تشکیل یک تمدن الهی که به تمام جوانب و جزئیات ساختار انسان و نیازهای او اشراف داشته باشد و سعادت دنیا و آخرت او را طراحی و تضمین کند،کاری ساده و یک بازی کودکانه نبود.
قرار بود تمدنی طراحی و ساخته شود که انسان در آن به بالاترین مقام و شیرین‌ترین حیات برسد؛ پس مسیری طولانی و راهی پرخطر پیش‌رو بود و باید متخصصینی خبره و کاربلد به میدان می‌آمدند. متخصص‌هایی که خودشان راه تکامل و سعادت را رفته‌اند و معصوم و پاک از هر خطا و گناهی باشند،تا بتوانند انسان را از حملات و دستبردهای شیطان در این مسیر پرچالش حفظ کنند و راه نجات را به او نشان بدهند. مأمورانی ویژه که ساختار نفس انسان و مراحل خلقت و هدف خلقت او را می‌شناسند و راه سعادت انسان را به‌خوبی بلدند.
خداوند که هیچ‌گاه عزیزترین مخلوق نورچشمی‌اش را تنها نمی‌گذاشت، پروژه تشکیل امت انبیا را طراحی کرد. او سلسله‌ی پیامبران را به یاری انسان فرستاد،تا راه‌وچاه مسیر سعادت را به او نشان دهند و هشدارها و بشارت‌ها را به گوش او برسانند.
اما این سلسله هم حساب و کتاب خود را داشت و هر پیامبری نقش مخصوص خود را برای مقدمه‌سازی تشکیل تمدن نوین جهانی ایفا می‌کرد.
تشکیل امت انبیا از خلقت حضرت آدم شروع شد و ۱۲۴ هزار پیامبر به جهد و تلاش و هدایت و مبارزه مشغول شدند،تا فضا را برای آمدن پیامبر آخرالزمان آماده کنند.
همه می‌دانستند قرار است پایه‌های تمدن موعود الهی که انسان را به بالاترین مقام می‌رساند، به دستان پیامبر آخرالزمان معماری شود؛پس تشکیل امت انبیا آغاز شد و تمامی پیامبران سلسله‌ای واحد شدند، تا زمین بایر و خشکیده‌ی قلب انسان را برای آمدن معمار الهی آخرالزمان شخم زده و آماده بذرپاشی کنند.