آیا جایگاه تدبیر در امور جنینی و دنیایی ما متفاوت است؟
ما همیشه تلاش می‌کنیم تا بهترین خودمان را به جهان نشان دهیم و در این تلاش همواره دو مسیر پیش رو داریم؛ یکی از مسیرها به پیروزی، سعادت و انواع نعمت‌ها ختم می‌شود و دیگری به شکست و بیچارگی. اینکه در کدام مسیر قرار بگیریم به تدبیر ما بستگی دارد. تدبیر در واقع همان عاقبت اندیشی و برنامه‌ریزی و مدیریت است. تا به‌حال به این فکر کرده‌اید که چرا من نمی‌توانم کارهایی را که می‌خواهم، به سرانجام برسانم؟ چرا دوست دارم پس‌انداز کنم یا فلان کسب و کار را راه بیندازم، اما نمی‌توانم؟ چرا برای آینده برنامه‌ریزی ندارم و به هدفم نمی‌رسم؟ جواب این‌گونه سؤال‌ها به جایگاه تدبیر در زندگی ما مربوط می‌شود. چون برای رسیدن به هدف تنها خود هدف‌گذاری مهم نیست، میزان تدبیر و تلاش ما هم جایگاه ویژه‌ای در این رسیدن دارد.
حتماً پیش آمده که به مراسمی بروید یا در یک میهمانی شرکت کنید، که همه چیز درست و به‌موقع در جای خود قرار گرفته است. از غذا و لوازم پذیرایی که برای‌تان تدارک دیده‌اند، تا زمانی که به بودن در کنار شما اختصاص می‌دهند، چینش مهمان‌ها، محل مهمانی و… همه و همه خبر از این می‌دهند، که فرد با تدبیری این مهمانی را اداره می‌کند.
جهانی که در آن زندگی می‌کنیم هم پر است، از مثال‌هایی که نشان می‌دهند، خالق با تدبیری در پشت امور است؛ ابرهایی که بارور می‌شوند، بارانی که می‌بارد، موجوداتی که متولد می‌شوند، معدنی که باعث آبادی منطقۀ محروم و دور افتاده‌ای می‌شود، غذایی که فراهم می‌شود، کودکی که نجات پیدا می‌کند و… اما شاید بارزترین نمونه از جایگاه تدبیر که می‌توانیم به آن اشاره کنیم، فرآیند تبدیل شدن نطفه به یک انسان کامل در رحم مادر است. روند پیچیده‌ای که تقریباً صفر تا صد آن در عرض نه ماه انجام شده و منجر به پیدایش جامع‌ترین و پیچیده‌ترین موجود دنیا می‌شود. در این مقاله قصد داریم با جایگاه تدبیر برای جنین آشنا شویم. بدانیم که تدبیر امور جنین از چه طریقی انجام می‌گیرد؟ و چه نسبتی میان تدبیر امور در دنیا با تدبیر امور در آخرت وجود دارد؟
تدبیر جنین در رحم مادر
تقریباً همه می‌دانیم که اگرچه حیات جنین وابسته به حیات مادر است و مادر نقش به سزایی در فراهم کردن نیازهای جنین دارد، اما جایگاه تدبیر امور جنین در رحم به دست مادر نیست. مادر از روی علائم، نشانه‌‌ها یا آزمایشات، تنها نظاره‌گر روند رشد و بالندگی جنین خود است. این جنین در رحم مادر مدبری دارد که به نیازهای دنیایی‌اش آگاه است و لحظه به لحظه با تدبیر خود جنین را در راستای آماده شدن برای شرایط دنیا پیش می‌برد. میلیاردها سلول را با نظم و پیچیدگی خیره‌کننده‌ای در کنار هم می‌چیند، تا برای زندگی در شرایط زیستی دنیا موجودی کامل و سالم بسازد. موجودی که توانایی استفاده از زیبایی‌ها و نعمتهای بی‌شمار دنیا را داشته باشد، اما این تنها در صورتی امکان پذیر است که جنین تسلیم این مدبر و شرایط رحم باشد.
