آقای مهندس، خانم دکتر، آقای معلم و…

آیا اگر کسی ما را با این اسم‌ها خطاب کرد، لزوما دکتر و مهندس و معلمیم؟ طبیعتاً نه! برای رسیدن به هر کدام از این اسم‌ها، نیاز داریم تا مسیری را طی کنیم که این اسم‌ در ما از حالت بالقوه به بالفعل تبدیل شود. ما به عنوان اشرف مخلوقات، در رابطه با اسماء الله هم شرایط مشابهی داریم. اگرچه تمامی اسماء و صفات الهی در ما به صورت بالقوه وجود دارند؛ اما در مسیر رسیدن به شباهت، اول نیاز به کسب و به دست آوردن این اسماء الله داریم.

در حقیقت تا چیزی را کسب نکنیم، اثرات ناشی از آن در ما بروز پیدا نمی‌کند. مثلاً اول باید آب را بنوشیم تا تشنگی‌مان برطرف شود؛ یا باید دارو را استفاده کنیم تا آثارش در بدن ما ظاهر شود. به همین ترتیب هم ابتدا باید اسماء الله را کسب کنیم، تا اثراتشان به صورت صفت‌های مختلف در وجودمان پیدا شوند. ما تا اسم رحمن را کسب نکرده باشیم، نمی‌توانیم در مهربانی مانند خدا عمل کنیم؛ یا تا وقتی به اسم جواد نرسیده باشیم، قادر به بخشیدن بی قید و شرط نیستیم.