اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی تَجَلّیَ لِلْقُلُوبِ بِالْعَظَمَهِ، وَاحْتَجَبَ عَنِ الْأَبْصَارِ بِالْعِزَّهِ، وَاقْتَدَرَ عَلَی الْأَشْیَاءِ بِالْقُدْرَهِ، فَلَا الْأَبْصَارُ تَثْبُتُ لِرُؤْیَتِهِ، وَلَا الْأَوْهَامُ تَبْلُغُ کُنْهَ عَظَمَتِهِ.
سپاس خداوند را که به عظمت برای دل‌ها تجلی نـمود و از دیدگان پنهان گشت با عزت، و بر اشیاء به قدرت توانا گشت، که نه دیدگان برای دیدنش بر جای می‌مانند و نه اوهام به حقیقت عظمتش پی می‌برند.
تَجَبَّـرَ بِالْعَظَمَهِ وَالْکِبْـرِیٰآءِ، وَتَعَطَّفَ بِالْعِزِّ وَالْبِـرِّ وَالْجَلالِ وَتَقَدَّسَ بِالْحُسْنِ وَالْجَمَالِ، وَتَمَجَّدَ بِالْفَخْرِ وَالْبَهٰآءِ، وَتَهَلَّلَ بِالْمَجْدِ وَالْآلٰآءِ، وَاسْتَخْلَصَ بِالنَّورِ وَالضِّیٰآءِ.
به عظمت و کبـریاء قدرت یافت، و با عزت و نیکی و شکوه عطوفت روا داشت، و به زیبایی و جمال پاک و مقدس گشت و با فخر و عظمت، با شکوه شد و درخشان گردید با مجد و نشانه‌های عظمت، و ویژگی یافت با نور و درخشش.
خَالِقٌ لَانَظِیرَ لَهُ، وَ أَحَدٌ لَانِدَّ لَهُ، وَوَاحِدٌ لَاضِدَّ لَهُ، وَصَمَدٌ لَاکُفْوَ لَهُ، وَإِلَهٌ لَا ثَانِیَ مَعَهُ، وَفَاطِرٌ لَاشَرِیکَ لَهُ، وَرَازِقٌ لَامُعِینَ لَهُ، وَالَأَوَّلُ بِلَا زَوَالٍ، وَالدّٰآئِمُ بِلَا فَنَآءٍ، وَالْقٰآئِمُ بِلَا عَنٰآءٍ، وَالْمُؤْمِنُ بِلَا نِهَایَهٍ، وَالْمُبْدِئُ بِلٰآ أَمَدٍ، وَالصَّانِعُ بِلٰآ أَحَدٍ، وَالرَّبُّ بِلَا شَرِیکٍ، وَالْفَاطِرُ بِلَا کُلْفَهٍ، وَالْفَعَّالُ بِلَا عَجْزٍ.
آفریننده‌ای که نظیری ندارد، یگانه‌ای که همانندش نیست و یکتایی که همتایش نباشد و بی‌نیازی که نیست او را مشابهی، و خداوندی که دیگری همراهش نیست و آفریننده‌ای که انبازی ندارد و روزی دهنده‌ای که مددکاری ندارد، و نخستین بی‌زوال و ماندگار بی‌نیستی و برپادارندۀ امور بدون زحمت و ایمنی بخش بی‌پایان، و آغازگر بی‌حد و مرز، و سازندۀ بی‌همراه، و پروردگار بی‌انباز، و آفریدگار خستگی ناپذیر، و انجام دهندۀ بی‌ناتوانی.
لَیْسَ لَهُ حَدٌّ فِی مَکَانٍ، وَلَا غَایَهٌ فِی زَمَانٍ، لَمْ یَزَلْ وَلَا یَزُولُ وَلَنْ یَزَالَ کَذَلِکَ أَبَداً، هُوَ الْإِلَهُ الْحَیُّ الْقَیُّومُ، الدّآئِمُ الْقَدِیمُ، الْقَادِرُ الْحَکِیمُ.
او را حدی از نظر مکان نیست و نه پایانی از جهت زمان، همچنان بوده است و نابود نـمی‌شود و پیوسته خواهد بود همچنانست تا به ابد، اوست خدای زنده پایدار، ماندگار قدیم، توانای حکیم.
إِلَهِی عُبَیْدُکَ بِفِنٰآئِکَ، سَائِلُکَ بِفِنٰآئِکَ، فَقِیرُکَ بِفِنٰآئِکَ «ثَلاثاً»، إِلَهِی لَکَ یَرْهَبُ الْمُتَـرَهِّبُونَ، وَإلَیْکَ أَخْلَصَ الْمُبْتَهِلُونَ، رَهْبَهً لَکَ وَرَجٰآءً لِعَفْوِکَ.
خدای من، بندۀ کوچکت در پیشگاه توست، گدای درت در پیشگاه توست، فقیر تو در پیشگاه توست «سه بار»، خدای من هراسندگان از تو می‌هراسند و دعاگویان برای تو خالص گشته اند از تو می‌ترسند و به عفوت امیدوارند.
یَا إلَهَ الْحَقِّ ارْحَمْ دُعٰآءَ الْمُسْتَصْرِخِینَ، وَاعْفُ عَنْ جَرَآئِمِ الْغافِلِینَ، وَزِدْ فِی إحْسَانِ الْمُنِیبِینَ یَوْمَ الْوُفُودِ عَلَیْکَ یَا کَرِیمُ.
ای خدای حق، بر دعای فریادخواهان رحم کن و درگذر از خطاهای بی‌خبـران، و بیفزای بر نیکی بازگشت کنندگان، آن روز که بر تو وارد می‌شوند، ای بزرگوار.
