بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش فراگیر و مهربانی‌اش همیشگی است
یَا مَنْ إِذَا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطَاهُ، وَ إِذَا أَمَّلَ مَا عِنْدَهُ بَلَّغَهُ مُنَاهُ، وَ إِذَا أَقْبَلَ عَلَیْهِ قَرَّبَهُ وَ أَدْنَاهُ، وَ إِذَا جَاهَرَهُ بِالْعِصْیَانِ سَتَرَ عَلَى ذَنْبِهِ وَ غَطَّاهُ، وَ إِذَا تَوَکَّلَ عَلَیْهِ أَحْسَبَهُ وَ کَفَاهُ.
ای کسی که هرگاه بنده‌ای از تو درخواست کند، عطایش می‌کنی، و هرگاه به آنچه نزد توست امید ببندد، او را به آرزویش می‌رسانی! و هرگاه به سوی تو رو کند، او را می‌پذیری و مقربّش می‌سازی! و هرگاه در گناه گستاخی و تظاهر کند، تو گناهش را می‌پوشانی و او را رسوا نمی‌کنی! و هرگاه به تو توکل کند، او را کفایت می‌کنی و بی‌نیازش می‌سازی!
إِلَهِی مَنِ الَّذِی [1] نَزَلَ بِکَ مُلْتَمِساً قِرَاکَ فَمَا قَرَیْتَهُ؟ وَ مَنِ الَّذِی أَنَاخَ بِبَابِکَ مُرْتَجِیاً نَدَاکَ [2] فَمَا أَوْلَیْتَهُ؟
محبوب من! چه کسی به درگاهت آمد و ملتمسانه از تو مهمان‌نوازی خواست، اما تو او را نپذیرفتی؟ چه کسی امیدوارانه بر در خانه‌ات نشست و چشم امید به بخششت دوخت، اما تو او را بی‌نصیب بازگرداندی؟
أَیَحْسُنُ [3] أَنْ أَرْجِعَ عَنْ بَابِکَ بِالْخَیْبَهِ مَصْرُوفاً، وَ لَسْتُ أَعْرِفُ سِوَاکَ مَوْلًى بِالْإِحْسَانِ مَوْصُوفاً؟! کَیْفَ أَرْجُو غَیْرَکَ وَ الْخَیْرُ کُلُّهُ بِیَدِکَ؟
آیا زیبنده است که از درگاهت ناامید بازگردم، در حالی که جز تو هیچ مولایی را نمی‌شناسم که به نیکی و احسان شناخته شده باشد؟ چگونه امیدم را به دیگری ببندم در حالی که تمام خیر در دستان توست؟
وَ کَیْفَ أُؤَمِّلُ سِوَاکَ وَ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ لَکَ؟ أَأَقْطَعُ رَجَائِی مِنْکَ وَ قَدْ أَوْلَیْتَنِی مَا لَمْ أَسْأَلْهُ مِنْ فَضْلِکَ؟ أَمْ تُفْقِرُنِی إِلَى مِثْلِی وَ أَنَا أَعْتَصِمُ بِحَبْلِکَ؟
چگونه جز تو را آرزو کنم درحالی‌که آفرینش و فرمان ویژۀ تو است؟ آیا امیدم را از تو قطع کنم در حالی که تو از روی فضل خود نعمت‌هایی به من عطا کرده‌ای که حتی از تو نخواسته بودم؟ آیا مرا نیازمند همانند خودم می‌کنی، در حالی که من به ریسمان لطف تو چنگ زده‌ام؟
یَا مَنْ سَعَدَ [4] بِرَحْمَتِهِ الْقَاصِدُونَ، وَ لَمْ یَشْقَ بِنِقْمَتِهِ [5] الْمُسْتَغْفِرُونَ، کَیْفَ أَنْسَاکَ وَ لَمْ تَزَلْ ذَاکِرِی؟ وَ کَیْفَ أَلْهُو عَنْکَ وَ أَنْتَ مُرَاقِبِی؟
ای کسی که جویندگان تو، سعادت را در سایه رحمت تو یافته‌اند، و استغفارکنندگان، هرگز گرفتار عذاب و خشم تو نشده‌اند! چگونه می‌توانم تو را فراموش کنم در حالی که تو همیشه به یاد منی؟ چگونه از تو غافل شوم در حالی که تو همواره ناظر و مراقب منی؟
إِلَهِی بِذَیْلِ کَرَمِکَ أَعْلَقْتُ یَدِی [6]، وَ لِنَیْلِ عَطَایَاکَ بَسَطْتُ أَمَلِی، فَأَخْلِصْنِی بِخَالِصَهِ تَوْحِیدِکَ، وَ اجْعَلْنِی مِنْ صَفْوَهِ عَبِیدِکَ.
