اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی تَجَلَّى لِلْقُلُوبِ بِالْعَظَمَهِ،
سپاس خداوندی را که با عظمت، بر دل‌ها تجلی کرد،
وَاحْتَجَبَ عَنِ الْأَبْصَارِ بِالْعِزَّهِ،
و با عزت از دیدگان پنهان گشت،
وَاقْتَدَرَ عَلَى الْأَشْیآءِ بِالْقُدْرَهِ،
و با قدرت بر همه چیز توانا گردید.
فَلاَ الْأَبْصارُ تَثْبُتُ لِرُؤْیَتِهِ،
که نه دیده‌ها توان دیدارش را دارند،
وَلَا الأَوْهَامُ تَبْلُغُ کُنْهَ عَظَمَتِهِ.
و نه تصورات و اوهام به کنه عظمتش راه می‌یابند.
تَجَبَّرَ بالْعَظَمَهِ وَالْکِبْرِیآءِ،
با عظمت و بزرگی، جبروت و شکوه خود را نمایان ساخت
وَتَعَطَّفَ بِالْعِزِّ وَالْبِرِّ وَالْجَلالِ،
و با عزت و نیکی و شکوه، مهرورزی نمود
وَتَقَدَّسَ بِالْحُسْنِ وَالْجَمَالِ،
و با زیبایی و جمال، پاک و منزه گشت
وَتَمَجَّدَ بِالْفَخْرِ وَالْبَهٰآءِ،
و با فخر و نیکویی، بزرگی و شکوه یافت
وَتَهَلَّلَ[1] بِالْمَجْدِ وَالْآلآءِ،
و با بزرگواری و نعمت‌ها، درخشید
وَاسْتَخْلَصَ بِالنُّورِ وَالضِّیٰآءِ.
و با نور و روشنایی، برگزید و خالص نمود
خَالِقٌ لَا نَظِیرَ لَهُ، وَأَحَدٌ لَا نِدَّ لَهُ، وَوَاحِدٌ لَا ضِدَّ لَهُ،
آفریننده‌ای که همتایی ندارد، یگانه‌ای که مانندی برایش نیست، یکتایی که ضدی ندارد،
وَصَمَدٌ لَا کُفْوَ لَهُ، وَإلَهٌ لَا ثَانِیَ مَعَهُ،
بی‌نیازی که هم‌شأنی ندارد، محبوبی که دومی همراهش نیست،
وَفَاطِرٌ لَا شَرِیکَ لَهُ، وَرَازِقٌ لَا مُعِینَ لَهُ.
نوپدیدآورنده‌ای که شریکی ندارد، روزی‌دهنده‌ای که یاوری ندارد.
وَالْأَوَّلُ بِلَا زَوَالٍ، وَالدّٰآئِمُ بِلَا فَنآءٍ، وَالْقآئِمُ بِلَا عَنآءٍ،
آغازِ بی‌انتها، و همیشگیِ فنا ناپذیر، و برپادارندۀ امور بدون زحمت و رنج،
وَالْمُؤْمِنُ بِلَا نِهَایَهٍ وَالْمُبْدِئُ بِلَا أَمَدٍ، وَالصَّانِعُ بِلَا أَحَدٍ،
و ایمنی‌بخش بی‌نهایت، و آغازگر بی حد و مرز، و سازندۀ بی‌همراه،
وَالرَّبُّ بِلَا شَرِیکٍ، وَالْفَاطِرُ بِلَا کُلْفَهٍ، وَالْفَعَّالُ بِلَا عَجْزٍ.
و پروردگارِ بی‌شریک، و نوآفرینشگرِ بدون سختی، و انجام‌دهندۀ بدون ناتوانی.
لَیْسَ لَهُ حَدٌّ فِی مَکانٍ، وَلَا غایَهٌ فِی زَمَانٍ.
او در هیچ مکانی محدود نمی‌شود و زمان، برای او پایان ندارد
لَمْ یَزَلْ وَلَا یَزُولُ وَلَنْ یَزَالَ کَذلِکَ أَبَدَاً،
همیشه بوده و نابود نمی‌شود و خواهد بود و تا ابد همین‌گونه می‌ماند.
هُوَ الإِلَهُ الْحَیُّ الْقَیُّومُ، الدّٰآئِمُ الْقَدِیمُ الْقادِرُ الْحَکِیمُ.
اوست خدای زندۀ پاینده، همیشه ماندگار و توانا و فرزانه
إلَهِی عُبَیْدُکَ بِفِنٰآئِکَ، سآئِلُکَ بِفِنٰآئِکَ، فَقِیرُکَ بِفِنآئِکَ«ثَلاثاً»،
محبوب من! بندۀ کوچک تو در آستان توست، خواهنده از تو در آستان توست، نیازمند تو در آستان توست. (سه بار)
إلهِی لَکَ یَرْهَبُ الْمُتَرَهِّبُونَ، وَإلَیْکَ أَخْلَصَ الْمُبْتَهِلُونَ،[2] رَهْبَهً لَکَ، وَرَجٰآءً لِعَفْوِکَ.
محبوب من، بیمناکان تنها از تو هراس دارند و زاری‌کنندگان خالصانه تنها روی به سوی تو می‌آورند؛ به سبب ترس از تو و امیدواری به بخشش تو.
یَا إلَهَ الْحَقِّ ارْحَمْ دُعآءَ الْمُسْتَصْرِخِینَ، وَاعْفُ عَنْ جَرٰآئِمِ الْغَافِلِینَ،
ای محبوب حقیقی! به دعای فریادکنندگان رحم کن، و از گناهان بی‌خبران درگذر،
وَزِدْ فِی إحْسَانِ الْمُنِیبِینَ یَوْمَ الْوُفُودِ عَلَیْکَ یَا کَرِیمُ.
و به نیکوکاری توبه‌کنندگان در روزی که به پیشگاهت می‌آیند، بیفزا. ای بخشنده!
پی نوشت:
[1] . تَجَلَّلَ
[2] . الْمُسْتَهِلُّونَ
