از ابوحمزه ثـمالی روایت شده است که گفت: شنیدم که حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) دعا می‌کرد در حجر، در اول ماه رجب، در سال ابن زبیر، پس به آن حضـرت گوش فرا دادم، و او می‌گفت:
یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ، وَیَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ، لِکُلِّ مَسْأَلَهٍ مِنْکَ سَمْعٌ حَاضِـرٌ، وَجَوَابٌ عَتِیدٌ، اَللّٰهُمَّ وَمَوَاعِیدُکَ الصَّادِقَهُ، وَأَیَادِیکَ الْفَاضِلَهُ، وَرَحْمَتُکَ الْوَاسِعَهُ فَأَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَنْ تَقْضِیَ حَوَائِجِی لِلدُّنْیَا وَالْآخِرَهِ، إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.
ای که حاجت های درخواست‌کنندگان در اختیار توست و به نهان افراد خاموش و لب فروبسته آگاهی! برای هر درخواستی در همان لحظه گوشی شنوا و جوابی آماده داری. خداوندا! به حق وعده‌های راستینت، و بخشش‌ها و تفضّل های بی‌پایانت، و رحمت گسترده و فراگیرت، از تو می‌خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و نیازهای دنیا و آخرتم را برآورده سازی. بی‌گمان تو بر هر کاری توانایی!
ثـمالی گوید: و بقیه دعا را امام (علیه‌السلام) پنهان گفت که من نفهمیدم.
