بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش فراگیر و مهربانی اش همیشگی است
إِلَهِیٓ أَسْکَنْتَنَا دَاراً حَفَرَتْ لَنَا حُفَرَ مَکْرِهَا، وَعَلَّقَتْنَا بِأَیْدِی الْمَنَایَا فِی حَبٰآئِلِ غَدْرِهَا، فَإِلَیْکَ نَلْتَجِئُ مِنْ مَکٰـآئِدِ خُدَعِهَا، وَبِکَ نَعْتَصِمُ مِنَ الْاِغْتِرارِ بِزَخَارِفِ زِینَتِهَا، فَإِنَّهَا الْمُهْلِکَهُ طُلَّابَهَا، الْمُتْلِفَهُ حُلَّالَهَا، الْمَحْشُوَّهُ بِالْآفاتِ، الْمَشْحُونَهُ بِالنَّکَبَاتِ.
محبوب من! ما را در سرایی جای داده‌ای که چاله‌های مکر و فریبش را برای ما حفر کرده و ما را با دستان مرگ، در دام‌های فریبنده‌اش گرفتار کرده است. تنها به تو پناه می‌بریم از حیله‌های فریبنده‌اش و تنها به تو تمسک می‌جوییم تا درخشش زودگذر زینت‌هایش ما را فریب ندهد. زیرا این دنیا همان است که جویندگانش را به هلاکت می‌کشاند، ساکنانش را از بین می‌برد، و سرشار از بلاها و آکنده از مصیبت‌هاست.
إِلَهِی فَزَهِّدْنَا فِیهَا، وَسَلِّمْنَا مِنْهَا بِتَوْفِیقِکَ وَعِصْمَتِکَ، وَانْزَعْ [1] عَنَّا جَلابِیبَ مُخَالَفَتِکَ، وَتَوَلَّ أُمُورَنَا بِحُسْنِ کِفَایَتِکَ؛ وَأَوْفِرْ مَزِیدَنَا مِنْ سَعَهِ رَحْمَتِکَ،
محبوب من! دل‌های ما را از دلبستگی به دنیا رها کن و ما را به لطف هدایت و حفاظت خود از خطرات آن در امان بدار. جامۀ نافرمانی را از هستی ما بَرکن و سرپرستی امور ما را با کفایت نیکویت بر عهده بگیر و از بی‌کران رحمتت، سهم ما را افزون گردان.
وَأَجْمِلْ صِلَاتِنا مِنْ فَیْضِ مَوَاهِبِکَ، وَاغْرِسْ [2] فِیٓ أَفْئِدَتِنَا أَشْجارَ مَحَبَّتِکَ، وَأَتْمِمْ لَنٰآ أَنْوَارَ مَعْرِفَتِکَ، وَأَذِقْنَا حَلَاوَهَ عَفْوِکَ وَلَذَّهَ مَغْفِرَتِکَ،[3] وَأَقْرِرْ أَعْیُنَنَا یَوْمَ لِقَائِکَ بِرُؤْیَتِکَ،
عطایای ما را از چشمه سار بخشش و الطاف بی‌کرانت نیکوتر کن. و در دل‌های ما نهال محبت خودت را بنشان، و انوار معرفتت را برای ما کامل گردان، و شیرینی عفوت و لذت آمرزشت را به ما بچشان. و در روز ملاقات با خود، چشمانمان را با دیدارت روشن و خرسند کن.
وَأَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیَا مِنْ قُلُوبِنَا کَمَا فَعَلْتَ بِالصَّالِحِینَ مِنْ صَفْوَتِکَ وَالْأَبْرَارِ مِنْ خَآصَّتِکَ، بِرَحْمَتِکَ یٰـآ أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، وَیٰـآ أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ.
و محبّت دنیا را از دل‌های ما بیرون بر، آن‌گونه که دربارۀ نیکوکاران برگزیده‌ات و نیکان خاصّ درگاهت انجام دادی، به‌حق مهربانی‌ات، ای مهربان‌ترین مهربانان و ای گرامی‌ترین گرامیان.
[1] . در برخی نسخه ها: وَ انْزِعْ
[2] . در برخی نسخه‌ها: أَغْرِسْ
[3] . در برخی نسخه‌ها: مَعْرِفَتِکَ
