چه پرندۀ زیبایی!
چه گلبرگ لطیفی!
عجب کوه عظیمی!
این عالم تماماً مظهر خداست. به هر کجا که نگاه می‌کنیم، جلوه‌ای از ظهورات الله پیش چشممان خودنمایی می‌کند. شاید از خودمان بپرسیم که چطور یک کوه مظهر عظمت خدا می‌شود اما یک گل تجلی زیبایی و لطافت خداست؟ چرا موجودی تنها یکی از اسم‌های خدا را به نمایش می‌گذارد و موجود دیگر بیشتر؟ در حقیقت خدا با تمام اسماء و صفاتش در همۀ عالم تجلی کرده، اما این ظرف مخلوقات است که متفاوت است. هر کدام به اندازۀ وسع و توانایی‌شان تجلی کنندۀ اسماء خدا هستند. در واقع محدودیت هر کدام از اشیاء و پدیده‌هاست که باعث شده تا نتواند به طور کامل جلوه‌گر ظهورات الله باشد؛ و ما تنها ظهور اسم‌هایی را که تجلی بیشتری در او داشتند، درک کنیم.
در بین همۀ آفریده‌ها، تنها انسان است که مثل آیینه‌ای تمام قد جلوه‌گر ظهورات الله است؛ اسماء خدا در هر انسانی به اندازۀ ظرفیت و تلاش او جلوه می‌کنند و انسان کامل کسی است که مظهر تمام و کمال اسماء الهی‌‌ست.
بلاگ منتظر
مدرسۀ انسان‌شناسی فضایی برای یافتن پاسخ است. پاسخ سؤالاتی که جوابی برایشان نداریم و تمام اضطراب، اندوه و ترس ما از زندگی از همین بی‌جوابی نشأت می‌گیرد. ما خودمان را نمی‌شناسیم، جهان را نمی‌شناسیم و رابطۀ خود با جهان را درست تعریف نمی‌کنیم؛ در نتیجه تمام تلاش ما برای رسیدن به عشق، آرامش و شادی پایدار بی‌نتیجه باقی می‌ماند.
تماس با ما
آدرس:
تهران، شهر ری، میدان حضرت عبدالعظیم حسنی(علیه السلام)، خیابان قم، نرسیده به میدان فرمانداری، خیابان کاشانی، کوچه شهید سید برزگر، پلاک 13
