این که ما به عنوان اشرف مخلوقات این قدر نسبت به ارتباط انسان و خلقت بی‌توجهی می‌کنیم، مسئلۀ عجیبی است، اما حقیقت این است که تا زمانی که خود حقیقی‌مان را نشناخته و با ابعاد وجودمان آشنا نباشیم، نمی‌دانیم چگونه از امکاناتی که برای ما آفریده شده و در کنترل و ارادۀ ما هستند، استفاده کنیم. درست مثل کسی که وسط مجموعه‌ای از امکانات قرار گرفته، اما تمایلی به استفاده از آنها نشان نمی‌دهد؛ یا به این دلیل که نمی‌داند چگونه کار می‌کنند و یا ارتباط آنها با خود را متوجه نمی‌شود. در حالی که ارتباط انسان و خلقت رابطه گسترده‌ای است. ما به عنوان اشرف مخلوقات از مراتب و ابعاد گوناگونی تشکیل شده‌ایم و بسته به نیاز و شناختی که داریم، توانایی این را داریم که با تمام موجودات این عالم ارتباط برقرار کنیم.

خداوند تمام خلقت را برای ما در اختیار ما و در کنترلمان قرار داده است. ما با شناخت خود و دانستن ارتباط انسان و خلقت می‌توانیم این دنیا با تمام عظمت و پیچیدگی‌اش را به استخدام خود در آوریم، اما در کمال ناباوری خود را دانای کل فرض کرده و با بی‌اعتنایی از کنار قابلیت‌ها و امکاناتمان می‌گذریم. در این مجموعه درس از مدرسه انسان شناسی در کنار هم ارتباط انسان و خلقت را بازخوانی خواهیم کرد.