دعای پنجاه‌ و سه – هنگام درخواست باران پس از خشکسالی

دعا برای بارش باران:

این دعا نوزدهمین دعا از مجموعه دعاهای صحیفه سجادیه و پنجاه و سومین دعا در کتاب صحیفه جامعه می باشد.

امام سجاد (علیه السلام) در جملهٔ آغازین دعا برای بارش باران از خداوند منان، آبیاری و سیراب شدن چشمهٔ دل و روح را تقاضا نموده است. سپس به مضامینی در خصوص طلب باران پس از خشکسالی  پرداخته است.

در دعا برای بارش باران، حضرت سیدالعابدین (علیه السلام) به فوائد و برکات باران، ویژگی های باران سودمند و نزول باران به عنوان یکی از نعمت های بزرگ پرودگار اشاره نموده اند.

در ازنای دعا برای بارش باران، در خصوص زنده شدن مردگان از جمله زمین و گیاهان و برگرداندن حیات به همهٔ مخلوقات الهی مضامین ارزشمندی را نگارش فرموده اند.

حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) در هنگام دعا برای بارش باران، باریدن باران را عامل ارزانی قیمت ها، برطرف کننده قحطی و افزون کننده توانایی ها دانسته و همینطور ویژگی های بارانی که باریدنش مایه عذاب می باشد، را ذکر نموده اند.

  نکته طلایی دعا برای بارش باران، تمثیلی از ابر و باد و باران است، که نمادی از برانگیخته شدن موجودات در روز قیامت است.

اَللّٰهُمَّ اسْقِنَا الْغَیْثَ،

خداوندا! ما را از باران سیراب فرما،

 وَانْشُـرْ عَلَیْنَا رَحْمَتَکَ بِغَیْثِکَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِکَ الْمُونِقِ فِی جَمِیعِ الْآفَاقِ،

و رحمتت را بر ما بگستران؛ با بارانی پُرفیض و فراوان، از ابرهایی که برای رویاندن گیاهان زیبا بر زمینت، به‌سوی همه‌ جای جهان روانه شده‌اند.

وَامْنُنْ عَلَی عِبَادِکَ بِإِینَاعِ الثَّمَرَهِ،

و بر بندگانت منت گذار با رسیدن میوه‌ها،

 وَأَحْیِ بِلَادَکَ بِبُلُوغِ الزَّهَرَهِ[1]،

و سرزمین‌هایت را با شکفتـن شکوفه‌ها زنده گردان،

وَأَشْهِدْ مَلَائِکَتَکَ الْکِرَامَ السَّفَرَهَ بِسَقْیٍ مِنْکَ نَافِعٍ،

و فرشتگان گرامی نویسنده‌ات را گواه بگیر، بر اینکه از جانب خودت، بارانی سودمند و پربرکت فروفرستادی؛

دَائِمٍ غُزْرُەُ، وَاسِعٍ دِرَرُەُ، وَابِلٍ سَرِیعٍ عَاجِلٍ،

بارانی پیوسته و پُر بار، با قطره‌هایی فراوان و دُرّ گونه، بارانی تند و شتابان و زودرس.

تُحْیِی بِهِ مَا قَدْ مَاتَ، وَتَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ،

که با آن باران، آنچه را خشک و مرده شده، زنده ‌‌گردانی، و آنچه را از دست رفته، بازگردانی،

 وَتُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ آتٍ، وَتُوَسِّعُ بِهِ فِی الْأَقْوَاتِ،

و آنچه از دل زمین آمدنی است، از زمین بیرون ‌آوری، و روزی‌ها را با آن گسترده و فراوان ‌سازی.

 سَحَاباً مُتَـرَاکِماً، هَنِیئاً مَرِیئاً، طَبَقاً مُجَلْجَلًا، غَیْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ وَلَا خُلَّبٍ بَرْقُهُ،

بارانی از ابری انبوه و متراکم، گوارا و دل‌پذیر، پیوسته و پرطنین، که بارشش اندک و برقش بدون باران نباشد!

اَللّٰهُمَّ اسْقِنَا غَیْثاً مُغِیثاً مَرِیعاً مُمْرِعاً، عَرِیضاً وَاسِعاً غَزِیراً،

خداوندا، ما را سیراب کن با بارانی پُرثمر، یاری‌بخش،رویاننده و پربرکت، فراگیر،گسترده و پرنعمت

تَرُدُّ بِهِ النَّهِیضَ، وَتَجْبُـرُ بِهِ الْمَهِیضَ.

بارانی که به‌وسیلۀ آن زمین‌های خشک‌ شده را تازه ‌کنی، و مردگی و خشکی را جبران کنی.

اَللّٰهُمَّ اسْقِنَا سَقْیاً تُسِیلُ مِنْهُ الظِّرَابَ، وَتَـمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ،

خداوندا! ما را چنان بارانی عطا فرما که به وسیلۀ آن بلندی‌های زمین را سیراب کنی، و چاه‌ها را پر سازی

 وَتُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ، وَتُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ،

رودخانه‌ها را با آن روان و درختان را برویانی،

وَتُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فِی جَمِیعِ الْأَمْصَارِ، وَتَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَالْخَلْقَ،

و قیمت‌ها را در همۀ شهرها ارزان و جانوران و مردمان را سرزنده و باطراوت گردانی،

 وَتُکْمِلُ لَنَا بِهِ طَیِّبَاتِ الرِّزْقِ، وتُنْبِتُ لَنَا بِهِ الزَّرْعَ،

و به واسطۀ آن، روزی‌های پاکیزه را برای ما کامل کنی، و کشتزارهایمان را برویانی و سبز کنی،

 وَتُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ، وَتَزِیدُنَا بِهِ قُوَّهً إِلَی قُوَّتِنَا.

و شیر دام‌هایمان را فزونی دهی، و نیرویی افزون بر نیروی ما عطا فرمایی

اَللّٰهُمَّ لَا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَیْنَا سَمُوماً، وَلَا تَجْعَلْ بَرْدَەُ عَلَیْنَا حُسُوماً،

خداوندا، سایۀ ابرهایش را بر ما به بادهای سوزان و آزاردهنده مبدّل مکن، و خنکای بارانش را بر ما کشنده و نابودکننده مساز،

وَلَا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَیْنَا رُجُوماً، وَلَا تَجْعَلْ مَاءَەُ عَلَیْنَا أُجَاجاً.

و بارش آن را بر ما چون تگرگ یا عذابی کوبنده قرار مده، و آب آن را برای ما شور و ناگوار مگردان

 اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَارْزُقْنَا مِنْ بَرَکَاتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ.

خداوندا! بر محمد و آل محمد درود فرست، و ما را از برکات آسمان‌ها و زمین روزی عطا فرما، که بی‌گمان تو بر هر کاری توانایی.

[1] . الزَّهْرَهِ