از ابوحمزه ثـمالی روایت شده است که گفت: شنیدم که حضـرت علی بن الحسین علیه السلام در حجر، در اول ماه رجب، در سال ابن زبیر، دعا میکرد؛ پس به آن حضـرت گوش فرا دادم، میفرمود:
یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ،
ای آنکه مالک تمام نیازها و حاجتهای درخواستکنندگان هستى،
وَیَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ،
و از نهانِ افراد خاموش ولب فروبسته، آگاهی کامل دارى؛
لِکُلِّ مَسْأَلَهٍ مِنْکَ سَمْعٌ حَاضِـرٌ، وَجَوَابٌ عَتِیدٌ،
برای هر خواستهای، گوشی همیشه شنوا و پاسخی مُهیا دارى.
اللّٰهُمَّ وَمَوَاعِیدُکَ الصَّادِقَهُ،
خداوندا! به حق وعدههای راستینت،
وَأَیَادِیکَ الْفَاضِلَهُ، وَرَحْمَتُکَ الْوَاسِعَهُ
و بخششها و تفضّلهای بیپایانت، و رحمت گسترده و فراگیرت،
فَأَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ،
از تو میخواهم که بر محمد و خاندان محمّد درود فرستی،
وَأَنْ تَقْضِیَ حَوَائِجِی لِلدُّنْیَا وَالْآخِرَهِ،
و حاجتهای دنیا و آخرت مرا برآورده سازی؛
إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.
بیگمان تو بر هر کاری توانایی!
