حضـرت رضا (علیه‌السلام) از پدرش و آن حضـرت از پدرش (علیهماالسلام) روایت کرده است که: امام سجاد (علیه‌السلام) حضـرت امیرالـمؤمنین علی بن ابی طالب (علیهماالسلام) را زیارت نـمود و در کنار قبـر ایستاد و گریست و فرمود:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ یٰا اَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَکَاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يٰا أَمِینَ اللّٰهِ فیٖ أَرْضِهِ، وَحُجَّتَهُ عَلیٰ عِبادِہِ، أَشْهَدُ أَنَّكَ جاهَدْتَ فِی اللّٰهِ حَقَّ جِهادِہِ، وَعَمِلْتَ بِكِتابِهِ، وَاتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِيِّهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ حَتّٰى دَعاكَ اللّٰهُ إِلیٰ جِوارِہِ فَقَبَضَكَ إِلَيْهِ بِاخْتِيارِہِ، وَأَلْزَمَ أَعْداءَكَ الْحُجَّةَ مَعَ مٰا لَكَ مِنَ الْحُجَجِ الْبالِغَةِ عَلیٰ جَمِيعِ خَلْقِهِ.
سلام بر تو ای امیرمؤمنان و رحمت خدا و برکاتش، سلام بر تو ای امین خدا بر روی زمینش و حجّت او بر بندگانش، گواهی می‌دهم که تو در راه خدا آن‌چنان‌که باید جهاد کردی و به کتابش عمل نـمودی و روش‌های پیامبـرش که درود خدا بر او و خاندانش باد، را پیروی کردی تا خدا تو را به جوارش خواند و با اختیارش تو را به سوی خود قبض روح نـمود و دشمنانت را ملزم به دلیل کرد، با آنچه تو راست از دلیل‌های رسا بر همه مخلوقاتش.
اَللّٰهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسِی مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِكَ، راضِيَةً بِقَضائِكَ، مُولَعَةً بِذِكْرِكَ وَدُعائِكَ، مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيائِكَ، مَحْبُوبَةً فیٖ أَرْضِكَ وَسَمائِكَ، صابِرَةً عَلیٰ نُزُولِ بَلائِكَ، شَاكِرَةً لِفَواضِلِ نَعْمائِكَ، ذَاكِرَةً لِسَوابِغِ آلائِكَ، مُشْتاقَةً إِلیٰ فَرْحَةِ لِقائِكَ، مُتَزَوِّدَةً التَّقْوىٰ لِيَوْمِ جَزائِكَ، مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ أَوْلِيائِكَ، مُفارِقَةً لِأَخْلاقِ أَعْدائِكَ، مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْيا بِحَمْدِكَ وَثَنائِكَ.
خداوندا قرار ده نفسم را آرام در برابر تقدیرت، خشنود به قضایت، حریص به ذکر و دعایت، عاشق به برگزیده دوستانت، محبوب در زمین و آسمانت، شکیبا بر نزول بلایت، سپاسگزار بر فزونی نعمت‌هایت، یادکنندۀ عطاهای کاملت، مشتاق به شادی لقایت، توشه برگیرنده تقوا برای روز پاداشت، پیرو روش‌های اولیایت، جداکننده (خویش) از اخلاق دشمنانت، غافل از دنیا به سپاس و ثنایت.
