

عَارِفٌ بِرُبُوبِیَّتِکَ، مُقِرٌّ بِوَحْدَانِّیَّتِکَ، أَحَطْتَ خُبْـراً بِأَهْلِ سَمَاوَاتِکَ وَأَرْضِکَ، لَا یَشْغَلُکَ شَیْ‏ءٌ عَنْ شَیْ‏ءٍ، لَا إِلٰهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَکَ لَا شَـرِیکَ لَکَ، وَأَنْتَ عَلَی کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَسَلَّمَ‏.

به ربوبیت تو معرفت دارم و به یگانگی‌ات اعتراف می‌کنم. تو به آسمانیان و زمینیان آگاهی کامل داری و هیچ چیزی تو را از چیز دیگری غافل نمی‌کند. هیچ محبوبی جز تو نیست، تو یکتایی و شریکی نداری. تو بر هر چیزی توانایی. و درود و سلام خدا بر سرور ما، حضرت محمد و  خاندان او باد!

[1] . در برخی نسخه ها : مَنْ

[2] . در برخی نسخه ها: وَصَفْتَ أَهْلَهُ

[3] . در برخی نسخه ها: وَأُدِلُّ

دیدگاهتان را بنویسید