بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش فراگیر و مهربانی‌اش همیشگی است
إِلَهِی کَسْرِی لَا یَجْبُرُهُ إِلَّا لُطْفُکَ وَ حَنَانُکَ، وَ فَقْرِی لَا یُغْنِیهِ إِلَّا عَطْفُکَ وَ إِحْسَانُکَ، وَ رَوْعَتِی لَا یُسَکِّنُهَا إِلّٰآ أَمَانُکَ،
محبوبم! شکستگی مرا فقط لطف و مهربانی تو التیام می‌بخشد، و فقر و نیازم را فقط لطف و احسان تو تبدیل به بی‌نیازی و غنا می‌کند، و ترس و اضطرابم را تنها امنیت و پناه وجود تو آرام می‌سازد.
وَ ذِلَّتِی لَا یُعِزُّهٰآ إِلَّا سُلْطَانُکَ، وَ أُمْنِیَّتِی لَا یُبَلِّغُنِیهٰآ إِلَّا فَضْلُکَ، وَ خَلَّتِی لَا یَسُدُّهٰآ إِلَّا طَوْلُکَ، وَ حَاجَتِی لَا یَقْضِیهَا غَیْرُکَ، وَ کَرْبِی لَا یُفَرِّجُهُ سِوَى رَحْمَتِکَ،
خواری و ناتوانی‌ام را تنها قدرت تو به عزت بدل می‌کند، آرزوهایم را فقط فضل و کرم تو برآورده می‌سازد، و فقر و نیازم را تنها بخشش بی‌پایانت برطرف می‌کند، و حاجتم را کسی جز تو برآورده نمی‌سازد، و اندوه دلم را هیچ‌کس جز رحمت بی‌انتهای تو نمی‌زداید.
وَ ضُرِّی لَا یَکْشِفُهُ غَیْرُ رَأْفَتِکَ، وَ غُلَّتِی لَا یُبَرِّدُهٰآ إِلَّا وَصْلُکَ، وَ لَوْعَتِی لَا یُطْفِیهٰآ إِلَّا لِقَاؤُکَ، وَ شَوْقِیٓ إِلَیْکَ لَا یَبُلُّهُ إِلَّا النَّظَرُ إِلَى وَجْهِکَ، وَ قَرَارِی لَا یَقِرُّ دُونَ دُنُوِّی مِنْکَ،
جز مهربانی تو هیچ‌کس درد و رنج مرا برطرف نمی‌کند. آتشی که در دل دارم، تنها با رسیدن به وصالت خاموش می‌شود. سوز و گداز دلم، جز با دیدار تو آرام نمی‌گیرد.و اشتیاقم به تو را هیچ چیزی جز تماشای جمالت سیراب نمی‌کند، و دلم جز با نزدیکی به تو قرار نمی‌یابد.
وَ لَهْفَتِی لَا یَرُدُّهٰآ إِلَّا رَوْحُکَ، وَ سُقْمِی لَا یَشْفِیهِ إِلَّا طِبُّکَ، وَ غَمِّی لَا یُزِیلُهُ إِلَّا قُرْبُکَ، وَ جُرْحِی لَا یُبْرِئُهُ إِلَّا صَفْحُکَ وَ رَیْنُ قَلْبِی لَا یَجْلُوهُ إِلَّا عَفْوُکَ، وَ وَسْوَاسُ صَدْرِی لَا یُزِیحُهُ إِلّٰآ أَمْرُکَ.
حسرت و دلتنگی‌ام را جز نسیم رحمت تو آرام نمی‌کند، و بیماری‌ام را جز درمان تو شفا نمی‌بخشد. غم و اندوهم را تنها نزدیکی به تو از بین می‌برد، و زخم دلم را فقط گذشت و بخشش تو التیام می‌دهد. و تیرگی و زنگار قلبم را تنها عفو تو صیقل می‌دهد، و وسوسه‌های سینه‌ام را جز فرمان تو از میان نمی‌برد.