برای مثال یکی از تدابیری که باید برای جنین در رحم مادر اتفاق بیفتد، تغذیۀ اوست. جنین به‌وسیلۀ عضوی به نام جفت که او را از طریق بندناف به بدن مادر وصل می‌کند، اکسیژن و مواد مغذی را دریافت و ضایعات را از بدن خود بیرون می‌کند. کوچکترین عدم همکاری و ناهماهنگی جنین در این سیستم تغذیه می‌تواند، سبب آسیب به او شده یا خطر سقط را برایش به‌دنبال داشته باشد و همان‌طور که می‌دانیم، این سیستم پیچیده بدون اختیار و خواست مادر یا جنین فعالیت کرده و تمام ریزه‌کاری‌های لازم برای حفظ سلامت مادر و جنین را رعایت می‌کند.
دنیای ما عالم تصادف و اتفاقات بی علت و بی‌حکمت نیست. همه چیز در دنیا شعور و آگاهی داشته و از طرف مدبری مدیریت می‌شود. از طرفی دنیا بر رحم محیط است و دائماً آن‌را اداره می‌کند. در واقع اگر رحم لحظه‌ای ارتباطش را با دنیا از دست بدهد، هم مادر از بین خواهد رفت و هم جنین. پس به واسطۀ وجود دنیاست که رحم زنده بوده و می‌تواند نطفه را برای لانه‌‌گزینی بپذیرد. رشد جنین، تغذیۀ مادر و جنین، شکل‌گیری جنین و تمام قوای رحم مادر از طریق دنیا تأمین شده و در حقیقت دنیا اداره کنندۀ رحم است؛ یعنی حیات رحم، انرژی مورد نیاز آن، مدیریت بخش‌های مختلفش و… همگی توسط دنیا انجام می‌شود. البته این به معنای دادن وجود مستقل به دنیا نیست، در قسمت بعد توضیح خواهیم داد که خود دنیا هم تحت تدبیر و قوانین خداوند بوده و توسط ملکوت اداره می‌شود.
رابطۀ تدبیر میان رحم دنیا با آخرت
طبق قاعدۀ نسبت همان ارتباطی که میان دنیا و رحم مادر برقرار است، بین عالم آخرت و دنیا نیز وجود دارد؛ یعنی عالم با عظمت ملکوت محیط بر دنیاست و جایگاه تدبیر عالم دنیا را برعهده دارد، مانند دنیا که اداره کنندۀ رحم مادر بود. تمام انرژی و قوای رحم دنیا به واسطۀ آخرت و ملکوت تأمین شده و مدیریت تمام ستاره‌ها، کهکشان‌ها، اقیانوس‌ها و موجودات آن و… به‌وسیلۀ ملکوت و عالم آخرت انجام می‌گیرد.
در واقع اگر آخرت برای لحظه‌ای تأمین و توجه خود را از این عالم بردارد، عالم ماده حیثیت مادی خود را از دست می‌دهد، جمع می‌شود و به اصل خود برمی‌گردد. مانند تصویری که در خیال خود ساخته‌ایم، مادامی که به آن فکر می‌کنیم، در ذهن ما وجود دارد و به محض اینکه توجه‌مان را از آن برداریم، به درون ما برمی‌گردد. چون در عالم هستی چیزی به نام نابودی وجود ندارد. نه چیزی به هستی آمده و نه چیزی از آن خارج می‌شود؛ بلکه هستی همیشه محض و مطلق بوده و تنها ظهورات آن تغییر می‌کند.
در این درس به جایگاه تدبیر در رحم مادر پرداختیم. فهمیدیم که دنیا اداره کنندۀ رحم است و اگر رحم لحظه‌ای ارتباط خود را با دنیا قطع کند، نابود می‌شود. طبق قاعدۀ نسبت رابطۀ دنیا با آخرت هم از همین قاعده پیروی می‌کند و تمام انرژی و قوای مورد نیاز دنیا از طریق آخرت تأمین و مدیریت می‌شود؛ یعنی آخرت در جایگاه تدبیر دنیاست.
در پایان خوشحال خواهیم شد، اگر نظرات خود را در مورد این محتوا با ما در میان بگذارید.