چگونه ضرورت کسب نور به سعادت جنین منجر می‌شود؟
شاید تا قبل از این‌که با مفهوم نار و نور آشنا شویم، درک این حقیقت که هیچ چیز خنثایی در این عالم وجود ندارد، برای‌مان ملموس نبود. به گسترده بودن اثر تصمیم‌ها و انتخاب‌هایمان تا این حد توجه نمی‌کردیم و به همین دلیل هم ضرورت کسب نور را آن‌طور که باید متوجه نمی‌شدیم. اما حقیقت این است که ساختار وجودی ما با تاریکی و نور نسبت دارد و ما چه آگاهانه و چه ناآگاهانه پیوسته در حال جذب نار یا نور از محیط اطراف خود هستیم.
البته این نار و نور لزوماً به معنای تاریکی و روشنایی که در دنیا با آن مواجهیم، نیست و به فراخور شرایط و محیطی که در آن قرار داریم، مصداق‌های مختلفی دارد همان‌طور که زندگی ما تنها به حیات دنیا محدود نمی‌شود، ضرورت کسب نور هم تنها به دنیا محدود نشده و دامنۀ تأثیرات آن از زندگی ما در رحم مادر تا آخرت را در بر می‌گیرد و در این میان هر چه که به ما در اندامسازی کمک کند، مصداقی از نور خواهد بود.
ما در این مقاله سعی داریم ببینیم که بین ما و نور چه ارتباطی وجود دارد. به ضرورت کسب نور برای جنین پرداخته و بدانیم که جنین چگونه می‌تواند، در رحم مادر نار یا نور کسب کند. چه عواملی به او کمک می‌کند، تا در این مسیر موفق باشد و در نهایت این‌که نشانۀ دریافت و کسب نور در جنین به چه صورت پدیدار می‌شود؟
اثر نور بر ساختار وجودی ما
علامت حرکت یک انسان سالم این است که دائم در مسیر حرکت از تاریکی به سمت نور باشد. می‌دانیم که رابطۀ دنیا با آخرت مانند رابطۀ رحم با دنیاست. در رحم دنیا هر انتخاب، تصمیم و ارتباطی می‌تواند زمینۀ کسب نار یا نور را برای ما فراهم کند. در واقع ما به میزان لیاقت‌مان است که می‌توانیم از هر کدام از ارتباط‌ها، تصمیمات یا رفتارهای‌مان نور یا نار جذب کنیم. این نور به عنوان دارایی و ذخیره‌ای برای آخرت ما در نظر گرفته می‌شود و در نهایت هم به همین میزان در آخرت سعادتمندیم. هر شنیدن، خوردن، دیدن، خیال یا وهمی که در دنیا به آن می‌پردازیم، اثر خود را در وجود ما گذاشته و به صورت نار یا نور ساختار وجود ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. همان‌طور که وقتی غذایی می‌خوریم یا دارویی مصرف می‌کنیم، نمی‌توانیم بدن‌مان را از اثرات آن دور نگه داریم، اعمال مثبت یا منفی ما هم چنین اثری را بر ساختار وجودی ما دارند. در حقیقت کارهای دنیایی ما تا جایی که به مطابقت وجود ما با شرایط زیستی آخرت کمک می‌کنند، حکم نور را داشته و باعث شادی و آرامش ما در عالم آخرت می‌شوند. ما تنها با تولد به آخرت است که متوجه عمل‌کرد خود در رحم دنیا میشویم و می‌فهمیم که تا چه اندازه ضرورت کسب نور را درک کرده و برای آخرت خود دارایی ذخیره کرده‌ایم.
ضرورت کسب نور در دوران جنینی
در واقع ضرورت کسب نور برای ما از دوران جنینی آغاز می‌شود، اما همان‌طور که قبلاً هم اشاره کردیم، مصادیق این نور متفاوتند. می‌توان گفت که کسب نور به معنای استفاده از شرایط و امکانات در جهت رشد و کمال است؛ در نتیجۀ چنین دیدگاهی است که متوجه میشویم هر پدیده‌ای می‌تواند هم نار و هم نور در بر داشته باشد و این برخورد ماست که مشخص می‌کند در مواجه با هر پدیده‌ای نار آن را دریافت می‌کنیم یا نور آن را.