پس گونه خود را بر قبـر نهاد و گفت:
اَللّٰهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتِینَ إِلَيْكَ والِهَةٌ، وَسُبُلَ الرَّاغِبِینَ إِلَيْكَ شارِعَةٌ، وَأَعْلامَ الْقاصِدِينَ إِلَيْكَ واضِحَةٌ، وَأَفْئِدَةَ الْعَارِفِینَ مِنْكَ فازِعَةٌ، وَأَصْوَاتَ الدَّاعِینَ إِلَيْكَ صَاعِدَةٌ، وَأَبْوَابَ الْإِجَابَةِ لَهُمْ مُفَتَّحَةٌ، وَدَعْوَةَ مَنْ نَاجَاكَ مُسْتَجَابَةٌ، وَتَوْبَةَ مَنْ أَنابَ إِلَيْكَ مَقْبُولَةٌ، وَعَبْـرةَ مَنْ بَكَیٰ مِنْ خَوْفِكَ مَرْحُومَةٌ، وَالْإِغاثَةَ لِمَنِ اسْتَغاثَ بِكَ مَوْجُودَةٌ، وَالْإِعانَةَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِكَ مَبْذُولَةٌ،
خداوندا دل‌های فروتنان، سـرگردان به سوی توست و راه‌های مشتاقان به درگاهت نـمایان است و نشانه‌های قاصدان کوی‌ات پیداست و دل‌های عارفان از تو هراسان است و صدای خوانندگان به سوی تو بلند است و درهای اجابت به روی‌شان گشوده و دعای آنکه با تو مناجات کرد مستجاب است و توبۀ کسی که به‌سوی تو بازگشت پذیرفته است و اشک کسی که از ترس تو گریه کرد مورد رحم است و فریادرسی برای کسی که از تو فریاد خواست آماده است و کمک برای کسی که از تو کمک خواست رایگان است،
وَعِداتِكَ لِعِبَادِكَ مُنْجَّزَةٌ، وَزَلَلَ مَنِ اسْتَقالَكَ مُقالَةٌ، وَأَعْمَالَ الْعَامِلِینَ لَدَيْكَ مَحْفُوظَةٌ، وَأَرْزاقَ الْخَلاٰئِقِ مِنْ لَدُنْكَ نازِلَةٌ، وَعَوائِدَ الْمَزِيدِ إِلَيْهِمْ واصِلَةٌ، وَذُنُوبَ الْمُسْتَغْفِرِينَ مَغْفُورَةٌ، وَحَوائِجَ خَلْقِكَ عِنْدَكَ مَقْضِيَّةٌ، وَجَوائِزَ السَّائِلِینَ عِنْدَكَ مُوَفَّرَةٌ، وَعَوائِدَ الْمَزِيدِ مُتَواتِرَةٌ، وَمَوائِدَ الْمُسْتَطْعِمِینَ مُعَدَّةٌ، وَمَناهِلَ الظِّماءِ لَدَيْكَ مُتْـرَعَةٌ.
وعده‌هایت برای بندگانت وفا شده و لغزش آنکه از تو پوزش خواست نادیده گرفته شده و اعمال عمل‌کنندگان نزد تو محفوظ است و روزی‌هایت از سوی تو به سوی مخلوقات فرود آینده است و بهره‌های فزون به سوی‌شان پیوسته است و گناهان آمرزش‌جویان آمرزیده است و حاجات مخلوقات نزد تو برآورده است و جایزه‌های خواستاران، پیش تو کامل شده است و بهره‌های افزون پیاپی است و سفره‌های خواهندگان طعام آماده و حوض‌های تشنگان لبـریز است.
اَللّٰهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعائِی، وَاقْبَلْ ثَنائِی، وَاجْمَعْ بَيْنِي وَبَیْنَ أَوْلِيائِی، بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَعَلِیٍّ وَفاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ عَلَیْهِمُ السَّلاٰمُ، إِنَّكَ وَلِیُّ نَعْمائِی، وَمُنْتَهَىٰ مُنايَ، وَغايَةُ رَجائِی فیٖ مُنْقَلَبِي وَمَثْوَايَ.
خداوندا دعایم را مستجاب کن و ستایشم را بپذیر و بین من و اولیایم جمع کن، به حق محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین، تو ولی‌نعمت و نهایت آرزو و هدف امید منی در بازگشتگاه و محل اقامتم.
أَنْتَ إِلٰهيٖ وَسَيِّدِي وَمَوْلاٰيَ اغْفِرْ لِأَوْلِيائِنٰا، وَكُفَّ عَنّٰا أَعْداءَنا، وَاشْغَلْهُمْ عَنْ أَذَانَا، وَأَظْهِرْ كَلِمَةَ الْحَقِّ وَاجْعَلْهَا الْعُلْيَا، وَأَدْحِضْ كَلِمَةَ الْبَاطِلِ وَاجْعَلْهَا السُّفْلیٰ إِنَّكَ عَلیٰ كُلِّ شَیْءٍ قَدِيرٌ.
تو معبود و آقا و مولای منی، دوستان‌مان را بیامرز، دشمنان‌مان را از ما بازدار و از آزار ما منحرف‌شان گردان و کلمه حق را نـمایان و آن را برتر کن و کلمه باطل را بی‌اعتبار و آن را پست‌تر قرار ده، تو بر هر کاری توانایی.
از امام باقر (علیه‌السلام) روایت شده‌است که فرمود: هرکه از شیعیان ما این زیارت و دعا را در کنار قبـر امیرالـمؤمنین (علیه‌السلام) یا نزد قبـر یکی از ائـمه (علیه‌السلام) بخواند، قرار داده می‌شود در صندوقچه‌ای از نور و بر آن مُهر زده می‌شود با مُهر محمد –که درود خداوند بر او و خاندانش باد- تا تحویل داده شود به حضـرت قائم صلوات اللّٰه علیه، پس با مژده و درود و تکریم با صاحبش روبرو می‌شود، ان شاءاللّٰه.