بیایید چشم‌هایمان را ببندیم و بزرگ‌ترین آرزوی‌مان را تصور کنیم. مثلاً خیال کنید رئیس جمهور یا حتی پادشاه بزرگ‌ترین، زیباترین و پیشرفته‌ترین کشور دنیا شدهاید، یا اگر علاقمند به شهرت هستید، خودتان را تصور کنید که برنده جائزه اسکار شدهاید و اگر طرفدار علم هستید، تصور کنید نوبل رشتۀ تخصصیتان را گرفتهاید. بعد از بر سر گذاشتن تاج پادشاهی یا در دست فشردن جائزه نوبل به چه فکر خواهید کرد؟ به وسعت بخشیدن به قلمرو یا کشف جدید علمیتان؟ اصلا چه طور است خیال کنیم شما پادشاهی هستید که در همۀ علوم و فنون زمانه حرف اول را میزند و در عین حال زیباترین فرد جهان است که زیباترین همسر و فرزندان را دارد. خب؟ آیا فکر میکنید، آرزوهایتان تمام شدهاند؟ احتمالاً آشپز قصر مجبور است هر روز خوراک تازهای سر میز بگذارد، چون حداقل در این بخش هنوز طعم‌های کشف نشدۀ زیادی باقی مانده.
بد نیست سری هم به آرزوهای زمان کودکی‌مان بزنیم، در کودکی چه آرزوی بزرگیداشتید؟ منظورم آرزوها و اهداف بلند مدت نیستند، آرزوهای کودکانه‌ای مثل یک دوچرخۀ دنده‌ای یا چشیدن تمام مزههای بستنیفروشی شهر را می‌گویم؛ آرزوهای کوچکی که دست یافتن به آنها ممکن بود، اما احتیاج به صبر و تلاش داشت. شما به کدام یک از آرزوهای کودکی‌تان در همان زمان رسیدید؟ بعد از به دست آوردن آرزوی‌تان چه قدر طول میکشید، تا از آن خواسته سیر شده و آرزوی رسیدن به محبوب تازهای را در سر بپرورانید؟
این مثال ها با کمی تغییر در مصداق در مورد همۀ انسان‌ها صدق میکند. آرزوهای ما پایان ناپذیر است و این آرزوهاست که ما را در مسیر زندگی به پیش می‌برد. ما هر روز در آرزوی چیزی هستیم و بلافاصله بعد از رسیدن به آن هدف تازهای برای خودمان در نظر می‌گیریم، اما در این‌صورت تکلیف زندگی ما چه خواهد شد؟ کی قرار است آرام بگیریم و از آن‌چه به دست آورده‌ایم لذت ببریم؟
بی‌نهایت پول، زیبایی جاودان، شهرت جهانی، علمی روزافزون ما همۀ این‌ها را یک‌جا می‌خواهیم اما واقعاً زمانی می‌رسد که ما به همۀ این آرزوها دست پیدا کنیم؟ اگر دست یافتن به همۀ این آرزوها ممکن باشد، تا پیش از فرارسیدن مرگ چه قدر برای بهره‌بردن از دست‌آوردهای‌مان وقت داریم؟ و اصلاً وجود مرگ شیرینی رسیدن به تمام این آرزوها را تلخ نخواهد کرد؟
در کلاس سوم دوره مقدماتی مدرسه انسان شناسی هدف ما رسیدن به پاسخی قانع کننده برای این سوالات است. اصلاً ما چرا همه چیز را در بهترین حالت آن می‌خواهیم، آیا باید با این کمال‌طلبی بجنگیم و آن را مانند یک بیماری درمان کنیم یا راه دیگری هم برای رسیدن به آرامش و شادی وجود دارد؟ علاوه بر این پاسخ گیج کننده‌ترین و قدیمی‌ترین سوال بشری را هم در کلاس سوم دوره مقدماتی مدرسه انسان شناسی با هم و از درون خودمان خواهیم یافت.
مقاله های کلاس سوم دوره من کیستم؟ :
بلاگ منتظر
مدرسۀ انسان‌شناسی فضایی برای یافتن پاسخ است. پاسخ سؤالاتی که جوابی برایشان نداریم و تمام اضطراب، اندوه و ترس ما از زندگی از همین بی‌جوابی نشأت می‌گیرد. ما خودمان را نمی‌شناسیم، جهان را نمی‌شناسیم و رابطۀ خود با جهان را درست تعریف نمی‌کنیم؛ در نتیجه تمام تلاش ما برای رسیدن به عشق، آرامش و شادی پایدار بی‌نتیجه باقی می‌ماند.
تماس با ما
آدرس:
تهران، شهر ری، میدان حضرت عبدالعظیم حسنی(علیه السلام)، خیابان قم، نرسیده به میدان فرمانداری، خیابان کاشانی، کوچه شهید سید برزگر، پلاک 13
