
خودشناسی دانشی است که به شناخت خود میپردازد. این علم با نام معرفت النفس یا Self Knowledge هم شناخته میشود. اما موضوع مورد مطالعۀ این دانش یا همان خود چیست؟ «خود» کدام بخش از وجود ماست؟ و شناخت آن چه دردی از ما دوا میکند؟ سؤالات کوچک و بزرگ زیادی برای همه ما در طول زندگی مطرح میشود، اما انگار بعضی از سؤالات به صورت پیش فرض روی ذهن ما نصب شده است و با ما به دنیا متولد میشود. این سؤالات در ذهن انسانهای اولیه بوده و در ذهن آخرین نسل از انسانها هم خواهد بود و در تمام طول زندگی همراه ماست، گویا ما به دنیا آمدهایم تا پاسخ این سؤالات را پیدا کنیم. تمام انسانهایی که به بلوغ عقلی رسیدهاند، حداقل یک بار با دغدغۀ پاسخ دادن به این سؤالات مواجه میشوند. اما واکنش ما نسبت به این سؤالات متفاوت است: عدهای از ما به دنبال یافتن پاسخ میرویم و تا جواب را پیدا نکنیم، آرام نمیگیریم، در مقابل خیل بیشماری از ما بیاهمیت از کنار این سؤالات میگذریم و به زندگی روزمره میپردازیم. همین تفاوت سرآغاز یافتن معنایی دقیق برای خودشناسی است. آنها که به دنبال پاسخ این سؤالات رفته و جواب را پیدا میکنند به “خودشناسی” می رسند.
دسترسی شما محدود است
جهت مشاهده ادامه مقاله لطفا عضو شوید
دسترسی شما محدود است
جهت مشاهده ادامه مقاله لطفا عضو شوید
بنظرحقیر…
-شناخت هر دو بعد جسمی و روحی است.
-هردو آنها ابعاد انسانی است و نفس ما نیز است.
-همهی اعمال و رفتار و اعتقادات و…مربوط ابعاد وجودی ماست.
-شناختن مانند مرکب سوار بر اسب است و نشناختن اسب سوار بر مرکب.