فَیَا مُنْتَهٰىٓ أَمَلِ الْآمِلِینَ، وَ یَا غَایَهَ سُؤْلِ [1] السّٰآئِلِینَ، وَ یٰآ أَقْصَى طَلِبَهِ الطَّالِبِینَ، وَ یٰآ أَعْلَى رَغْبَهِ الرَّاغِبِینَ، وَ یَا وَلِیَّ الصَّالِحِینَ، وَ یٰآ أَمَانَ الْخٰآئِفِینَ، وَ یَا مُجِیبَ دَعْوَهِ الْمُضْطَرِّینَ، وَ یَا ذُخْرَ الْمُعْدِمِینَ،[2] وَ یَا کَنْزَ الْبٰآئِسِینَ، وَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ، وَ یَا قَاضِیَ حَوٰآئِجِ الْفُقَرَاءِ وَ الْمَسَاکِینِ، وَ یٰآ أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ وَ یٰآ أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ،
ای نهایت آرزوی آرزومندان، ای مقصد و مقصود درخواست‌کنندگان، ای بالاترین خواستۀ جویندگان، ای برترین امید مشتاقان، ای سرپرست صالحان، ای پناهگاه ترسیدگان، ای اجابت کنندۀ دعای درماندگان، ای اندوختۀ نیازمندان، ای گنجینۀ دل‌شکستگان، ای فریادرس استغاثه‌کنندگان، ای برآورندۀ حاجات فقیران و مستمندان، ای کریم‌ترینِ کریمان،
و ای مهربان‌ترینِ مهربانان!
لَکَ تَخَضُّعِی وَ سُؤَالِی وَ إِلَیْکَ تَضَرُّعِی وَ ابْـتِهَالِیٓ، أَسْأَلُکَ أَنْ تُنِیلَنِی مِنْ رَوْحِ رِضْوَانِکَ، وَ تُدِیمَ عَلَیَّ نِعَمَ امْتِنَانِکَ، وَ هٰآ أَنَا بِبَابِ کَرَمِکَ وَاقِفٌ، وَ لِنَفَحَاتِ بِرِّکَ مُتَعَرِّضٌ، وَ بِحَبْلِکَ الشَّدِیدِ مُعْتَصِمٌ وَ بِعُرْوَتِکَ الْوُثْقَى مُتَمَسِّکٌ،
فروتنی و خواهشم تنها در برابر توست، و تنها به سوی تو تضرع و زاری می‌کنم. از تو می‌خواهم نسیم رضوان وخشنودیت را نصیبم کنی و نعمت‌های بی‌پایانت را بر من پایدار بداری. اینک من، در آستانه درگاه کرمت ایستاده‌ام، در معرض نسیم‌های لطف و مهربانی‌ات قرار دارم، و به ریسمان استوارت چنگ زده‌ام و محکم‌ترین دستاویز تو را گرفته‌ام.
إِلَهِی اِرْحَمْ عَبْدَکَ الذَّلِیلَ ذَا اللِّسَانِ الْکَلِیلِ وَ الْعَمَلِ الْقَلِیلِ، وَ امْنُنْ عَلَیْهِ بِطَوْلِکَ الْجَزِیلِ، وَ اکْنُفْهُ تَحْتَ ظِلِّکَ الظَّلِیلِ، یَا کَرِیمُ یَا جَمِیلُ، یٰآ أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
محبوب من! به این بندۀ ناتوان و شرمسارت رحم کن، که زبانش قاصر است و اعمالش ناچیز است.با لطف بی‌کرانت بر او منت بگذار و او را در سایۀ بلندت پناه بده. ای بزرگوار! ای زیبا! ای مهربان‌ترین مهربانان!
[1] در برخی نسخه ها: سُؤَال
[2] . در برخی نسخه‌ها: الْمُعْدَمِینَ
