یٰا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكارِهِ، وَیٰا مَنْ یُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدائِدِ، وَیٰا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إلیٰ رَوْحِ الْفَرَجِ، ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعابُ، وَتَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْاَسْبابُ، وَجَرىٰ بِقُدرَتِكَ الْقَضاءُ، وَمَضَتْ عَلیٰ إرَادَتِكَ الْأَشْیاءُ، فَهِیَ بِـمَشِیَّتِكَ دُونَ قَوْلِك مُؤْتَـمِرَةٌ وَبِإرَادَتِكَ دُونَ نَهْیِكَ مُنْزَجِرَةٌ.
ای آنكه گرهِ كارهای فرو بسته به سـر انگشت تو گشوده میشود، و ای آن كه سختی دشواریها با تو آسان میگردد، و ای آن كه راه گریز به سوی رهایی و آسودگی را از تو باید خواست، سختیها به قدرت تو به نرمی گرایند و به لطف تو اسباب كارها فراهم آیند. فرمانِ الهی به نیروی تو به انجام رسد، و چیزها، به ارادۀ تو موجود شوند، و خواستِ تو را، بی آن كه بگویی، فرمان برند، و از آنچه خواستِ تو نیست، بی آن كه بگویی، رو بگردانند.
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمّٰاتِ، وَأنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمّٰاتِ، لاٰیَنْدَفِعُ مِنْهٰا إلّٰا مٰا دَفَعْتَ، وَلاٰ یَنْكَشِفُ مِنْهٰا إلّٰا مٰا كَشَفْتَ، وَقَدْ نَزَلَ بیٖ یٰا رَبِّ مٰا قَدْ تَكأَّدَنِی ثِقْلُهُ، وَألَمَّ بیٖ مٰا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ، وَبِقُدْرَتِكَ أوْرَدْتَهُ عَلَیَّ، وَبِسُلْطانِكَ وَجَّهْتَهُ إلَیَّ،
تویی آن كه در كارهای مهم بخوانندش، و در ناگواریها بدو پناه برند. هیچ بلایی از ما برنگردد مگر تو آن بلا را بگردانی، و هیچ اندوهی بر طرف نشود مگر تو آن را از دل برانی. ای پروردگار من، اینک بلایی بر سـرم فرود آمده كه سنگینیاش مرا به زانو درآورده است، و به دردی گرفتار آمدهام كه با آن مدارا نتوانم كرد. این همه را تو به نیروی خویش بر من وارد آوردهای و به سوی من روان كردهای،
فَلاٰ مُصْدِرَ لِمٰا أوْرَدْتَ، وَلاٰ صَارِفَ لِمٰا وَجَّهْتَ، وَلاٰ فاتِحَ لِمٰا اَغْلَقْتَ، وَلاٰ مُغْلِقَ لِمٰا فَتَحْتَ، وَلاٰ مُیَسِّـرَ لِمٰا عَسَّـرْتَ، وَلاٰ نَاصِـرَ لِمَنْ خَذَلْتَ.
آنچه تو بر من وارد آوردهای، هیچ كس باز نَبَـرد، و آنچه تو به سوی من روان كردهای، هیچ كس برنگرداند. دری را كه تو بسته باشی. كس نگشاید، و دری را كه تو گشوده باشی، كس نتواند بست. آن كار را كه تو دشوار كنی، هیچ كس آسان نكند، و آن كس را كه تو خوار گردانی، كسی مدد نرساند.
فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَافْتَحْ لیٖ یٰا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ، وَاكْسِـرْ عَنِّی سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ، وَاَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیما شَكَوْتُ، وَأَذِقْنِی حَلاوَةَ الصُّنْعِ فِیمٰا سَاَلْتُ، وَهَبْ لیٖ مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَفَرَجاً هَنِیئاً، وَاجْعَلْ لیٖ مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِیّاً.
پس بر محمد و خاندانش درود فرست. ای پروردگار من، به احسانِ خویش دَرِ آسایش به روی من بگشا، و به نیروی خود، سختی اندوهم را درهم شكن، و در آنچه زبان شكایت بدان گشودهام، به نیكی بنگر، و مرا در آنچه از تو خواستهام، شیرینی استجابت بچشان، و از پیشِ خود، رحمت و گشایشی دلخواه به من ده، و راه بیرون شدن از این گرفتاری را پیش پایم نِه.
وَلاٰ تَشْغَلْنِی بِالْاِهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ وَاسْتِعْمٰالِ سُنَّتِكَ، فَقَدْ ضِقْتُ لِمٰا نَزَلَ بیٖ یٰا رَبِّ ذَرْعاً، وَامْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مٰا حَدَثَ عَلَیَّ هَمّاً وَاَنْتَ الْقادِرُ عَلیٰ كَشْفِ مٰا مُنِیتُ بِهِ وَدَفْعِ مٰا وَقَعْتُ فِیهِ. فَافْعَلْ بیٖ ذَلِكَ، وَ إنْ لَمْ اَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ، یٰا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ.
و مرا به سبب گرفتاری، از انجام دادنِ واجبات و پیروی آیین خود بازمدار. ای پروردگارِ من، از آنچه بر سـرم آمده، دلتنگ و بیطاقتم، و جانم از آن اندوه كه نصیب من گردیده، آكنده است؛ و این در حالی است كه تنها تو میتوانی آن اندوه را از میان برداری و آنچه را بدان گرفتار آمدهام دور كنی. پس با من چنین كن، اگر چه شایستۀ آن نباشم، ای صاحب عرش بزرگ.