جنینی موفق می‌شود در رحم مادر نور کسب کند، که از شرایط خود برای ساختن اندام‌هایی استفاده کند، که با شرایط زیستی دنیا در تطابق کامل باشند. جنین تنها بعد از تولد به دنیا است که لزوم وجود این نور را درک می‌کند. خوراک و سلامت محیط مادر، دریافت‌های مادی و معنوی مادر به هنگام بارداری و قبل از آن، شرایطی که برای رحم خود فراهم می‌کند، تنش‌های و آسیب‌هایی که خود را از آنها دور نگه می‌دارد، همه و همه می‌توانند به کسب نور در رحم مادر کمک کنند تا نوزادی که پا به دنیا می‌گذارد همۀ ابزارهای لازم را برای ورود به دنیا همراه خود آورده باشد. نکتۀ مهم این‌جاست که هر لحظه‌ای که جنین به کسب نور مشغول نباشد، در حال کسب نار است.
رحم مادر جایگاه سازندگی برای موجودی است که ظرافت‌های خاص خودش را دارد و هر آنچه به دورن رحم راه یابد می‌تواند مستقیم بر حرکت او و روندی که طی می‌کند، اثر بگذارد. اگرچه اکثر ما تصور می‌کنیم که کودک در رحم مادر فارغ از اتفاقات دنیاست و از لحظه‌ای که پا به این دنیا می‌گذارد، یادگیری او آغاز می‌شود، اما حقیقت این است که جنین در رحم مادر حتی لحظه‌ای از درک، دریافت، احساس و در نهایت کسب غافل نیست و پس از تولد نسبت به تمامی آنچه در دوران جنینی خود دریافت کرده عکس‌العمل نشان می‌دهد. در واقع همان‌گونه که انتخاب‌های ما در دنیا در ساختن آخرتی که در پیش رو داریم، مؤثر است انتخاب‌ها و تصمیمات یک جنین و تأثیراتی که از مادر و دنیای پیرامون او می‌پذیرد، همگی در روند ابزارسازی او و شرایطی که در دنیا برای خود رقم می‌زند، تأثیر دارند.
حرکت توقف‌ناپذیر جنین در رحم
حرکت جنین و به عبارت دیگر روند دریافت نور در رحم مادر لحظه‌ای متوقف نمی‌شود. جنین ضرورت کسب نور در رحم مادر را درک می‌کند و مدام در حال کسب آمادگی برای ورود به دنیاست. در واقع در این حرکت، تنها جنین‌هایی به صورت سالم و قوی متولّد می‌شوند که از همان بدو قرار گرفتن در رحم مادر شروع به کسب تجهیزات لازم برای زندگی دنیا کرده باشند؛ یعنی باید دائماً غذایی را که از مادر دریافت می‌کنند به میلیاردها سلول به شکل‌های مختلف و متناسب با ساختار دنیا تبدیل کرده و اندام‌های مورد نیاز زندگی دنیوی خود را فراهم کنند.
در این مسیر جنین نمی‌تواند برای تکمیل شدن به حداقل‌ها رضایت دهد، چرا که در این صورت هرگز تولد سالمی نخواهد داشت و در صورتی‌که نتواند دریافت کافی و خوبی در رحم مادر داشته باشد، تولد او به دنیا با بیماری، ضعف و گاهاً نقص عضو همراه می‌شود. در شرایطی هم ممکن است جنین ابزارسازی متناسب با شرایط دنیا را متوقف کرده و به دنبال ساخت چیزهایی برود که برایش در رحم و یا دنیا فایده‌ای ندارند. در چنین شرایطی در واقع تولید نور را در رحم متوقف کرده و از امکاناتش برای تولید نار استفاده کرده است. مثلاً سر، انگشت، کلیه یا اندامی اضافه تولید کرده است. چون اگر حرکت جنین از تبدیل شدن به جسمی انسانی متوقف شود، شدن در وجود او متوقف نشده و در جهت دیگری که غیر ضروری و حتی مضر است، ادامه پیدا می‌کند. پس در واقع هر فرمولی که جنین با استفاده از آن خود را برای ورودی موفق به دنیا آماده می‌کند، برای او حکم نور را دارد. تولد جنین به دنیا و کیفیت سلامتی او در محیط دنیا گویای نحوه و میزان دریافت نور در رحم مادر است.
در این مقاله به رابطۀ انسان با نور و ضرورت کسب نور توسط انسان خصوصاً در دوران جنینی اشاره کردیم. گفتیم که کسب نور در دوران رحمی تأمین کنندۀ سعادت فرد بوده و مصداق آن هم ابزارسازی و آمادگی برای ورود به محیط دنیاست. جنین در رحم مادر هیچ‌گاه از حرکت به سمت دنیا معاف نبوده و در صورت عدم ابزارسازی رشد او متوقف نمی‌شود.
در پایان خوشحال خواهیم شد که نظرات خود را در مورد این مقاله با ما در میان بگذارید.