بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ سُؤٰالَ الْخَائِفِ مِنْ وَقْفَةِ الْمَوْقِفِ، الْوَجِلِ مِنَ الْعَرْضِ، الْمُشْفِقِ مَنَ الْحَشْـرِ لِبَوَائِقِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ، الْمَأْخُوذِ عَلَی الْعَثْـرَةِ، النّٰادِمِ عَلَی الْخَطِیئَةِ، الْمَسْؤُولِ الْمُحَاسَبِ الْمُعَاقَبِ الَّذِی لَمْ یَكُنَّهُ مَكانٌ عَنْكَ، وَلاٰ وَجَدَ مَفَرّاً إِلّٰا إِلَیْكَ، الْمُتَنَصِّلِ عَنْ سَیِّءِ ذُنُوبِهِ الْمُقِرِّ بِعَمَلِهِ، الَّذِی قَدْ أَحَاطَتْ بِهِ الْغُمُومُ، وَضَاقَتْ بِهِ رِحَابُ التَّخُومِ الْمُوقِنِ بِالْمَوْتِ، الْمُبٰادِرِ بِالتَّوْبَةِ قَبْلَ الْفَوْتِ إِنْ مَنَنْتَ عَلَیْهِ بِهٰا وَعَفَوْتَ.
خداوندا از تو درخواست می‌کنم درخواست کسی که از ایستادن در ایستگاه قیامت می‌ترسد، بیمناک از عرضه شدن، هراسان از محشور شدن برای سختی‌های هلاکت آفرین روز قیامت، گرفتار شده به خاطر خطا، پشیمان بر گناه، مورد سؤال و حساب و کیفر قرار گرفته شده که نه پنهان می‌سازد او را جایی از تو، و نه یافته است گریزگاهی جز به سوی تو، بیزار گشته از گناهان زشتش اقرار کنندۀ به عملش، آنکه غم‌ها او را در بر گرفته و وسعت زمین بر او تنگ آمده است، یقین کننده به مرگ، شتابنده به سوی توبۀ قبل از فوت، اگر بر او منت نهی و عفو کنی.
فَأَنْتَ إِلٰهیٖ وَرَجَائِی إِذَا ضَاقَ عَنِّی الرَّجَاءُ، وَمَلْجَأیٖ إِذٰا لَمْ أَجِدْ مَلْجَأً، تَوَحَّدْتَ سَیِّدیِ بِالْعِزَّةِ وَالْعُلیٰ، وَتَفَرَّدْتَ بِالْوَحْدَانِیَّةِ، وَتَعَزَّزْتَ بِالْبَقَاءِ، فَأَنْتَ الْمُتَعَزِّزُ الْمُتَفَرِّدُ بِالْمَجْدِ،
پس تو خدای من و امیدم هستی هرگاه امید بر من تنگ شود، و پناهگاه من هستی، هرگاه نیابم پناهگاهی را، یکتایی ای سـرورم به عزت و بلند مرتبه، و یکتایی به یگانگی، و غلبه کردی به ماندن، که تو عزیز یگانه به شکوه هستی،
فَلَكَ رَبِّی الْمَجْدُ وَالْحَمْدُ، لاٰیُوَارِیكَ مَكَانٌ، وَلاٰ یُغَیِّرُكَ زَمَانٌ، فَأَلَّفْتَ بِـمَكَانِكَ الْفِرَقَ وَفَلَقْتَ بِقُدْرَتِكَ الْفَلَقَ، وَرَفَعْتَ بِلُطْفِكَ الْفَرَقَ، وَأَضَاءَ بِعَظَمَتِكَ دَوٰاجِی الْغَسَقِ، وَأَجْرَیْتَ الْمٰاءَ مِنَ الصُّمِّ الصَّیَاخِیدِ عَذْباً وَأُجَاجاً،
پس تراست پروردگارم شکوه و ستایش، نه جایی تو را می‌پوشاند، و نه روزگاری دگرگونت می‌سازد، پس به توانایی‌ات گروه‌ها را الفت بخشیدی، و به قدرتت سپیدۀ صبح را شکافتی، و به لطفت روشنی بامداد را بالا بردی، و به عظمتت روشنی بخشیدی تاریکی شب را، و آب را روان ساختی از سنگ‌های سخت، شیرین و گوارا و تلخ و ناگوار،
وَأَنْزَلْتَ مِنَ الْمُعْصِـرَاتِ مٰاءً ثَجّٰاجاً، وَجَعَلْتَ الشَّمْسَ النَّیِّرَةَ الْمُنِیرَةَ سِـرَاجاً وَهّٰاجاً، وَخَلَقْتَ لَهٰا وَلِلْقَمَرِ وَالنُّجُومِ مَنَازِلَ وَأَبْرَاجاً، مِنْ غَیْرِ أَنْ تُـمٰارِسَ فِیمَا ابْتَدَأْتَ لُغُوباً وَعِلاٰجاً.
