اگر غذا نخوریم، گرسنگی آرامش ما را به هم می ریزد؛ اگر آب ننوشیم، تشنگی بی قرارمان می کند؛ اگر همدم و هم نفسی نداشته باشیم، تنهایی از پا درمان می آورد؛ اگر ندانیم چه چیزی سبب وزش باد، بارش باران، رویش گیاهان، پیدایش شب و روز و گرفتگی خورشید و ماه می شود، به سردرگمی وهمناکی دچار می شویم؛ در کتاب سبک زندگی انسان تمام فصلها جستجویی برای آرامش و شادی است.
تمام تلاش های ما برای این است که گمشدۀ خود را پیدا کنیم و با آن بخشی از وجودمان را از بی قراری و بی تابی نجات دهیم و به آرامش برسانیم. گمشدۀ تشنه و گرسنه، آب و غذا است. گمشدۀ عقل، علم و آگاهی و گمشدۀ عاشق، معشوق است.هر خواهشی که در وجود خود احساس می کنیم، در دنیای بیرون پاسخی دارد. پس چرا هر چه جستجو می کنیم خوشبختی و آرامش پایدار را پیدا نمی کنیم؟
در کتاب سبک زندگی یاد میگیریم که دنیا باشگاهی است که ما را با هر تصمیم و انتخابی به میدانی تازه منتقل می کند. ما مدام در حال مسابقه و تمرین هستیم. هر انتخاب و رفتاری ما را به سمت کسب یک صفت و یا نام تازه پیش می برد. در این میدان ها می آموزیم که بخشندگی، مهربانی، صمیمیت، راستگویی و هزاران نام و صفت دیگر را چگونه باید به دست آوریم و با هر انتخاب یک قدم به کسب کردن آنها نزدیک یا از آنها دور می شویم.
شادی، عشق و آرامش چیزی نیست که بدون تمرین در وجود انسان به وجود بیاید. برای دست یابی به این آرزوهایمان باید کتاب سبک زندگی خود را جوری بنویسیم که همه چیز سرجای درست و زمان درست باشد. این اتفاق هم جز با شناخت سبک زندگی صحیح و تلاش برای رسیدن به آن حاصل نخواهد شد.
در کتاب سبک زندگی ره آورد خود از سفر انسان شناسی را دوره کرده و سعی میکنیم جایگاه صحیح هریک از معارفی را که آموخته ایم، پیدا کنیم.
مدرسۀ انسانشناسی فضایی برای یافتن پاسخ است. پاسخ سؤالاتی که جوابی برایشان نداریم و تمام اضطراب، اندوه و ترس ما از زندگی از همین بیجوابی نشأت میگیرد. ما خودمان را نمیشناسیم، جهان را نمیشناسیم و رابطۀ خود با جهان را درست تعریف نمیکنیم؛ در نتیجه تمام تلاش ما برای رسیدن به عشق، آرامش و شادی پایدار بینتیجه باقی میماند.
تهران، شهر ری، میدان حضرت عبدالعظیم حسنی(علیه السلام)، خیابان قم، نرسیده به میدان فرمانداری، خیابان کاشانی، کوچه شهید سید برزگر، پلاک 13