از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که حضـرت علی بن الحسین (علیهما‌السلام) می‌فرمود: اگر این کلمات را بگویم، اهمیت نـمی‌دهم که انس و جن بر ضـرر من جمع شوند:
بِسْمِ اللهِ وَبِاللّٰهِ وَ مِـنَ اللهِ وَ إِلَی اللهِ، وَ فِی سَـبِیلِ اللهِ، وَ عَلَی مِلَّهِ رَسُولِ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، اللّٰهُمَّ إِلَیْـکَ أَسْلَمْتُ نَفْسِی، وَ إِلَیْکَ أَلْــجَأْتُ ظَـهْرِی، وَ إِلَیْکَ وَجَّهْتُ وَجْهِی، وَ إِلَیْکَ فَوَّضْتُ أَمْرِی.
به نام خدا و به یاری خدا و از جانب خدا و به سوی خدا، و در راه خدا، و بر آیین رسول خدا(صلی الله علیه و آله)، خدایا! خود را فقط به تو سپردم، و فقط به تو تکیه کردم، و فقط به سوی تو روی آوردم، و کارم را فقط به تو واگذار کردم.
اللّٰهُمَّ احْفَظْنی بِحِفْظِ الْإِیمَانِ مِنْ بَیْنِ یَدَیَّ وَ مِنْ خَلْفِی، وَ عَنْ یَمِینِی وَ عَنْ شِمَالِی، وَ مِنْ فَوْقِی وَ مِنْ تَحْتِی وَ مِنْ قِبَلِی، وَ ادْفَعْ عَنِّی بِحَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ، فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إلَّا بِکَ.
خدایا، مرا با حفظ ایمانم حفظ کن؛ از هر سو، از جلو و عقب، از راست و چپ، از بالا و پایین و از هر آنچه در مقابلم است، مرا با قدرت و توان خود حفظ کن. که هیچ حرکت و توانی جز به اذن تو نیست.
