دعای شصت – در تنگدستی و سخت حالی

اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی شَکَرَ عَلَی مَا بِهِ أَنْعَمَ،

همۀ حمد و ستایش از آن خداوندی است که در برابر نعمتی که خود بخشیده، شکر به جاى آورده است؛

 وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی ذَمَّ عَلَی مَا لَوْ شَاءَ مِنْهُ لَعَصَمَ،

و همۀ حمد و ستایش از آن خداوندی است که در برابر گناه، بنده‌اش را سرزنش کرده است، در حالی که اگر می‌خواست، می‌توانست او را از آن گناه باز دارد.

فَأَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ مِنَ الذُّنُوبِ الَّتِی عِلْمُهَا فِی الْغُیُوبِ قَبْلَ خَطَرَاتِهَا عَلیَ الْقُلُوبِ.

پس، از خداوند طلب آمرزش می‌کنم برای گناهانی که علم به آنها، پیش از آنکه حتی به قلب‌ها خطور کنند، در نهانِ (علم) خداوند بوده است.

اَللّٰهُمَّ اِنّی اَطَعْتُکَ وَالْمِنَّهُ لَکَ، وَعَصَیْتُکَ وَالْحُجَّهُ عَلَیَّ،

خداوندا! فرمانبرداری من، همه از لطف و منت توست؛ و نافرمانی‌ام، دلیلی است بر گناهکاری و قصور من.

یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا هُوَ کَائِنٌ قَبْلَ أَنْ یَکُونَ

ای کسی که پیش از وقوع هر چیز، از آن آگاهی،

بِاتِّسَاعِ قُدْرَتِکَ عَلَیَّ وَفَقْرِی إلَی مَغْفِرَتِکَ،

به حقِ وسعت قدرتت بر من و فقر و نیاز شدید من به آمرزشت،

أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَأْتِیَنِی بِفَرَجٍ مِنْ عِنْدِکَ،

از تو می‌خواهم بر محمد و خاندان محمد درود فرستی، و از جانب خود چنان گشایشی به من عطا کنی

یُشْبِهُ حُسْنَ ظَنِّی بِکَ وَسَالِفَ مَا أَسْدَیْتَ مِنْ فَضْلِکَ.

که هم‌سنگِ گمان نیک من به تو باشد، و همچون لطف و بخشش‌های گذشته‌ات بر من جاری گردد.