تولدتان مبارک!

بالاخره بعد از این همه تلاش، قدم به دنیایی گذاشتیم که نه ماه پی در پی برای تولد سالم به آن زحمت کشیدیم. وقتی در رحم تنگ و تاریک مادر مشغول آماده‌سازی خود برای ورود به دنیا بودیم، حتی فکرش را هم نمی‌کردیم که با چنین دنیای گسترده، زیبا، متنوع و در عین حال پیچیده‌ای روبرو هستیم. حالا قدر تک تک اندام، یا بهتر است بگوییم ابزاری که با خود به اینجا آوردیم را می‌دانیم. ابزاری که اگرچه در رحم مادر کارایی نداشتند، اما زندگی در دنیا بدون آنها سخت و یا حتی غیرممکن بود.

و حالا یک سؤال، در دنیایی که به آن قدم گذاشتیم، باید چه کار کنیم؟ در ساختار این محیط جدید  قرار است چه اتفاقی برایمان رقم بخورد که ارزش این سطح از زحمت و آمادگی را دارد؟ خوب که دقت می‌کنیم، می‌بینیم که دنیا مانند باشگاه ماست. همۀ اتفاقات، برخوردها، فراز و نشیب‌های زندگی، و حتی آدمهای اطرافمان طوری چیده شده‌اند که ما را تمرین داده و در مسیر رسیدن به هدف نهایی‌مان تقویت کنند. ما دارایی مورد نیازمان برای آخرت را باید از طریق دنیایی که در آن قرار داریم، کسب کنیم. در حقیقت، در مسیر شبیه شدن به خدا راه سختی در پیش داریم، که جز از طریق فراز و نشیب‌های دنیایی که در آن هستیم، پشت سر گذاشته نمی‌شود.