از ثـمالی روایت شده است که گفت: به امام سجاد (علیه‌السلام) عرض کردم: مرا دعایی بیاموز. فرمود: ای ثابت، بگو:
اَللّٰهُمَّ اِنّیٖ اَسْاَلُكَ بِاَنَّ لَكَ الْحَمْدَ لاٰ اِلٰهَ اِلّٰا اَنْتَ الْمَنّٰانُ بَدِیعُ السَّمٰاوٰاتِ وَالْاَرْضِ، ذُوالْجَلٰالِ وَالْاِکْرٰامِ اَنْ تَفْعَلَ بیٖ «کَذٰا وَکَذٰا»
خداوندا از تو درخواست می‌کنم به اینکه ستایش تو را سزاست، نیست خدایی جز تو که بسیار نعمت دهنده‌ای پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، دارنده بزرگی و بزرگواری هستی «که ما من چنین و چنان کنی».
سپس فرمود: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: آن دعایی است که اگر خداوند به آن خوانده شود اجابت می‌فرماید و اگر به آن درخواست گردد، عطا می‌نـماید.