کمال ما در چیست؟ در اینکه فرد با ادبی باشیم یا سنجیده صحبت کنیم؟ انسان بزرگوار و بااخلاقی باشیم؟ یا از صفاتی برخوردار باشیم که در دیگران به ندرت پیدا می‌شود؟ درست است که کمال به معنای رایج خود، با تعابیر بالا به کار برده می‌شود؛ اما در واقع کمال یک چیز، تمام قابلیت‌ها یا ویژگی‌هایی ا‌ست که می‌تواند از خود نشان دهد. همۀ موجودات عالم هم برای خود ویژگی‌هایی دارند، و کم یا زیاد، کمالاتی را از خود بروز می‎‌دهند. اما انسان به عنوان موجودی جامع، از پایین‌ترین رده تا بالاترین درجۀ کمالات را در وجود خود جای داده است. ویژگی‌های انسانی انسان در واقع بالاترین سطح از کمالات او هستند.

وقتی با تعاریف‌ آشنا نیستیم، معمولاً دچار اشتباه می‌شویم. کمالات بخش‌های مختلف وجودمان را به عنوان کمالات انسانی‌مان در نظر می‌گیریم. ممکن است در یک رشتۀ ورزشی قهرمان شویم یا به درجات بالای علمی و تحصیلی برسیم، اما فکر کنیم که به هدف خود در زندگی رسیده‌ایم. یا به دلایلی نتوانیم مادر یا پدر شویم و فکر کنیم که انسان موفقی نبوده‌ایم. در صورتی که این مسائل به کمالات گیاهی یا حیوانی ما مربوط می‌شوند و ربطی به ویژگی‌های انسانی ما ندارند. ما برای انسان بودن نیاز داریم که کمالات و ویژگی‌های انسانی‌ خود را تقویت کنیم.