دعای بیست‌ و شش – پناه جستن از ناخواسته‌ها و اخلاق ناپسند

دعا در پناه بردن به خدا از اخلاق بد و کارهای ناپسند:

این دعا هشتمین دعای صحیفه سجادیه و بیست و ششمین دعا در کتاب صحیفه جامعه می باشد.

امام سجاد (علیه السلام) در این تعویذ به ۴۴ خلق ناپسند اشاره فرموده که هر کدام به تنهایی می تواند سبب هلاکت و نابودی انسان باشد. دعا در پناه بردن به خدا از اخلاق بد و کارهای ناپسند بدی ها و فحشای پنهان را سبب چیرگی شیطان بر انسان می داند. حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) از طغیان رذائل اخلاقی قبل از آنکه صاحب خودش را به زمین بزند، به یگانه خالق هستی پناه برده اند.

امام با فراست و کیاست تمام، فرازهای دعا در پناه بردن به خدا از اخلاق بد و کارهای ناپسند را به بذل محبت پرودگار پیوند زده و در پایان از کیفر و عذاب خداوند به رحمت او پناه برده است.

  نکته طلایی دعا در پناه بردن به خدا از اخلاق بد و کارهای ناپسند، طلب خیر و مرحمت برای زنان و مردان باایمان می باشد.

اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَیَجَانِ الْحِرْصِ وَسَوْرَهِ الْغَضَبِ،

خداوندا! به تو پناه می‌برم از شعله‌ور شدن حرص، و طغیان خشم،

 وَغَلَبَهِ الْحَسَدِ، وَضَعْفِ الصَّبْـرِ، وَقِلَّهِ الْقَنَاعَهِ، وَشَکَاسَهِ الْخُلُقِ،

و از چیرگی حسادت، از کم طاقتی، از ناخرسندی از روزی مقدّر، از اخلاق ناپسند،

 وَإِلْحَاحِ الشَّهْوَهِ، وَمَلَکَهِ الْحَمِیَّهِ، وَمُتَابَعَهِ الْهَوَى،

و از سماجت و اصرار شهوت، و غلبۀ تعصب، و از پیروی هوا و هوس،

 وَمُخَالَفَهِ الْهُدَى، وَسِنَهِ الْغَفْلَهِ، وَتَعَاطِی الْکُلْفَهِ،

و از مخالفت با راه هدایت، از فرو رفتـن در خواب غفلت، و گرفتار شدن در زحمت‌های بی‌فایده.

وَإِیثَارِ الْبَاطِلِ عَلَی الْحَقِّ، وَالْإِصْـرَارِ عَلَی الْمَأْثَمِ،

و برگزیدن باطل به جای حق، و پافشاری بر گناه،

وَاسْتِصْغَارِ الْمَعْصِیَهِ، وَاسْتِکْبَارِ الطَّاعَهِ،

و کوچک شمردن معصیت، و بزرگ پنداشتن طاعت،

وَمُبَاهَاهِ الْمُکْثِـرِینَ، وَالْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّینَ،

و همانند توانگران فخرفروشی کردن و تحقیر و خوار شمردن فقرا

وَسُوءِ الْوِلَایهِ لِمَنْ تَحْتَ أَیْدِینَا، وَتَرْکِ الشُّکْرِ لِمَنِ اصْطَنَعَ الْعَارِفَهَ عِنْدَنَا،

و بدرفتاری با زیردستان و ناسپاسی در حقّ آن کس که به ما نیکی کرده است

أَوْ أَنْ نَعْضُدَ ظَالِماً، أَوْ نَخْذُلَ مَلْهُوفاً،

و یا اینکه از فردی ستمگر  حمایت کنیم، و یا اینکه ستمدیده‌ای را خوار سازیم،

أَوْ نَرُومَ مَا لَیسَ لَنَا بِحَقٍّ، أَوْ نَقُولَ فِی الْعِلْمِ بِغَیرِ عِلْمٍ.

و یا به دنبال چیزی باشیم که حق ما نیست، یا دربارۀ چیزی که نمی‌دانیم اظهار نظر کنیم.

وَنَعُوذُ بِکَ أَنْ نَنْطَوِیَ عَلَی غِشِّ أَحَدٍ، وَأَنْ نُعْجَبَ بِأَعْمَالِنَا،

و به تو پناه می‌بریم از این که در دل خیال فریب کسی را بپرورانیم و شیفتۀ کردار خود شویم

وَنَـمُدَّ فِی آمَالِنَا، وَنَعُوذُ بِکَ مِنْ سُوءِ السَّـرِیرَهِ، وَاحْتِقَارِ الصَّغِیرَهِ،

و آرزوهایمان را بیش از حد طولانی کنیم. به تو پناه می‌بریم از بدسـرشتی و ناچیز شمردنِ گناهانِ کوچک

 وَأَنْ یسْتَحْوِذَ عَلَینَا الشَّیطَانُ، أَوْ یَنْکُبَنَا الزَّمَانُ، أَوْ یَتَهَضَّمَنَا السُّلْطَانُ.

و پناه می‌بریم به تو از تسلط شیطان، از نامهربانی‌های روزگار، و ستم و قهر حاکمان بر ما.

وَنَعُوذُ بِکَ مِنْ تَنَاوُلِ الْإِسـرَافِ، وَمِنْ فِقْدَانِ الْکَفَافِ،

و به تو پناه می‌بریم از گرفتار شدن در اسـراف و از نداشتـن روزیِ کافی.

وَنَعُوذُ بِکَ مِنْ شَمَاتَهِ الْأَعْدَاءِ، وَمِنَ الْفَقْرِ إِلَی الْأَکْفَاءِ،

به تو پناه می‌بریم از سـرزنش دشمنان، و نیازمندی به همانندان خود،

وَمِنْ مَعِیشَهٍ فِی شِدَّهٍ وَمِیتَهٍ عَلَی غَیرِ عُدَّهٍ،

و زندگی در سختی، و مردن بدون آمادگی،

 وَنَعُوذُ بِکَ مِنَ الْحَسْـرَهِ الْعُظْمَى، وَالْمُصِیبَهِ الْکُبـْرَى،

به تو پناه می‌بریم از بزرگ‌ترین حسـرت، و سنگین‌ترین مصیبت

 وَأَشْقَى الشَّقَاءِ، وَسُوءِ الْمَآبِ، وَحِرْمَانِ الثَّوَابِ، وَحُلُولِ الْعِقَابِ.

و بدترین تیره‌بختی و بد سـرانجامی، و محرومیت از پاداش نیک، و فرود آمدن عذاب.

 اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَأَعِذْنِی مِنْ کُلِّ ذَلِکَ بِرَحْمَتِکَ وَجَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خداوندا! بر محمد و آلش درود فرست و به رحمتِ خود، مرا و همۀ مردان و زنان با ایمان را از همۀ این بلاها در امان بدار، ای مهربان‌ترین مهربانان.