و فرود آوردی از ابرهای فشـرده آبی فراوان را و قرار دادی خورشید روشن روشنی بخش را چراغی روشن و گرما آفرین، و آفریدی برای آن و برای ماه و ستارگان منازل و برج‌هایی را، بدون اینکه در آنچه آغاز نـموده‌ای خسته شوی یا خود، دست به کار گردی.
فَأَنْتَ اللّٰهُ إِلٰهُ كُلِّ شَیْءٍ وَخَالِقُهُ، وَجَبّٰارُ كُلِّ مُخْلُوقٍ وَوَارِثُهُ، وَالْعَزِیزُ مَنْ أَعْزَزْتَ، وَالشَّقِیُّ مَنْ أَشْقَیْتَ، وَالذَّلِیلُ مَنْ أَذْلَلْتَ، وَالسَّعِیدُ مَنْ أَسْعَدْتَ، وَالْغَنِیُّ مَنْ أَغْنَیْتَ، وَالْفَقِیرُ مَنْ أَفْقَرْتَ،
پس تو، خداوندی معبود هر چیز و آفریدگار آن هستی، و توانـمند بر هر آفریده‌ای و وارث آن، و عزیز آن است که تو عزت داده باشی او را، و شقاوتـمند آن است که تو شقاوتـمندش کرده باشی، و خوار آن است که تو خوارش نـموده باشی، و خوشبخت آن است که تو او را خوشبخت، و بی‌نیاز آن است که تو او را بی‌نیاز، و فقیر آن است که تو او را فقیر کرده باشی،
أَنْتَ وَلِیِّی وَمَوْلاٰیَ، وَعَلَیْكَ رِزْقِی، وَبِیَدِكَ نَاصِیَتِی، صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَافْعَلْ بیٖ مٰا أَنْتَ أَهْلُهُ، وَعُدْ بِفَضْلِكَ عَلَیٰ عَبْدٍ غَمَرَہُ جَهْلُهُ، وَاسْتَوْلیٰ عَلَیْهِ التَّسْوِیفُ حَتّٰى سَالَمَ الْاَیّٰامَ.
تو سـرپرست و مولایم هستی، و روزی‌ام بر عهدۀ تو و اختیارم در دست تو است، درود فرست بر محمد و خانداش و با من عمل کن آنچه تو شایسته‌اش هستی، و باز گرد با فضلت به سوی بنده‌ای که در جهلش فرو رفته، و مستولی شده بر او امروز و فردا کردنش تا آنجا که با روزها مصالح نـموده است.
سَیِّدِی فَاجْعَلْنِی عَبْداً یَفْزَعُ إِلَی التَّوْبَةِ فَإِنَّهَا مَفْزَعُ الْمُذْنِبِینَ، وَأَغْنِنِی بِجُودِكَ الْوَاسِعِ عَنِ الْمَخْلُوقِینَ، وَلاٰ تُحْوِجْنِی إِلَی الْاَشْـرَارِ الضّٰالِّینَ، وَهَبْ لیٖ سَیِّدِی عَفْوَكَ فیٖ مَوْقِفِی یَوْمَ الدِّینِ، یٰا أَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ، وَأَجْوَدَ الْاَجْوَدِینَ، وَأَكْرَمَ الْاَكْرَمِینَ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلَیٰ سَیِّدَنَا مُحَمّدٍ وَآلِهِ الطّٰاهِرِینَ وَسَلَّمَ.
سـرورم قرار ده مرا بنده‌ای، که به توبه پناهنده می‌شود که آن، پناهگاه گناهکاران است و بی‌نیاز کن مرا به بخشش فراوانت از آفریدگان، و نیازمند مساز مرا به اشـرار گمراه، و لطف کن به من ای سـرورم عفوت را در جایگاه ایستادنم در روز جزا، ای مهربان‌ترین مهربانان و بخشنده‌ترین سخاوتـمندان، و گرامی‌ترین بزرگواران، و صلوات خداوند بر سـرور ما محمد و خاندان پاکش، و سلام او بر آنان باد.