| دعای هفتم صحیفه سجادیه کامله | دعای بیست وچهارم صحیفه سجادیه جامعه |
دعا برای رفع بلا و گرفتاری های سخت:
این دعا که هفتمین دعا در صحیفه سجادیه می باشد، در کتاب صحیفه جامعه به عنوان بیست و چهارمین رازونیاز تنظیم شده است.
دعا برای رفع بلا و گرفتاری های سخت در حقیقت نوعی نیازطلبی از پروردگاری ست که بازکنندهٔ گره هر سختی و دشواری می باشد. حضرت سیدالساجدین هنگام پیشامدها و دشواری ها تنها یک پناهگاه امن را به مخاطب خود معرفی می کنند و قدرت مهار و رام کردن سختی ها را فقط از جانب فرمانروای هستی ممکن می داند.
در حقیقت دعا برای رفع بلا و گرفتاری های سخت نوعی استغاثه و حاجت خواهی از خداوند توانا می باشد که درهای فرج فقط به درخواست او گشاده می شوند.
امام سجاد (علیه السلام) در متن مضامین برجسته و غنی دعا برای رفع بلا و گرفتاری های سخت، ضعف تحمل و بی یاور بودن بندگان را بارها و بارها با معبود خود درمیان گذاشته و تنها دست یاری از یاری دهندهٔ حقیقی را طلب می کند.
نکته طلایی دعا برای رفع بلا و گرفتاری های سخت، اشاره به موجودیت محض حق تعالی و اذعان به حکمت بلاها برای شناخت بیشتر خداوند است.
یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِﮦِ،
ای آنکه گرهِ کارهای فرو بسته به سـر انگشت تو گشوده می‌شود،
وَیَا مَنْ یُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدائِدِ،
و ای آن که سختی دشواری‌ها با تو آسان می‌گردد،
وَیَا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَی رَوْحِ الْفَرَجِ،
و ای آن که راه گریز به سوی رهایی و آسودگی را از تو باید خواست،
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعَابُ، وَتَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الْأَسْبَابُ،
سختی‌ها به قدرت تو به نرمی گرایند و به لطف تو اسباب کارها فراهم آیند.
وَجَرَى بِقُدرَتِکَ الْقَضَاءُ، وَمَضَتْ عَلَی إِرَادَتِکَ الْأَشْیَاءُ،
تقدیر به قدرت تو جریان می‌یابد، و همه چیز بر وفق خواست تو پیش می‌رود.
فَهِیَ بِـمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَـمِرَهٌ وَبِإرَادَتِکَ دُونَ نَهْیِکَ مُنْزَجِرَهٌ.
همه‌چیز ـ بی‌آنکه فرمان دهی ـ به مشیت تو گردن می‌نهد، و به ارادۀ تو ـ بی‌آنکه نهی کنی ـ از آنچه خواستِ تو نیست، رو یگردان است.
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَأَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ،
تویی آن که در کارهای مهم تو را می‌خوانند، و در ناگواری‌ها به تو پناه می‌برند.
لَا یَنْدَفِعُ مِنْهَا إلَّا مَا دَفَعْتَ، وَلَا یَنْکَشِفُ مِنْهَا إلَّا مَا کَشَفْتَ،
هیچ بلایی دور نشود، مگر به دست تو و هیچ اندوهی رفع نگردد، جز به فرمان تو.
وَقَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَکأَّدَنِی ثِقْلُهُ،
ای پروردگار من، اینک بلایی بر سـرم فرود آمده که سنگینی‌اش مرا به زانو درآورده است،
وَأَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ،
و رنجی بر دلم نشسته که تابش را ندارم
وَبِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ، وَبِسُلْطَانِکَ وَجَّهْتَهُ إِلَیَّ،
تو به قدرت خویش، این دشواری را بر من مقدر کردی، و به اراده‌ات، این آزمون را به سویم فرستادی
فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ، وَلَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ،
هیچ بازگرداننده‌ای نیست که آنچه تو فرستاده‌ای بازگرداند و هیچ بازدارنده‌ای نیست که مانع آنچه تو به سوی من روان کرده‌ای، شود.
وَلَا فَاتِحَ لِمَا اَغْلَقْتَ، وَلَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ،
دری را که تو بسته باشی. هیچ‌کس نگشاید، و دری را که تو گشوده باشی، هیج کس نتواند بست.
وَلَا مُیَسِّـرَ لِمَا عَسَّـرْتَ، وَلَا نَاصِـرَ لِمَنْ خَذَلْتَ.
آن کار را که تو دشوار کنی، هیچ کس آسان نکند، و آن کس را که تو خوار گردانی، کسی مدد نرساند.
فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَافْتَحْ لِی یَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِکَ،
پس بر محمد و خاندانش درود فرست و ای پروردگارم، درِ گشایش را به لطف خود به روی من باز کن.
وَاکْسِـرْ عَنِّی سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ،
و به نیروی خود، سختی اندوهم را درهم شکن،
وَأَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیمَا شَکَوْتُ،
و به من در آنچه شکایت دارم، بینشی نیکو عطا کن
وَأَذِقْنِی حَلاوَهَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ،
و به من شیرینیِ اجابت را در آنچه خواسته‌ام بچشان،
وَهَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَهً وَفَرَجاً هَنِیئاً،
و از نزد خود، رحمت و گشایشی دلنشین به من ببخش،
وَاجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً.
و راه بیرون شدن از این گرفتاری را پیش پایم قرار ده.
وَلَا تَشْغَلْنِی بِالْاِهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِکَ وَاسْتِعْمَالِ سُنَّتِکَ،
و مرا چنان به امور دنیا مشغول مکن که از انجام واجبات و پیروی از سنّت تو بازمانم
فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِی یَا رَبِّ ذَرْعاً،
ای پروردگار من! از آنچه بر سـرم آمده، سخت دلتنگ و بی‌طاقتم
وَامْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَیَّ هَمّاً
و جانم از بار غم‌هایی که بر دلم نشسته، آکنده و سنگین است
وَأَنْتَ الْقَادِرُ عَلَی کَشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ وَدَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ.
در حالی که تنها تویی که توانایی برطرف کردن این مصیبت‌ها و رهایی‌ام از این گرفتاری‌ها را داری
فَافْعَلْ بِی ذَلِکَ، وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْکَ، یَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ.
پس ای صاحب عرش بزرگ! این لطف را به من بکن، هرچند شایستۀ آن نباشم.
