اصالت دنیا نسبت به رحم در تمام لحظات حرکت تکاملی جنین
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که برای انجام کاری از خانه بیرون آمده و در میان راه سر از کار دیگری در آورده باشید. مانند کودکی که در حین مسابقه سرگرم بازی شده و فراموش کند که برای چه دلیلی به مسابقه آمده است. حقیقت این است که ما مدام در حال حرکت به سمت هدفی هستیم. این حرکت به سمت هدف از دوران جنینی ما و در رحم مادر آغاز میشود.
در دوران جنینی در رحم مادر بیاختیار و بر طبق یک برنامۀ از پیش تعیین شده، اصالت را بر دنیایی قرار میدهیم که نه آن را میشناسیم و نه درکی از آن داریم. ما در رحم مادر نمیدانیم که دیدن در دنیا تنها از طریق داشتن چشمی سالم ممکن است. چشمی که قابلیت دریافت طول موج نور طبیعی را داشته باشد، یا برای راه رفتن احتیاج به دو پا و انگشتانی داریم که با ترتیب و اندازۀ خاصی در کنار هم قرار گرفته باشند. تجربهای از دنیا نداشتهایم، که بدانیم در محیط دنیا به جای آب در محیطی مملو از هوا قرار میگیریم، اما با ساختن ریه در رحم، خود را برای ورود به این محیط آماده میکنیم. در حقیقت تنها چیزی که برایمان در رحم مادر اهمیت دارد، آماده شدن برای یک تولد سالم و قوی به دنیاست.
ما در رحم مادر مدام در حال رشد و سازندگی و مجهز کردن خود به ابزاری هستیم که نه تنها کاربردی در زندگی جنینی ما ندارند، بلکه بعضاً باعث اذیت و ایجاد محدودیت بیشتر برای ما میشوند، اما از آنجا که اصالت دنیا نسبت به رحم را پذیرفتهایم، با سرعتی باور نکردنی در حال آماده کردن خود برای ورود به دنیا هستیم و حتی لحظهای از هدف و برنامهای که برای ما تعیین شده تخطی نمیکنیم.
عدم توجه به اصالت دنیا نسبت به رحم
برای جنین در مقایسۀ بین دنیا و محیط رحم اصالت با زندگی دنیا و محیطیست که پس از سپری شدن دوران جنینی خود به آن جا منتقل خواهد شد. برای درک اهمیت این موضوع، بیایید برای چند لحظه جنینی را تصور کنیم که به اصالت دنیا نسبت به رحم توجهی نکرده و اصل را بر زندگی نه ماهۀ جنینی خود قرار داده است و به جای ابزارسازی و پیش رفتن طبق برنامۀ دقیق، منسجم و حساسی که برایش تعیین شده، طبق خواستهها و تمایلات زندگی رحمی خود پیش رفته است، برای ساختن ابزاری که در محیط تنگ رحم برایش دست و پا گیرند، بهانهتراشی میکند و یا ساختنشان را به عقب میاندازد و به بهانۀ سخت بودن برنامهای که برایش تعیین شده، مدتی کار خود را متوقف میکند، از خونی که از طریق جفت برای رشد او و متناسب با نیازهای او قرار داده شده، بیش از اندازه تغذیه کرده، احساس کند که خودش مدیریت نیازها و ساخت اعضای بدنش را بهتر میداند و در مورد چینش اعضا یا نحوۀ قرار گرفتن کروموزومهایش تصمیمگیری کند؛ چنین جنینی پس از پایان نه ماه چگونه به دنیا متولد میشود؟ آیا برای او تولد سالمی را پیشبینی میکنیم؟
در خوشبینانهترین حالت با جنینی روبهرو هستیم که از نقص و معلولیت و یا مشکلات شدید جسمی رنج میبرد و به هیچ وجه توانایی یک زندگی بیدغدغه را در دنیا ندارد. نمیتواند از امکاناتی که در دنیا برایش قرار داده شده، استفاده کند و مجبور است بخش زیادی از زندگی خود را صرف جبران کمبودهایی کند، که در نتیجۀ تشخیص نادرست اولویتها و نپذیرفتن اصالت دنیا نسبت به رحم برایش اتفاق افتاده است. پس مهم است که جنین به جای زندگی کوتاه و محدود دورۀ جنینیاش در رحم مادر، توجه خود را به دنیا و محیطی که قرار است به آن متولد شود، معطوف کند. البته این به معنای غافل شدن از نیازهای دوران جنینی نیست؛ چون همانطور که آماده نشدن برای شرایط و نیازهای دنیا میتواند باعث مرگ یا ناراحتی جنین پس از تولد شود، نادیده گرفتن نیازهای دوران جنینی هم میتواند منجر به تولد زودرس و یا ایجاد مشکل در فرایند رشد جنین شود. جنینی که در رحم مادر به خوبی تغذیه نشده، در جای مناسبی لانه گزینی نکرده و یا از شرایط محیطی ایدهآلی در رحم مادر برخوردار نبوده، قطعاً نمیتواند فرایند رشد و ابزارسازی خود را در رحم مادر به طور کامل و پرقدرت به پایان برساند.
ما در این مقاله در مورد حرکت جنین در رحم مادر صحبت کردیم. گفتیم که جنین بدون داشتن درک از دنیایی که قرار است به آن وارد شود، اصالت را بر دنیا و نیازهای آن قرار میدهد. در رحم مادر شبانهروز به دنبال ابزارسازی و کسب آمادگی برای تولد سالم به دنیاست. شرایطی را در نظر گرفتیم که جنین به جای در نظر گرفتن اصالت دنیا نسبت به رحم، اصالت را بر دوران نه ماهۀ جنینی خود قرار داده است، که برایش نتیجهای جز تولد ناقص یا معلول به دنیا را در پی ندارد. در پایان هم گفتیم که در اولویت قرار دادن اصالت دنیا نسبت به رحم به معنای بیتوجهی به زندگی دوران جنینی نیست. اگر علاقهمند به دانستن ادامۀ این سیر هستید، درسهای خاصیت رحمی دنیا را دنبال کنید.
تا به حال به زندگی جنینی از این منظر نگاه کرده بودید؟ خوشحال میشویم اگر نظرات خود را در این باره با ما در میان بگذارید.