هر لحظه از فرصت عمر ما معادل هزاران سال در آخرت است
در عالم ماده مسئلۀ محدود بودن عمر موجودات کاملاً بدیهی و پذیرفته شده است؛ مثلاً عمر گیاهان و بسیاری از حیوانات بسیار کمتر از انسان است یا گونه‌هایی هستند که سال‌های بیشتری نسبت به انسان‌ها عمر می‌کنند، اما چه چند ماه، چه ده‌ها سال و چه چند صده، عمر تمام موجودات روزی به پایان می‌رسد، حتی نور و گرمای خورشید هم بالأخره به سردی و خاموشی منتهی خواهد شد. انسان هم عمر محدودی در این دنيا دارد و سرانجام روزی دفتر عمرش به پایان می‌رسد.
وقت، عمر و زمان واژه‌هایی هستند که با هر دم و بازدم و نفس کشیدن، در حال سپری شدن هستند و توقفی ندارند. سرمایه‌هایی که اگر از دست بروند، قابل جبران نیستند. در تعریف کوتاهی از این کلمات، وقت به ساعت‌ها، دقیقه‌ها، ثانیه‌ها و لحظههای زندگی گفته می‌شود و زمان یعنی گذر همین ثانیه‌ها و لحظهها. گذشت فرصت عمر به قدری سریع است، که معمولاً متوجه سپری شدن آن نمی‌شویم. باور نکردنی‌ست که با هر خواب شبانه، به اندازۀ یک روز از این سرمايۀ گرانبها کم شده و به پایان آن نزدیک‌تر می‌‌شویم. عمر ما فرصتی‌ست که تنها یک بار و آن هم به طور محدود در اختیارمان قرار می‌گیرد. در این میان بزرگترین هنر زندگی استفاده از فرصت‌های بی‌نظیری است که پیش رو داریم. کیمیای سعادتی که تنها انسان‌های موفق و پیروز و مردان بزرگ تاریخ به آن دست یافته‌اند.
شاید دربارۀ پایان زندگی و مرگ انسان تعابیر زیادی شنیده باشیم، اما یکی از جامع‌ترین تعابیر این است که نَفَس‌های انسان گام‌های او به سوی پایان عمرش است. بنابراین بهره‌گیری صحیح از فرصت عمر که نعمتی بدون تکرار محسوب می‌شود، می‌تواند زندگی دنیایی ما را به قلۀ آرامش و زندگی آخرتی‌مان را به سر منزل آسایش برساند.
در این نوشتار قصد داریم که فرصت عمر جنین در رحم مادر را بررسی کنیم. بدانیم که چگونه می‌توانیم مانند جنینی که از فرصت نه ماهۀ خود در رحم مادر حداکثر استفاده را می‌کند، نهایت استفاده را از عمر خود داشته باشیم و با توجه به نسبت عمر جنین در رحم مادر نسبت به زندگی دنیا، به نسبتی که میان مدت عمر ما در رحم دنیا با آخرت برقرار است، پی ببریم. پس اگر شما هم نگران لحظههای عمر خود هستید و مشتاقید که حداکثر استفاده را از فرصت عمر خود در دنیا و آخرت داشته باشید، در این مقاله با ما همراه باشید.
فرصت کوتاه عمر جنینی
همۀ ما خوب می‌دانیم که زندگی جنین در رحم مادر، زندگی کوتاهی‌ست، طوری که از زمان شکل‌گیری نطفه تا تولد نوزاد چیزی حدود نُه ماه بیشتر طول نمی‌کشد. جنین می‌بایست در این مدت به رشد و تکامل کافی رسیده و تمام ابزارها و اعضای لازم برای حیات دنیایی‌اش را کسب کرده باشد، تا در دنیا با کمبود یا نقصانی مواجه نشود. بنابراین نطفه در همان لحظه که در قرار مکین یا جایگاه محکم قرار می‌گیرد، شروع به آماده‌سازی و تجهیز خود برای زندگی دنیایی می‌کند. کوچکترین کم توجهی مادر به جنین در رحم همچون کمبود مواد غذایی، عدم رعایت اصول حرکتی، ابتلا به بیماری‌های قابل انتقال، استفاده از مواد غذایی مضر و … می‌تواند سبب از دست رفتن فرصت جنین برای به اندام‌سازی یا کسب دارایی شود؛ یعنی فرصتی که دیگر قابل جبران و بازگشت نیست.
از طرفی با توجه به ریاضیات خلقت، هیچ چیز بی‌حساب و کتاب آفریده نشده و همه چیز دارای اندازه بوده[1] و قانونمند است. جنین نُه ماه به کسب و ساخت اجزا و اندام می‌پردازد، در رحم به تکامل می‌رسد تا خود را برای عمر حدوداً ۷۰ یا ۸۰ سالۀ دنیا آماده کند.
اگرچه انتقال جنین از رحم مادر به دنیا چند ثانیه‌ای بیشتر طول نمی‌کشد و در تولد به دنیا هیچ تغییر مکانی روی نمی‌دهد، اما با این تولد شرایط زیستی جنین کاملاً دگرگون می‌شود. او می‌بایست هر آنچه را که با خود از رحم مادر به دنیا آورده است به کار بگیرد، تا زندگی مطلوب و سعادتمندانه‌ای داشته باشد. خروج و وفات از رحم مادر و انتقال به دنیا، هرچند برای اطرافیان بسیار شیرین است، اما برای جنین به منزلۀ پایان فرصت است. تولد و ورود به دنیا برای جنینی که آمادگی لازم برای زندگی در این جهان پیچیده و پیشرفته را کسب نکرده، می‌تواند بسیار خطرناک و توأم با درد و حسرت فوق‌العاده‌ای باشد.
