کتاب انسان شناسی

کتاب انسان شناسی اولین کتاب در مدرسه ماست. در کتاب انسان شناسی ما انسان‌ها با خودمان روبه‌رو می‌شویم. خودی که هیچ گاه مورد توجه ما نبوده و همیشه از آن فرار کرده‌ایم. درس‌های این کتاب مانند آینه‌ای ما را با حقیقتی آشنا رودررو می‌کنند که پاسخ تمامی سوالات‌مان را در دل خود دارد: «من کیستم؟»
در طول زمان هر چه به دنیای معاصر نزدیکتر می‌شویم، بر تعداد مکاتب و نظریات انسان‌شناسی و به تبع آن بر تعاریفی که از انسان ارائه شده است، افزوده می‌شود. هریک از این مکتب‎‌ها انسان را بر اساس یکی از ابعاد وجودی‌اش که در نظر اندیشمندان آن مکتب مهم و برجسته بوده، تعریف کرده و برای خوشبختی او برنامه‌ریزی کرده‌اند؛ زیرا بشر همواره در پی خوشبختی بوده و مقدمه رسیدن به خوشبختی شناخت است؛ در واقع ما خوشبختی را بر اساس شناختی که از خود داریم تعریف می‌کنیم.
با این حساب علت ناکامی‌ها و شکست‌های انسان معاصر در عدم شناخت صحیح از خود یا نرسیدن به انسان‌شناسی خلاصه می‌شود. خمودگی، بی‌انگیزگی، بی‌خیالی، راحت‌طلبی، پوچ‌گرایی، عافیت‌طلبی، تنبلی و بی‌حوصلگی ما همه محصول عدم شناخت صحیح از خود است. شاید باید تعصب را کنار بگذاریم و بپذیریم که انسان به راستی در شناخت خود به بیراهه رفته است. زندگی انسان‌‎ها تحت شعاع نظریات دانشمندان علوم مختلف در هر دوره‌ای معنایی خاص یافته و از معانی دیگر تهی شده، تا جایی که فرضیاتی که روزگاری می‌کوشیدند، انسان را معنا کنند و به زندگی میلیون‌ها انسان جهت می‌دادند، امروزه به نظریاتی کودکانه تبدیل شده و دیگر محلی از اعراب ندارند. زندگی انسان‌ها تحت شعاع نظریات دانشمندان علوم مختلف در هر دوره‌ای معنایی خاص یافته و از معانی دیگر تهی شده، تا جایی که امروزه شناخت علوم انسانی از انسان تنها به بدن، نیازها و تجارب مربوط به آن خلاصه می‌شود و هرگونه تجربه‌ای که در این ابعاد نگنجد، در انسان‌شناسی مدرن مطالعه نشده و کنار گذاشته می‌شود.
اگر بتوانیم یک بار به سوال «من کیستم؟» جوابی کامل و جامع بدهیم؛ بی‌شک تمامی زندگی‌مان تغییر خواهد کرد؛ زیرا آگاهانه یا ناآگاهانه تمامی انتخاب‌ها، افکار، رفتار و ارتباطات ما بر پایه باوری که از خود داریم استوار شده است. کتاب انسان شناسی در بردارنده همان دانشی است که به ما در بازنگری باورهایمان کمک می‌کند. انسان‌شناسی مسیر شناختن خود است. شناختی که ما را به درکی کلی از مبداء حرکت و مقصد پیش‌رو می‌رساند؛ مبدائی که از درون وجود ما آغاز می‌شود.

شناختن مسیر اولین قدمی است که پیش از شروع حرکت برمی داریم. شناختی که ما را به درکی کلی از مبداء حرکت و مقصد پیش‌رو می رساند. اولین قدم در مسیر رشد انسانی هم شناختن مبداء آغاز حرکت است. مبدائی که از درون وجود ما آغاز می شود. پاسخ به سوالاتی ابتدایی مانند این که؛ من کیستم، انسان چیست، شناخت خود یا شناخت انسان چه فایده ای برای من دارد و این شناخت مرا به چه مسیری هدایت خواهد کرد؟

مقالات این درس با رنگ  صورتی مشخص شده اند. سر فصل های این درس به مبانی خودشناسی، مبانی انسان شناسی، انسان چیست؟، بی‌نهایت طلبی، ویژگیهای انسانی، ارتباط انسان و خلقت، ارتباط انسان با جهان غیب تقسیم شده‌اند.