خدایا! دستانم را به دامان کرمت گره زده‌ام و به دریافت عطایای بی‌پایانت بسیار امیدوارم. پس مرا در زلال‌ترین و خالص‌ترین مرحلۀ توحیدت خالص گردان و در زمره‌ی بندگان برگزیده‌ات قرارم ده!
یَا مَنْ کُلُّ هَارِبٍ إِلَیْهِ یَلْتَجِئُ، وَ کُلُّ طَالِبٍ إِیَّاهُ یَرْتَجِی، یَا خَیْرَ مَرْجُوٍّ وَ یَا أَکْرَمَ مَدْعُوٍّ، وَ یَا مَنْ لَا یُرَدُّ [7] سَائِلُهُ وَ لَا یُخَیَّبُ [8] آمِلُهُ، [9]
ای کسی که هر گریزانی تنها به سوی تو پناه می‌آورد، و هر جوینده‌ای تنها به تو امید دارد! ای بهترین امیدبخش و بزرگوارترین کسی که می‌توان او را خواند! ای کسی که درخواست‌کننده از درگاهت را رد نمی‌کنی و کسی را که به تو امیدوار است را ناامید نمی‌سازی!
یَا مَنْ بَابُهُ مَفْتُوحٌ لِدَاعِیهِ، وَ حِجَابُهُ مَرْفُوعٌ لِرَاجِیهِ، أَسْأَلُکَ بِکَرَمِکَ أَنْ تَمُنَّ عَلَیَّ مِنْ عَطَائِکَ بِمَا تَقَرُّ[تَقِرُّ] بِهِ عَیْنِی، وَ مِنْ رَجَائِکَ بِمَا تَطْمَئِنُّ بِهِ نَفْسِی، وَ مِنَ الْیَقِینِ بِمَا تُهَوِّنُ [10] بِهِ عَلَیَّ مُصِیبَاتِ [11] الدُّنْیَا، وَ تَجْلُو بِهِ عَنْ بَصِیرَتِی غَشَوَاتِ الْعَمَى، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
ای که درگاهت همیشه برای هر کسی که تو را می‌خواند، باز است و هیچ حجابی میان تو و امیدواران نیست! به کرمت از تو می‌خواهم که از عطایای خود، چیزی نصیبم کنی که چشمانم را روشن کند، و از لطف و رحمتت به من ببخشی آنچه دلم را آرامش دهد. و آن چنان بهره‌ای از یقین به من عطا کنی که سختی‌های دنیا را برایم آسان کند و از جلو چشم دلم پرده‌های تاریکی و کوری را کنار بزند. به حق رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان!
[1] . در برخی نسخه ها: مَنْ ذَا الَّذِی
[2] . در برخی نسخه ها: نِدَاکَ
[3] . در برخی نسخه ها: إِلَهِی أَ یَحْسُنُ
[4] . در برخی نسخه ها: سَعِدَ
[5] . در برخی نسخه ها: بِنَقِمَتِهِ
[6] . در برخی نسخه ها: یَدَیَّ
[7] . در برخی نسخه ها: لا یَرُدُّ سَائِلَهُ – یَرِدُّ
[8] . در برخی نسخه ها معلوم آمده است: یُخَیِّبُ
[9] . در برخی نسخه‌ها: آمِلَهُ
[10] . در برخی نسخه ها: تَهُونُ
[11] . در برخی نسخه ها: مُصِیبَاتُ
