معمولاً هر کسی دوست دارد خالق خود را بشناسد، از ویژگی‌هایش آگاه شود و حتی دلیل اینکه چرا او را خلق کرده، بداند. اگرچه دانستن مبانی توحید و خداشناسی به این سادگی نیست، اما خالق ما از خود آثاری به جای گذاشته که شناختن‌شان برای رسیدن به خداشناسی و آشنایی با مبانی توحید مؤثر است.

تا به حال به این توجه کرده‌ایم که علت اینکه با دیدن یک نفر به یاد پدر و مادر یا خانواده‌اش می‌افتیم، چیست؟ طبیعی است که او بیشترین شباهت را با آنها دارد. در وجودش نشانه‌هایی است که مدام ما را به آنچه قبلاً دیده‌ایم و برایمان آشناست، وصل می‌کند. ممکن است حالت چشم‌ها، تن صدا، حتی طرز صحبت کردن یا راه رفتنش هم این حالت‌ها را برایمان تداعی کند.

از بین مخلوقات خدا هم انسان دارای چنین ویژگی است. موجودی است که بیشترین اسماء و صفات خدا در او تجلی پیدا کرده است. در واقع هر انسانی به قدر وسع و پاکی خودش آیینۀ تمام نمایی از اسماء و صفات خداوند است. پس می‌توانیم بگوییم که شناخت انسان وسیله‌ایست که مسیر شناخت مبانی توحید را هم هموار خواهد کرد.