از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است که حضـرت علی بن الحسین (علیه السلام) می‌فرمود: اگر این کلمات را بگویم، اهمیت نمی‌دهم که انس و جن بر ضرر من جمع شوند.
بِسْمِ اللّٰهِ وَ بِاللّٰهِ وَ مِنَ اللّٰهِ وَ إِلَی اللّٰهِ، وَ فِی سَبِیلِ اللّٰهِ، وَ عَلیَ مِلَّهِ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ،
به نام خدا و به یاری خدا و از جانب خدا و به سوی خدا، و در راه خدا، و بر آیین رسول خدا(صلی الله علیه و آله)،
اللّٰهُمَّ إِلَیْکَ أَسْلَمْتُ نَفْسِی، وَ إِلَیْکَ أَلْجَأْتُ ظَهْرِی،
خداوندا! خود را فقط به تو سپردم، و فقط به تو تکیه کردم،
وَ إِلَیْکَ وَجَّهْتُ وَجْهِی، وَ إِلَیْکَ فَوَّضْتُ أَمْرِی.
و فقط به سوی تو روی آوردم، و کارم را فقط به تو واگذار کردم.
اللّٰهُمَّ احْفَظْنی بِحِفْظِ الْإِیمَانِ
خداوندا، مرا با حفظ ایمانم حفظ کن؛
مِنْ بَیْنِ یَدَیَّ وَ مِنْ خَلْفِی، وَ عَنْ یَمِینِی وَ عَنْ شِمَالِی، وَ مِنْ فَوْقِی وَ مِنْ تَحْتِی وَ مِنْ قِبَلِی،
از هر سو، از جلو و عقب، از راست و چپ، از بالا و پایین و از هر آنچه در پیش روی من است،
وَ ادْفَعْ عَنِّی بِحَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ، فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إلَّا بِکَ.
و دفع کن از من به توان و قدرت خود که هیچ توان و قدرتی جز به اذن تو نیست.