عمر محدود دنیایی، فرصتی برای آمادگی و کسب دارائی‌ها
در وجود همۀ ما مجموعه‌ای از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های بالقوه وجود دارد که باید آن‌ها را در فرصت عمرمان در دنیا به فعلیت برسانیم. در واقع هیچ شرایط دیگری بهتر از رحم دنیا نمی‌تواند این قابلیت‌ها را بارور کرده و به سرانجام برساند. در طول مدت عمر، این فرصت به ما داده می‌شود که با خودشناسی صحیح و استفاده از نعمت‌های خدا بتوانیم استعدادهایمان را شکوفا کرده و آن‌ها را رشد دهیم. بنابراین در عمر کوتاه چند سالۀ دنیا باید تمام توان‌مان را برای کسب و ساختن ابزارهایی صرف کنیم، که در عالم نامحدود آخرت برای‌مان کاربرد داشته باشند. کمالات دنیایی، کسالت و تنبلی، بی‌هدفی و بی‌برنامگی، خیالات و آرزوهای بیهوده نباید باعث شوند که ما هدف نهایی از خلقت خود را فراموش کنیم و این عمر کوتاه دنیا را به بازی بگیریم.
اگر انتخاب‌ها، ارتباطات، رفتار و افکار ما درست باشند، ارزش و قیمت حقیقی خود را بهتر می‌شناسیم و در بازار دنیا خود را به کم نمی‌فروشیم. در نتیجه استفادۀ درستی از فرصت عمر خود داریم و درگیر حسرت‌های آینده نخواهیم شد. گذرا بودن فرصت عمر، سرعت لحظهها و این‌که آنچه رفت دیگر بازنمی‌گردد، همان نکته‌ای است که باید همیشه درنظر داشته باشیم. چون نیرو و قوت جوانی، فراغت، نشاط و سلامتی همه از فرصت‌هایی هستند، که به سرعت می‌گذرند و هرگز باز نمی‌گردند. ما اگر بدانیم که سرمايۀ موجود و پرارزش عمر، همین لحظات نقدی‌ست که در اختیار ماست و تکراری در این فرصت گرانبها نیست، تلاش می‌کنیم تا از آن به شکل شایسته‌ای برای آخرت خود استفاده کنیم.
البته همان‌طور که جنین پیش از خروج از رحم مادر وسعت و کیفیت دنیا را نمی‌فهمد، ما هم تا از این دنیا وفات نکنیم، وسعت حیات ابدی را درک نخوواهیم کرد. در حقیقت متوجه نمی‌شویم که کل عمر دنیا نسبت به آخرت به اندازۀ لحظه‌ای بیشتر نیست. ما برای ورود به آخرت باید ویژگی‌ها و ابزار مناسب با برزخ، ملکوت و قیامت را دریافت کنیم، که این امر با توجه به مکتسبات ما در دنیا به دست می‌آید.
عمر نامحدود آخرت و زندگی ابدی
وفات ما از دنیا بدون هیچ وقفه‌ای با ورودمان به نظام آخرتی همراه است و چون آن‌جا عالمی بی نهایت زيباتر، کاملتر، باشکوه‌تر، پیچیده‌تر و پیشرفته‌تر است، قطعاً به تجهیزات زیادی نیاز داریم که باید آن‌ها را در رحم دنیا تهیه کنیم. در غیر این صورت تولد ضعیف یا ناقصی به آخرت خواهیم داشت. دقیقاً مانند جنینی که خود را برای زندگی در دنیا آماده نکرده است و جبران این ضعف برایش بسیار سخت بوده یا غیرممکن است.
فرصت عمر که در اختیار ما قرار داده شده، مانند مزرعه‌ای‌ست برای کاشتن و برداشت آنچه در آخرت به آن نیاز داریم. ما اگر عمرمان را در راه نیکی و سعادت صرف کنیم، در قیامت مزرعه‌ای پر محصول و آباد خواهیم داشت. ما در دنیا درکی از نه ماه زندگی‌مان در رحم مادر نداشته و فقط می‌دانیم که مدت زمانی را در آن‌جا سپری کرده‌ایم. پس از انتقال به آخرت هم تنها می‌دانیم که مدت کوتاهی در دنیا بوده‌ایم، زیرا عمر دنیایی ما در مقابل ابدیت بسیار محدود بوده و اصلاً به حساب نمی‌آید.
در این مقاله به فرصت عمر برای کسب تجهیزات در رحم مادر پرداختیم. دانستیم که با توجه به نسبت عمر جنین در رحم مادر نسبت به مدت عمر انسان در دنیا می‌توانیم بگوییم که مدت زمانی که ما در دنیا هستیم نسبت به آخرت کوتاه و گذراست.
شما از فرصت عمر خود چگونه استفاده می‌کنید؟ منتظر نظرات ارزشمند شما عزیزان در خصوص این نوشتار هستیم.
[1] آیۀ 49، سورۀ قمر