مدرسه انسان شناسی منتظر

جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

صفحه نخست » دعای پنجاه‌ و سه – هنگام درخواست باران پس از خشکسالی

اشتراک گذاری مقاله

اَللّٰهُمَّ اسْقِنَا الْغَيْثَ، وَانْشُـرْ عَلَيْنَا رَحْمَتَكَ بِغَيْثِكَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِكَ الْمُونِقِ فیٖ جَمِيعِ الْافَاقِ، وَامْنُنْ عَلیٰ عِبَادِكَ بِإِينَاعِ الثَّمَرَةِ، وَأَحْيِ بِلَادَكَ بِبُلُوغِ الزَّهْرَةِ، وَأَشْهِدْ مَلَائِكَتَكَ الْكِرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْيٍ مِنْكَ نَافِعٍ، دَائِمٍ غُزْرُەُ، وَاسِعٍ دِرَرُەُ، وَابِلٍ سَـرِيعٍ عَاجِلٍ،

خداوندا ما را به باران سیراب کن و رحمتت را به باران پُر آب و فراوان بر ما گستـرش بخش؛ از ابری که برای گیاه زیبای زمینت در تـمام ناحیه‌ها و اطراف سوق داده شده. و بر بندگانت با به بار آمدن و رسیدن میوه منّت گذار و سـرزمین‌های مرده‌ات را با شکفتـن شکوفه‌ها زنده کن و فرشتگان بزرگوار نویسنده‌ات را با فرستادن بارانی سودمند و پیوسته، از جانب خودت گواه گیر؛ بارانی که فراوانی و انبوهش وسیع و باریدنش بسیار تند و آمدنش سـریع و زود باشد.

تُحْيِي بِهِ مٰا قَدْ مَاتَ، وَتَرُدُّ بِهِ مٰا قَدْ فَاتَ، وَتُخْرِجُ بِهِ مٰا هُوَ آتٍ، وَتُوَسِّعُ بِهِ فِی الْأَقْوَاتِ، سَحَاباً مُتَـرَاكِماً، هَنِيئاً مَرِيئاً، طَبَقاً مُجَلْجَلًا، غَیْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ وَلاٰ خُلَّبٍ بَرْقُهُ، اَللّٰهُمَّ اسْقِنَا غَيْثاً مُغِيثاً مَرِيعاً مُمْرِعاً، عَرِيضاً وَاسِعاً غَزِيراً، تَرُدُّ بِهِ النَّهِيضَ، وَتَجْبُـرُ بِهِ الْمَهِيضَ.

تا به آن باران، هر چه از زمین و گیاه مرده است، زنده کنی؛ و به سبب آن از دست رفته‌ها را بازگردانی؛ و آنچه از دل زمین آمدنی است، بیرون آری و از برکت آن باران، روزی‌ها را وسعت بخشی؛ از ابری انباشته، لذّت بخش، گوارا، فراگیر و غرّان‌ که بارانش اندک نباشد و برقش نفریبد. خداوندا برای ما بارانی فریادرس و برطرف‌کننده قحطی فرست؛ بارانی رویانندۀ گیاه و سـرسبز کنندۀ دشت و دمن و بارانی گستـرده و فراوان ‌که به وسیلۀ آن گیاه از رشد ایستاده را به عرصۀ رشد و نـموّ بازگردانی؛ و در سایۀ آن، مردگی و خشکی زمینی که علف و گیاهش از بین رفته، جبـران کنی.

اَللّٰهُمَّ اسْقِنَا سَقْياً تُسِيلُ مِنْهُ الظِّرَابَ، وَتَـمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ، وَتُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ، وَتُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ، وَتُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فیٖ جَمِيعِ الْأَمْصَارِ، وَتَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَالْخَلْقَ، وَتُكْمِلُ لَنٰا بِهِ طَيِّبَاتِ الرِّزْقِ، وتُنْبِتُ لَنٰا بِهِ الزَّرْعَ، وَتُدِرُّ بِهِ الضّـَرْعَ، وَتَزِيدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلیٰ قُوَّتِنَا.

خداوندا ما را بارانی فرست که به وسیلۀ آن از تپّه‌ها آب سـرازیر نـمایی و چاه‌ها از آن پر کنی و نهرها را روان سازی و درختان را برویانی و قیمت‌ها را در تـمام شهرها ارزان کنی و چهارپایان و مخلوقات را نشاط و قوّت دهی و روزی‌های پاکیزه را برای ما کامل کنی و زراعت را برویانی و پستان‌ها را پر شیر سازی و نیرو به نیروی ما بیافزایی.

اَللّٰهُمَّ لاٰتَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَيْنَا سَمُوماً، وَلاٰ تَجْعَلْ بَرْدَەُ عَلَيْنَا حُسُوماً، وَلاٰ تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَيْنَا رُجُوماً، وَلاٰ تَجْعَلْ مَاءَەُ عَلَيْنَا أُجَاجاً. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَارْزُقْنَا مِنْ بَرَكَاتِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ، إِنَّكَ عَلیٰ كُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِيرٌ.

خداوندا سایۀ ابر را بر ما باد گرم و زهرآگین مساز و سـردی آن را بر ما شوم و نحس مکن و بارانش را بر ما عذاب قرار مده و آبش را برای ما تلخ و شور مگردان. خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و ما را از برکات آسمان‌ها و زمین روزی بخش؛ همانا تو بر هر کاری توانایی.

عضو خبرنامه ما باشید

دریافت آخرین مطالب و موضوعات به صورت ایمیل و ارسال در شبکه های اجتماعی